Morgunblaðið - 16.09.2011, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. SEPTEMBER 2011
✝ Þórey Jóns-dóttir fæddist á
Þorvaldsstöðum í
Breiðdal hinn 5.
maí 1936. Hún lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness hinn 10. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin á
Þorvaldsstöðum,
Jón Björgólfsson,
fæddur í Snæ-
hvammi í Breiðdal 5. mars 1881,
d. 10. maí 1960 og Guðný Jón-
asdóttir frá Hóli í Breiðdal, fædd
30. október 1891, d. 7. janúar
1956.
Þórey var yngst þrettán
systkina, þau eru: Sigurður f.
1916, d. 1986, Kristín Björg f.
1917, d. 1993, Árni Björn f. 1918,
d. 2010, Björgólfur f. 1919, d.
2001, Helga Björg f. 1920, d.
2010, Einar Björgvin f. 1922, d.
2006, Oddný Aðalbjörg f. 1923,
d. 2005, Hlíf Þórbjörg f. 1924, d.
2009, Jónas f. 1926, d. 1980, Hlíf-
ar Pétur f. 1929, Guðmundur Þ.
f. 1930 og Óskar Sigurjón f.
1932. Dætur Þóreyjar og manns
hennar Ólafs Jóns Þórðarsonar
f. 24. 9. 1930, d. 8.4. 2004 eru: 1)
Guðný Jóna f. 3.2. 1957, gift
eyri við Dýrafjörð. Þaðan flutti
hún 1960 suður á Akranes þar
sem hún vann við fiskvinnslu,
þrif, næturvörslu og ýmis önnur
störf. Á Akranesi bjó hún til
1984 en flutti þá til Reykjavíkur.
Fljótlega eftir að til Reykjavíkur
kom hóf hún nám í fótaaðgerða-
fræði á Hótel Sögu. Hún lauk því
námi og fékk löggildingu sem
fótaaðgerðafræðingur og starf-
aði sem slík á Grund, dvalar- og
hjúkrunarheimili, þar til hún fór
á eftirlaun árið 2006. Þórey var
mikil félagsmálamanneskja og
sat m.a. í stjórnum og tók virkan
þátt í starfi; Skagaleikflokksins
á Akranesi, Kirkjukórs Akra-
ness, Kvennadeildar Verkalýðs-
félags Akraness, Alþýðu-
sambands Vesturlands og Félags
fótaaðgerðafræðinga. Hún var
mikil listakona; leikkona og
söngkona, auk þess sem eftir
hana liggur mikið safn ljóða,
málverka, leir- og gler-
listaverka. Ljóða- og greinaskrif
hennar hafa verið gefin út í bók-
um og blöðum. Hún hélt síðast
einkasýningu á fjölbreyttu hand-
verki sínu á Selfossi 2009.
Útför Þóreyjar verður gerð
frá Akraneskirkju í dag föstu-
daginn 16. september 2011 og
hefst athöfnin kl. 14. Þórey verð-
ur jarðsett á Þorvaldsstöðum í
Breiðdal mánudaginn 19. sept-
ember 2011 kl. 11.
Guðjóni Guðmunds-
syni, þau búa á
Akranesi. Börn
þeirra eru a) Eyþór
Ólafur, í sambúð
með Rúnu Björg
Sigurðardóttur og
eiga þau soninn
Bjart Ólaf, b) Krist-
jana, í sambúð með
Sigmari Stef-
ánssyni, c) Erla
Þóra, í sambúð með
Valentínusi Þór Valdimarssyni.
2) Daðey Þóra f. 15.7. 1959, býr á
Akranesi. Dóttir hennar og
Ólafs Stefáns Schram er Ólöf
Vala, í sambúð með Valgerði
Ásu Kristjánsdóttur. 3) Erla f.
29.9. 1961, gift Fjölni Þorsteins-
syni, þau búa í Reykjavík. Börn
þeirra eru Fanndís og Þorsteinn
Freyr. Dóttir Þóreyjar og seinni
manns hennar Gilberts Más
Skarphéðinssonar, f. 22.2. 1942,
d. 29.1. 2000 er: 4) Eygló Peta f.
30.5. 1972, er við nám í Þýska-
landi, unnusti hennar er Óskar
Ingi Ágústsson. Þórey gekk í
farskóla í fjóra vetur í Breiðdal.
Veturinn 1954-́55 stundaði hún
nám í Húsmæðraskólanum á
Laugalandi í Eyjafirði. Fyrstu
búskaparár sín bjó Þórey á Þing-
Ástkær móðir okkar hefur nú
kvatt þessa jarðvist eftir erfið
veikindi. Okkur langar til að
minnast hennar með ljóði sem
hún samdi um sína eigin móður
og okkur finnst eiga jafn vel við
um hana sjálfa.
Á köldum morgnum kveiktir hússins
eld,
af kærleik vermdir smáa barnafætur.
Ég ennþá man þau kyrru rökkurkveld
er kvæði og sögur entust fram á
nætur.
Í töfraveröld hugur flogið fékk,
sá feiknatröll í hamrastáli búa.
Um borgir álfa bláklætt lið þá gekk.
– En börn þín lærðu samt á guð að
trúa.
Þú fyrirleist allt fals og undirmál,
hvert fátækt barn stóð nærri hjarta
þínu.
Þú vissir gerla að heimsins braut er
hál
og hver einn stýrir gæfufleyi sínu.
Í návist þinni ríkti mildi og ró
sem raunalega margir aldrei fanga.
Minning þín mér fylgdi og frið mér bjó
er fór ég síðar ein um vegu stranga.
Þér fylgi guð, var fararóskin þín,
úr föðurgarði er hélt ég út á veginn.
Er fætur þyngjast fram undan hún
skín
sú fyrirbæn af móðurvörum þegin.
(Þ.J.)
Elsku mamma, hvíldu í friði.
Guðný, Daðey,
Erla og Eygló.
Tengdamóðir mín Þórey Jóns-
dóttir er látin eftir stranga bar-
áttu við illvígan sjúkdóm. Ég
kynntist Þóreyju fyrir rúmum
þrjátíu árum þegar við Guðný
Jóna, elsta dóttir hennar, hófum
búskap. Þó Þórey byggi lengst
af í Reykjavík en við á Akranesi
var samgangur alltaf mikill og
umhyggja hennar fyrir fjöl-
skyldu okkar var takmarkalaus.
Þórey var mjög listræn. Hún
var afbragðs hagyrðingur og
samdi ljóð og vísur við hin ýmsu
tilefni. Fyrir nokkrum árum gaf
Félag ljóðaunnenda á Austur-
landi út bók með ljóðum hennar.
Þá hafði hún mikla ánægju af að
mála og sýndi verk sín á mál-
verkasýningum. Einnig fékkst
hún við glerlist síðustu árin og
náði þar frábærum árangri. Þá
var hún góð hannyrða- og
saumakona og nutu dætur okkar
þess á yngri árum þegar amma
þeirra saumaði á þær pelsa og
fleiri flottar flíkur.
Þórey hafði mikla unun af
söng. Hún söng með Kirkjukór
Akraness um langt árabil og
eignaðist þar marga af sínum
bestu vinum. Hún hélt mjög upp
á Hauk Guðlaugsson kórstjóra
sem hafði mikinn metnað fyrir
kórinn og fór með hann í
ógleymanlegar söngferðir, m.a.
til Jerúsalem og Rómar. Talaði
Þórey jafnan um kórstarfið og
kórfélagana af mikilli hlýju.
Einnig hafði hún mikla ánægju
af leiklist og lék í fjölda leikrita
með Skagaleikflokknum.
Við Þórey áttum ekki samleið
í pólitík. Samt var það nú svo,
þegar ég átti sæti í bæjarstjórn
og síðar á Alþingi, að henni var
afskaplega umhugað um að mér
gengi vel og brást hin versta við
ef hún heyrði illa talað um
tengdasoninn og störf hans.
Lífið var ekki alltaf dans á
rósum hjá Þóreyju og ýmislegt
var henni mótdrægt. Allt stóð
hún það af sér, enda stolt kona
sem bar jafnan höfuðið hátt.
Hún var mjög náin systkinum
sínum, ekki síst Hlíf, en þær
hittust nánast daglega. Það var
henni þungbært þegar Hlíf féll
frá fyrir tæpum tveimur árum.
Þórey var yngst 13 systkina,
fædd og uppalin á Þorvaldsstöð-
um í Breiðdal og hafði miklar
taugar til átthaganna. Hún náði
að heimsækja sveitina sína og
hitta bræður sína, frændfólk og
sveitunga í síðasta mánuði þrátt
fyrir veikindi sín þegar Daðey
Þóra dóttir hennar skrapp með
hana austur. Naut Þórey mjög
þeirrar ferðar.
Ég vil að leiðarlokum þakka
Þóreyju öll hennar elskulegheit
við mig og mína fjölskyldu. Góð
kona er gengin.
Guð blessi minningu Þóreyjar
Jónsdóttur.
Guðjón Guðmundsson.
Að mörgu leyti var amma mín
eins og flestar aðrar ömmur.
Þegar ég borða rjúpur á jólunum
eru þær eldaðar eftir hennar
uppskrift, í hvert skipti sem ég
sé loftkökur tengi ég þær við
hana og hún dekraði alla tíð við
okkur. Eftir að ég flutti að heim-
an bjó ég meira að segja svo ná-
lægt henni að ég gat gengið til
hennar á nokkrum mínútum og
þau voru ófá skiptin sem hún
bauð mér yfir í kaffi og kvöld-
mat. Ég vissi líka alltaf að amma
studdi mig í hverju því sem ég
tók mér fyrir hendur og hjálpaði
til hvernig sem hún gat.
Fyrir nokkrum árum, þegar
ég var að klára lokaverkefnið
mitt í Háskólanum í Reykjavík
og gaf mér varla tíma til að
borða, var bankað upp á hjá mér.
Þar stóð amma, í svartamyrkri
og kulda, með nýeldaðan mat og
poka fullan af snarli og
drykkjum – búin að elda fyrir
mig og versla. Næstu daga ýmist
mætti hún á staðinn eða bauð
mér yfir á Flyðrugrandann í
mat. Ekta amma – hún sá um
sína.
En amma mín var líka frá-
brugðin öðrum ömmum – hún
var hálfgerð ævintýraamma.
Oftar en einu sinni og oftar en
tvisvar fengum við að heyra sög-
ur frá Austfjörðunum hennar,
kórferðinni til Ísrael og fríinu í
Búlgaríu. Eintóm ævintýr. Hún
var svo listræn að henni nægði
ekki að syngja bara heldur
teiknaði hún líka, málaði, orti
ljóð og gerði glerlistaverk. Allt
hæfileikar sem ég vildi óska að
ég byggi yfir og dáðist að henni
fyrir.
Þegar ég hugsa um hana sé ég
líka fyrir mér algjöra gellu – í
doppóttum skóm, rauðri peysu
og með hatt – keyrandi um
syngjandi á útvarpslausum bíl.
Fataskápurinn og skartgripa-
skrínið voru sko ekki eins og hjá
flestum ömmum og það er ekki
langt síðan ég fékk síðast að
stelast í bæði hjá henni.
Einu sinni þegar við amma
vorum að keyra upp á Akranes
horfði hún á himininn og sagði:
„Himinninn er svo fallegur að ef
ég málaði hann myndi fólk horfa
á myndina og segja að þetta
væri óraunverulegt – himinninn
sé aldrei svona fallegur í alvöru.“
Amma var svipuð – það er erfitt
að lýsa því hversu mikilvæg hún
var mér og hversu frábær hún
var. En þó það tækist myndu
margir líklega ekki trúa mér.
Það var margt sem ég átti eft-
ir að ræða við hana og læra af
henni og það er ósanngjarnt og
sárt að hún sé tekin frá okkur
allt of snemma. En sem betur
fer eru minningarnar óteljandi
og góðar – fagur himinn, jóla-
rjúpurnar, málverkin, ljóðin, föt-
in sem hún hjálpaði mér að
sauma, Austfirðirnir, góða sam-
bandið við ömmufjölskylduna,
meira að segja nafnið á bróður
mínum minna mig á sterka og
fallega konu sem ég var svo
heppin að fá að kalla ömmu.
Kristjana.
Það var ekki lítil eftirvænting
okkar systranna þegar von var á
honum Óla Jóni, stóra bróður
okkar heim í sveitina, heim að
Auðkúlu með kærustuna sína
hana Þóreyju, eða Lillu Jóns
eins og hún var stundum kölluð.
Þessi unga kona stóðst allar okk-
ar væntingar. Hún var falleg,
broshýr, skemmtileg og hafði
einstaklega dillandi hlátur og féll
auðveldlega inn í fjölskylduhóp-
inn.
Hún flutti austan af fjörðum
vestur á Þingeyri þar sem þau
settust að og bjuggu sér fallegt
heimili. Það var gott að eiga þar
vísan stað til að koma við á þeg-
ar skroppið var í kaupstað eða
dvalið til lengri tíma. Alltaf var
tekið vel á móti okkur. Þegar
ferðast er milli Auðkúlu og Þing-
eyrar er farið yfir Hrafnseyrar-
heiði, þar er stundum þoka. Þór-
ey talaði stundum um að ekki
væri hún minni þokan fyrir vest-
an en fyrir austan.
Þórey var afar listræn og fjöl-
hæf kona. Hún kunni þá list að
teikna og setja fallega liti á blað,
tjá tilfinningar sínar og hugsanir
í ljóði svo og að syngja vel og
leika.
Við systur eigum margar góð-
ar minningar um Þóreyju mág-
konu í okkar sjóði. Það er okkur
dýrmætt að rifja upp ferð sem
við systur ásamt mökum og Óla
Veturliða bróður okkar fórum
fyrir nokkrum árum til Barce-
lona. Í þá ferð kom Þórey með
okkur. Það var góður tími sem
við áttum þar, margt skrafað,
skoðað og hlegið.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Við þökkum Þóreyju fyrir
samfylgd í gegnum árin, hún var
góð og gefandi. Við vottum Guð-
nýju, Döddu, Erlu, Eygló og
þeirra fjölskyldum okkar inni-
legustu samúð.
Nanna, Rósa og Halla.
Tóta frænka eins og við á
Melabrautinni kölluðum hana,
var heimagangur á mínu æsku-
heimili. Það var oft glatt á hjalla
þegar við vorum í eldhúsinu
heima og margt rætt. Tóta hafði
gjarnan sterkar skoðanir á hlut-
unum, enda var Tóta sterkur
persónuleiki sem lá ekki á skoð-
unum sínum.
Tóta var mjög listræn, bæði í
myndlist, ljóðagerð, söng og
seinni árin fór hún að vinna með
gler. Það var sama hvað Tóta tók
sér fyrir hendur hún gerði allt að
alúð. Ég og Tóta frænka vorum
alltaf mjög góðar vinkonur og
gátum rætt um allt en list og
föndur ræddum við mikið um því
það var sameiginlegt áhugamál
okkar.
Minningar um Tótu eru marg-
ar og skemmtilegar. Það er af
mörgu af taka. Ein af góðu
minningunum er þegar við fór-
um í Breiðdalinn í fyrrasumar
ásamt pabba, Döddu og Arnari
mínum. Breiðdalurinn var þeim
systkinunum hugleikinn það var
gaman að sjá þegar við nálg-
uðumst Þorvaldstaði, þá lifnaði
yfir þeim, þau voru komin heim.
Tóta frænka var glæsileg
kona í alla staði, ég man þegar
ég var lítil þá gat ég setið og
horft á Tótu og ég dáðist að öll-
um skartgripunum hennar. Nú
er komið að kveðjustund, þetta
eru fátækleg orð um stórkost-
lega konu sem hefur alltaf verið
fastur punktur í lífi mínu. Nú er
hún farin. Engin Tóta sem kem-
ur og við förum að spjalla um
daginn og veginn. Eftir sitja
dásamlegar minningar um ynd-
islega konu sem var einstök á
allan hátt. Ég var ein af þeim
heppnu sem fengu að njóta ná-
vistar við Tótu. Fyrir það er ég
þakklát.
Ég votta Guðnýju Jónu,
Döddu, Erlu, Eygló og fjölskyld-
um þeirra mína samúð.
Hlíf Berglind Óskarsdóttir.
Listakonan og listunnandinn
Þórey Jónsdóttir hefur nú kvatt
sína jarðvist og langar okkur
sem áttum hana sem félaga og
vin í myndlistinni að minnast
hennar með kærri kveðju.
Í gegnum árin erum við mörg
sem höfum setið með Þóreyju,
marga vetur í myndlistartímum.
Þar sem andi glaðværðar hefur
ríkt og uppörvunar- og hvatning-
arorð ganga á milli félaganna.
Þórey kunni vel að lifa og hrær-
ast í þeim alúðaranda og var nýj-
um félögum góð fyrirmynd.
Mörg okkar sem kveðjum Þórey
hér áttum hana sem félaga, ár-
um saman, í „Myndlistaklúbbi
Hvassaleitis“ og síðar í „ Málun
og teiknun á Seltjarnarnesi“.
Þórey var glaðvær og góður
félagi sem skilur eftir bjartar
minningar um sanna sómakonu.
Henni var margt til lista lagt,
gaf út ljóðabók og myndskreytti
einnig ljóðabók sem systir henn-
ar gaf út. Þórey var góður mál-
ari og sérstakleg laginn með
vatnsliti og prýða myndir, mál-
aðar eftir hana, veggi margra
heimila. Yfir myndum hennar er
sérstakur blær, hlýleika og fág-
unnar. Þegar við félagarnir í
áhugamannaklúbbnum okkar
komum saman til hátíðarbrigða
lét Þórey sig ekki vanta og var
jafnan gleðigjafi á góðum stund-
um.
Við félagarnir í „Málun og
teiknun á Seltjarnarnesi“ sökn-
um vinar í stað og vottum að-
standendum innilega samúð okk-
ar og biðjum þeim Guðs friðar.
F.h. vina í myndlist,
Sigurður Konráðsson.
Ársæll Þórðarson.
Eygló Karlsdóttir.
Þórey Jónsdóttir
Hér ætla ég að
skrifa nokkrar línur
og minnast kærrar ömmu
minnar, hennar Kristjönu
Bjargar Gyðríðar Halldórsdótt-
ur. Amma Jana eins og hún var
kölluð var dugnaðarforkur alla
sína ævi. Aðeins 18 ára gömul
eignaðist hún sín fyrstu börn
og voru það tvíburar sem fædd-
ust aðeins fyrir tímann og
finnst manni það alveg nóg í
dag, en amma hélt áfram og
eignaðist 7 börn í allt. Hún var
mikið ein með börnin sín þar
sem Haddi afi var sjómaður og
kannski lengi frá í einu. En
amma gat þetta. Hún eignaðist
Kristjana Björg Gyðríður
Halldórsdóttir
✝ Kristjana BjörgGyðríður Hall-
dórsdóttir fæddist
17. september 1927.
Hún lést 30. ágúst
2011.
Útför Kristjönu
fór fram frá Ás-
kirkju 8. september
2011.
mörg barnabörn
og enn fleiri
barnabarnabörn
og svo voru komin
2 barnabarna-
barnabörn.
Amma Jana var
alveg fram á það
síðasta dugleg að
spyrja frétta af
afkomendum sín-
um og fylgjast
með hvað gerðist í
lífi þeirra. Hún var dugleg að
rækta tengslin við fjölskylduna
og þótti gaman að þegar við
barnabörnin héldum hópinn og
héldum t.d. barnabarnapartí.
Amma Jana stóð sig vel með já-
kvæðni sinni en hún varð ekkja
ung að árum eða aðeins 49 ára.
Lífið hefur ekki alltaf verið
dans á rósum fyrir hana, en
áfram hélt hún. Hún hefur
einnig verið dugleg að sinna
þeim sem gengu í gegnum ein-
hverja erfiðleika. Hún missti
dóttur eftir erfið veikindi fyrir
11 árum og tók það mikið á. En
amma Jana var orðin þreytt og
lúin og síðastliðinn mánuð
hrakaði henni jafnt og þétt.
Hún var tilbúin að fara og fá
hvíldina.
Ef amma Jana hefði verið
ung í dag, hefði fæðst 6 eða 7
áratugum síðar, hefði amma
líklega fundið sér frama innan
hönnunar og lista. Hún var al-
veg ótrúleg í höndunum, hvað
sem hún tók sér fyrir hendur
varð hálfgert listaverk. Hún
var mjög klár að sauma og
hannaði oft hinar fallegustu
flíkur, prjónaskapinn var hún
einnig afar myndarleg við. Svo
á seinni árum fór hún líka að
leika sér með keramik, gler,
vefa og mála á textíl, allt sem
hún gerði var mjög fallegt og
hún gat verið tímunum saman
að framleiða gjafir fyrir afkom-
endurna, því allt þetta var fyrir
barnabörnin og barnabarna-
börnin.
Amma Jana fór að búa með
Eggerti vini sínum árið 1993 og
náðu þau nokkrum góðum ár-
um saman, þar sem hann sat og
horfði á fótboltann og amma
vann í höndunum, þau voru
góður félagsskapur fyrir hvort
annað og var mikil væntum-
þykja hjá þeim.
Síðustu fundir okkar ömmu
voru fyrir rúmu ári síðan og þá
héldum við ekki að þetta yrði
okkar kveðjustund. En þar sem
ég bý erlendis og hef ekki get-
að komið til Íslands vegna fjöl-
skylduaðstæðna finnst mér
skrítið að hugsa til þess að
amma sé farin, en haldin verð-
ur kveðjustund næsta sumar
þar sem jarðneskar leifar henn-
ar verða lagðar í gröfina hans
afa og þar ætla ég og fjölskylda
mín að vera með.
Nú er komið að því að kveðja
ömmu Jönu sem var mér afar
kær og minni fjölskyldu, hún
var merk kona og það er margt
sem ég hef lært af henni, að
minnsta kosti tel ég hennar
helstu mannkosti hafa verið
hve jákvæð hún var og tók líf-
inu eins og það kom og gerði
eins gott úr því og hægt var.
Ég sendi samúðarkveðjur til
barna hennar og barnabarna og
fjölskyldna þeirra og sendi
saknaðarkveðjur héðan frá Ár-
ósum.
Ingveldur Erlingsdóttir.
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 – www.utforin.is – Allan sólarhringinn
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Jón G. BjarnasonHermann Jónasson