Morgunblaðið - 16.09.2011, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. SEPTEMBER 2011
✝ Elínborg JónaRafnsdóttir
fæddist 5. janúar
1956. Hún lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans í
Fossvogi miðviku-
daginn 7. sept-
ember 2011.
Foreldrar henn-
ar voru Rafn Magn-
ússon, matsveinn, f.
4. september 1931,
d. 10. apríl 1966, og Svanfríður
Kristín Benediktsdóttir, sjúkra-
liði, f. 6. desember 1925, d. 12.
október 2009. Sonur Elínborgar
er Rafn Marteinsson, f. 12. júlí
1973. Sambýliskona hans er
Kristín Jónsdóttir, f. 6. október
1977. Sonur þeirra er Jón Atli
Rafnsson, f. 30. desember 2010.
Fyrir átti Rafn Ásthildi Rafns-
dóttur, f. 16. nóvember 2001,
móðir hennar er Hrönn Birg-
isdóttir.
Systkini Elínborgar eru: 1)
Ágúst Jónsson, f. 29. ágúst 1944,
kvæntur Birnu Geirsdóttur, f. 8.
apríl 1946. Börn þeirra eru Einar
Ólafur, Guðni Kristján og Inga
Sóley. 2) Sigurborg Sveinbjörns-
dóttir, f. 25. nóvember 1947, gift
Jóni K. Guðbergssyni, f. 14. sept-
ember 1940. Synir þeirra eru
Rafn Magnús, Guðberg Konráð,
Svanur Rúnar og Sveinbjörn
Bjarki. 3) Anna Jenný Rafnsdótt-
ir, f. 15. apríl 1952, gift Gylfa
Ingólfssyni, f. 5. september 1951.
Dóttir þeirra er Berglind Ýr. 4)
Ásdís Lára Rafnsdóttir, f. 26. maí
1953. Börn hennar og Ólafs
Gunnarssonar eru
Ragnheiður Mar-
grét og Davíð Örn.
5) Úlfar Garðar
Rafnsson, f. 12.
ágúst 1954, d. 2.
ágúst 1987. Dætur
hans og Helgu Guð-
mundsdóttur eru
Svana og Heba. 6)
Edda Maggý Rafns-
dóttir, f. 13. október
1958, gift Þórarni
Kópssyni, f. 24. apríl 1960. Börn
þeirra eru Benedikt Þorri og
Alda Þyri. 7) Aðalheiður Arna
Rafnsdóttir, f. 13. ágúst 1962.
Börn hennar og Gunnars Arnar
Vilhjálmssonar eru Vilhjálmur
Ari og Rósa Maggý.
Elínborg fæddist í Reykjavík
og bjó fyrstu æviárin í bragga á
Laugarnestanga en fluttist síðan
með fjölskyldu sinni að Ásgarði
143 í Reykjavík þar sem hún ólst
upp. Hún gekk í Breiðagerð-
isskóla og síðan Réttarholts-
skóla. Hún vann við ýmis sölu- og
skrifstofustörf en lengst af starf-
aði hún sem bankamaður, fyrst
hjá Landsbanka Íslands árin
1974-1993 en síðar hjá Íslands-
banka þar sem hún starfaði þar
til hún lét af störfum vegna veik-
inda á árinu 2010.
Hún bjó lengst af í Háaleit-
ishverfinu en síðustu árin bjó
hún að Laugarnesvegi 89 í
Reykjavík.
Útför Elínborgar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 16. sept-
ember 2011, og hefst athöfnin kl
13.
Elsku mamma mín.
Þetta eru þung spor. Þau
þyngstu er ég hef nokkurn tím-
ann stigið.
Það er sárara en orð fá lýst að
hafa ekki náð heim í tæka tíð, fá
ekki að sjá þig aftur, heyra rödd-
ina og finna fyrir hlýjum faðmi.
Þegar við kvöddumst kvöldið áð-
ur en við Stína og Jón Atli flutt-
um til Svíþjóðar leiddi ég hugann
að því hvort við værum að kveðj-
ast í síðasta skipti, en vildi ekki
trúa því. Veikindi þín höfðu dreg-
ið úr þér mátt smám saman og í
fyrsta sinn frá því löng sjúkra-
saga þín hófst, fyrir rúmum sex-
tán árum, fann ég fyrir þverrandi
von í eigin brjósti. Þú varst hins-
vegar full bjartsýni og jákvæðni
alveg fram á síðasta dag. „Besti
dagurinn minn í langan tíma,“
sagðirðu við mig þegar við rædd-
umst við í síma tveimur dögum
áður en þú kvaddir. Æðruleysi,
jákvæðni og þakklæti fyrir sér-
hvern dag einkenndi þig síðustu
vikurnar svo aðdáun vakti. Þú
vildir ekki heyra á það minnst að
við frestuðum eða breyttum okk-
ar plönum varðandi Svíþjóð: „Þið
haldið ykkar striki, það verður
allt í lagi með mig.“
Það var auðvelt að leita til þín
og við gátum alla tíð rætt málin
opinskátt. Þínir helstu eiginleik-
ar voru heiðarleiki, rík réttlæt-
iskennd, dugnaður, umburðar-
lyndi og samkennd. Með slíka
eiginleika er auðvelt að laða að
sér fólk, enda áttirðu marga vini.
Þú máttir ekkert aumt sjá og
varst ávallt boðin og búin að rétta
fram hjálparhönd. Þú varst svo
þakklát fyrir það sem aðrir gerðu
fyrir þig og vildir ávallt launa fyr-
ir. Því miður léstu oftar en ekki
sjálfa þig mæta afgangi og dróst
þig í hlé ef gert var á þinn hlut, í
stað þess að svara fyrir þig.
Þú kenndir mér svo margt og
gerðir mig að þeim manni sem ég
er í dag. Þú kenndir mér strax á
unga aldri að hlutirnir koma ekki
af sjálfu sér, það þarf að hafa fyr-
ir þeim. Þú varst ekki bara móðir
mín heldur einnig besti vinur
minn og félagi. Hvattir mig
áfram og studdir í öllu því sem ég
tók mér fyrir hendur. Þú tókst
fullan þátt, hvort sem það tengd-
ist skólagöngu minni, áhugamál-
um eða hverju því sem ég tók
mér fyrir hendur. Þú varst alltaf
til staðar fyrir mig. Fyrir það
verð ég ævinlega þakklátur.
Tónlist skipaði stóran sess í
þínu lífi. Hrein unun var að sitja
með þér og hlusta á uppáhalds-
tónlistina þína. Þrátt fyrir þverr-
andi þrek léstu ekkert stöðva þig
í að sækja listviðburði á borð við
tónleika og leiksýningar. Sigling-
in í Karíbahafinu á fimmtugsaf-
mælinu þínu líður mér seint úr
minni. Hvað þú naust þín vel þar,
í bikiníi á þilfarinu á daginn en
samkvæmiskjól í veislusalnum á
kvöldin.
Augasteinarnir þínir, ömmu-
börnin Ásthildur og Jón Atli,
voru þér svo mikils virði. Þau
eiga eftir að sakna þín sárt en við
munum hjálpa þeim að halda
minningu þinni á lofti. Rifjum
upp með Ásthildi þær yndislegu
stundir sem þið áttuð saman, t.d.
í Hörpunni í vor enda samband
ykkar einstakt. Við segjum líka
Jóni Atla frá því hvað amma hans
var stolt af honum þegar hann
bara átta mánaða var farinn að
standa upp við allt sem á vegi
hans varð.
Það er komið að leiðarlokum.
Hvíl í friði, elsku mamma mín.
Takk fyrir allt.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Þinn sonur,
Rafn.
Þó sólin nú skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burt varst þú kallaður á örskammri
stundu,
í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga
og góða,
svo fallegur, einlægur og hlýr,
en örlög þín ráðin – mig setur hljóða,
við hittumst ei aftur á ný.
Megi algóður Guð þína sálu nú geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár,
þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur)
Margs er að minnast, margs er
að sakna.
Okkur systurnar langar að
minnast elskulegrar systur okk-
ar, Elínborgar eða Ellu eins og
hún var ávallt kölluð.
Ella var mörgum góðum kost-
um búin. Hún var einstaklega ið-
in og vandvirk við allt sem hún
tók sér fyrir hendur. Við minn-
umst þess hve glaðvær hún var
og hversu þétt og hlýlegt faðmlag
hún hafði, þó hún væri fíngerð.
Örlæti hennar virtist takmarka-
laust og hún hafði sterka réttlæt-
iskennd.
Það er stórt skarð höggvið í
systkinahópinn við fráfall Ellu og
hennar er sárt saknað, en þó er
missir Rafns sonar hennar mest-
ur, en samband þeirra mæðgina
var einstakt.
Guð geymi þig, elsku Ella.
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Anna Jenný, Ásdís (Addý),
Edda Maggý og Aðalheiður
(Heiða).
Það er mér erfitt að setjast
niður og skrifa um elskulega
systur mína Elinborgu Jónu sem
eftir langa og hetjulega baráttu
hefur nú orðið að lúta í lægra
haldi fyrir illvígum sjúkdómi.
Eftir örskamman en snarpan
lokaslag verið kölluð burt frá ást-
vinum allt of fljótt, aðeins 55 ára.
Ella var í einkalífi mikil gæfu-
kona, hún eignaðist soninn Rafn
sem hefur fært henni tvö falleg
barnabörn, þau Ásthildi og Jón
Atla, sem voru hennar sólargeisl-
ar í lífinu. Hún naut þess að fylgj-
ast með barnabörnum sínum
vaxa og dafna. Ella vakti hvar-
vetna athygli fyrir einstakan
glæsileika og hjartahlýju. Heið-
arleiki og vandvirkni var henni í
blóð borin. Hún var tók upp
hanskann fyrir aðra ef á þá var
hallað en átti ekki eins gott með
að verja sjálfa sig. Hún var
hörkudugleg við alla vinnu, var
metnaðarfull og lagði hart að sér
að skila verkinu vel. Hún var afar
sjálfstæð, dugleg og ósérhlífin
enda átti hún rætur að rekja til
styrkra stofna á Vestfjörðum. El-
inborg Jóna líktist í mörgu móð-
urömmu sinni Jónu P. sem var
henni afar kær en hjá henni
dvaldi hún oft að sumarlagi á Ísa-
firði. Þeim leið vel saman og átti
hún fallegar og góðar minningar
frá þeim tíma. Elinborg
langamma hennar átti líka sterka
tengingu inn í líf hennar. Trygg-
lyndi og trúmennska voru rík í
fari hennar og var henni hugleik-
ið að þeirra sem á undan voru
farnir væri minnst af virðingu.
Með síðustu óskum hennar var að
setja blóm á leiði föður okkar á 80
ára fæðingarafmæli hans nú 4.
september. Elinborg systir mun
nú fá að hvíla við hlið þeirra sem
snertu hana mest, mömmu og
Úlla bróður.
Við hjónin urðum þess forrétt-
inda aðnjótandi að fá Ellu með
okkur í fimm vikna sumarleyfi í
hús okkar í Danmörku sl. sumar.
Hún var þá orðin lasburða en hún
lét það ekki aftra för. Hún naut
þess að skoða sig um, fór með
okkur í stuttar ferðir þegar heils-
an leyfði. Ekki síst naut hún þess
að eiga samveru við frændfólk og
vini. Eftir að heim kom í byrjun
ágúst, í ítarlegri læknisrannsókn,
kom í ljós að um annan og alvar-
legri sjúkdóm var að ræða en hún
hafði áður fengið greiningu og
meðferð við. Nú tók við erfiður
tími, sjúkrahúslega með hléum.
Það varð því hlutskipti Ellu að
takast á við erfiðan sjúkdóm. Þar
skiptust á skin og skúrir eins og
verða vill í harðvítugri glímu.
Aldrei heyrðist æðruorð af henn-
ar vörum, þó að okkur væri
löngum ljóst, að baráttan tæki
verulega á. Hún var þakklát fyrir
hvern dag, sem henni auðnaðist
að njóta. Mér varð það ljóst síð-
ustu vikurnar að Ella átti brenn-
andi trú í hjarta sínu. Hún sagði
mér að erfið veikindi sín hefðu
veitt sér nýja og dýpri lífssýn.
Við hjónin viljum fá að þakka
samveruna og það mikla traust
sem hún hafði til okkar og okkar
fjölskyldu. Það voru forréttindi
að fá að verða henni samferða
síðasta spölinn.
Við systkinin höfum misst
mikið, okkar elskulegu Ellu.
Elsku systir, hafðu þökk fyrir allt
og góða heimferð.
Elsku Rafn, Stína, Ásthildur
og Jón Atli, ykkar sorg er mikil.
Biðjum algóðan Guð að styrkja
ykkur og hugga.
Sísí og Jón K.
Meira: mbl.is/minningar
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson)
Sofðu rótt, elsku Ella.
Vilhjálmur, Rósa Maggý,
Benedikt og Alda Þyri.
Í dag kveðjum við elskulega
æskuvinkonu okkar, hana Ellu
Boggu, og verður hennar sárt
saknað af okkur.
Elsku vinkona, það er með
söknuði og trega sem við kveðj-
um þig og þökkum þér samfylgd-
ina í gegnum árin.
Það var alveg sama hvað það
leið langt á milli þess sem við
hittumst, það var alltaf eins og
við hefðum bara hist í gær.
Minning þín mun ávallt lifa
með okkur.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Við sendum Rabba, Stínu,
börnum þeirra og öðrum ástvin-
um okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að styrkja
ykkur í þessari miklu sorg.
Hvíl í friði, elsku Ella Bogga
okkar, og Guð geymi þig.
Þínar æskuvinkonur
Þorbjörg og Sigríður
(Tobba og Systa).
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
(Bubbi Morthens)
Elsku Elínborg.
Nú hefur verið höggvið stórt
skarð í vinahópinn. Okkur langar
að þakka þér fyrir allar skemmti-
legu stundirnar sem við áttum
saman, sumarbústaðaferðirnar,
fjörið í heita pottinum, kaffihúsa-
röltið og matarveislurnar með
söng og dansstuði og ekki síst
ógleymanlegu Barcelónaferðina
okkar. Söknum þín sárt.
Vottum þínum nánustu okkar
innilegustu samúð.
Þínar vinkonur,
Amalía, Anna Guðný,
Guðný, Ingibjörg,
Katrín, Kristín, Sigríður
H. og Sigríður S.
Við sjáum að dýrð á djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson)
Guð geymi þig, elsku Ella okk-
ar.
Berglind, Samúel og börn.
Við æskuvinir Rafns minn-
umst Elínborgar Jónu, móður
hans, með miklum hlýhug og
virðingu nú þegar hún kveður
okkur langt, langt fyrir aldur
fram. Elínborg var ekki aðeins
móðir eins úr vinahópnum, held-
ur góð og traust vinkona sem
fylgdi okkur út í lífið og átti við
okkur gott samband alla tíð, hún
var sterk kona sem þurfti að
glíma við veikindi alltof oft og
varð því miður að játa sig sigraða
að lokum.
Samband Rafns og mömmu
hans var einstakt. Hún var aðeins
unglingur þegar hún átti hann,
sólargeislann sinn og einkabarn-
ið. Hún var langyngst mæðra
okkar, sumir okkar áttu systur
sem voru jafngamlar henni. Fyr-
ir vikið var frábært að eiga at-
hvarf í íbúðinni hjá þeim mæðg-
inum; þar var alltaf verið að
hlusta á góða tónlist og þar var
alltaf góður andi. Við fundum
snemma að samband þeirra
mæðgina einkenndist af mikilli
ást og vináttu; Rabbi heyrði oft á
dag í móður sinni og þau reynd-
ust hvort öðru ómetanlegur vin-
ur.
Elínborg Jóna sá ekki sólina
fyrir barnabörnunum sínum,
þeim Ásthildi og Jóni Atla. Hún
var þeim frábær amma og við er-
um þakklátir fyrir að hafa fengið
tækifæri til að samgleðjast henni
og litlu fjölskyldunni á skírnar-
degi Jóns Atla í apríl. Þær minn-
ingar munu lifa um ókomna tíð.
Elsku Rabbi, Stína, Ásthildur
og Jón Atli, við vottum ykkur
okkar einlægustu samúð og biðj-
um góðan Guð að blessa minn-
ingu sómakonunnar Elínborgar
Jónu Rafnsdóttur.
Með þakklæti fyrir allt,
Björn Ingi, Valur Norðri,
Bjarni Karl, Einar,
Þorsteinn Sæþór, Gunnar
Þór og Haraldur.
Elsku Ella okkar.
Engin orð fá því lýst hversu
mikið okkur brá við að heyra af
fráfalli þínu – og í því augnabliki
þá rifjast upp minningar. Falleg-
ar minningar um okkur öll í Ás-
garðinum. Þú með Rabba og öll
stórfjölskyldan sem var á annan
tug þegar allir komu saman. Allt-
af var gleðin í fyrirrúmi þó að
efnin hafi ekki verið mikil og allt-
af var nóg pláss þó að húsakynnin
hafi ekki verið af þeirri stærðar-
gráðu sem eru í dag.
Minningin um þig, Ella, sitj-
andi með prjónana þína – enginn
prjónaði eins vel og þú! Minning-
in um það hversu oft ég öfundaði
þig af því hversu skipulögð þú
varst með alla hluti í kringum
þig. Minningin um hversu stolt
og hamingjusöm þú varst alltaf
með hann Rabba einkason þinn.
Minningin um sumarbústaða-
ferðirnar í Selvík þar sem að mik-
ið var sýslað og hlegið. Minningin
um hamingjuna sem skein úr
augum þínum þegar þú komst í
heimsókn til mín með ömmu-
barnið hana Ásthildi til að sýna
mér hana í fyrsta skipti – fjöl-
skyldan þín var þín hamingja og
stolt.
Þó að samskiptin hafi minnkað
síðustu árin þá á ég yndislegar 35
ára minningar um okkar sam-
veru kæra mágkona og þakka
umhyggjuna og hjartahlýjuna
sem þú hefur ávallt gefið okkur.
Þín verður sárt saknað, elsku
Ella. Viltu smella kossi á Úlla
bróður þinn (pabba) og ömmu
Svönu frá okkur.
Þitt starf var farsælt, hönd þín hlý
og hógvær göfgi svipnum í.
Þitt orð var heilt, þitt hjarta milt
og hugardjúpið bjart og stillt.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Elsku Rabbi, Kristín, Ásthild-
ur og Jón Atli – missir ykkar er
mikill og söknuðurinn sár en
munið að hún var ljósið í lífi ykk-
ar.
Elsku Gústi, Sísi, Anna Jenný,
Addý, Edda, Heiða og fjölskyldu-
meðlimum sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
Helga, Svana og Heba.
Elínborg Jóna, okkar gamla
skólasystir úr bæði Breiðagerðis-
og Réttarholtsskóla hefur kvatt
þetta líf flestum okkar að óvör-
um. Við viljum með þessari litlu
kveðju þakka henni samleiðina í
æsku og síðar meir þar sem ærsl
og fjör réðu ávallt ríkjum. Ár-
gangurinn okkar í Réttó var með
þeim fjölmennustu á landinu
enda Smáíbúðahverfið barnmagt
hverfi þar sem flestir þekktust.
Það var gaman þá.
Ella Bogga var ein af okkur og
var afar vinsæl í skólanum okkar.
Einhvern veginn vissu allir hver
Ella Bogga var þó smávaxin væri
og fremur hlédræg útávið. Við
þökkum henni gömlu góðu árin
og kveðjum hana með eftirfar-
andi ljóði.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Rafni syni hennar og hans fjöl-
skyldu færum við okkar dýpstu
samúðarkveðjur og biðjum þeim
blessunar á nýjum slóðum í Sví-
þjóð.
Systkinum Ellu Boggu færum
við ennfremur hlýjar kveðjur.
Guð blessi minningu okkar
gömlu skólasystur.
Fyrir hönd 5́6 árgangs
í Réttarholtsskóla,
Kolbrún Albertsdóttir,
Sigurlaug Vilhjálmsdóttir
(Laula),
Jóna Dóra Karlsdóttir
Elsku Ella frænka.
Okkur langar að kveðja þig
með örfáum orðum og þökkum
fyrir allar góðu stundirnar okkar
saman í gegnum tíðina. Við
geymum minningu um fínlega,
fallega, brosmilda konu með stórt
hjarta og sterkan vilja, og mun-
um varðveita hana með okkur um
ókomna tíð.
Hvíldu í friði.
Nú legg ég aftur augun mín,
en öndin hvarflar, Guð, til þín,
þinn almáttugan ástarvæng
lát yfirskyggja mína sæng.
(Matthías Jochumsson.)
Elsku Rabbi, missir þinn og
söknuður er mikill, við biðjum
guð að veita þér og fjölskyldu
þinni styrk á erfiðum tímum.
Ragnheiður og Davíð.
Elínborg Jóna
Rafnsdóttir