Líf og list - 01.05.1952, Side 23

IIALLDÓIl STEFÁNSSON. Innan tvitufís. Hcfur aldrei birt eftir sig neitt áður. Kveður
óþarfa að láta fieta um námsferilinn, af því hann sé ekki filæsilefiur. Strandamaður í báða
kynliðu, reynir fjórða bekkjar próf við Menntaskólann í vor. Áhugaefni auk tónsmíða, yrk-
inga og skáldsagnaritunar: vín og kvenfólk og öll þau ósköp, sem slíku eru samfara. Samdi
nýlega óperulag að sjálfs hans sögn. Hlaut verðlaun fyrir lag sitt (samdi sjálfur textann
líka) „Ég hugsa um ungan mann“, i danslagakeppni góðtemplara á dögunum. Kvartar und-
an því að sig vanti oftlega hljóðfæri, þegar andinn komi yfir sig. Þegar svo er ástatt, gríp-
ur hann til þess bragðs að setjast niður, rétta út liöndina og blístra, og þá gerast undrin!
RITSTJ.
FJÖGUR LJÓÐ eítir Halldór Stefánsson
/
1 himnesfyrar ástar örmum
um alstirnda tunglsf^inshótt
ég flýg á jannhoítum tíœngjum
i fjallskuggans leynda heim.
1 \öldu k.ristalla tíatni
er kossinn á tíörum mér tœr
frá bergsins blikandi fjarlœgÖ
berast elskandi tíerur.
Og þessa ómœlis orþu,
sem ástin felur í sér
helkalda höndin þér strýþur
t hóglátri gleði-kyrrð.
Um tíeginn i kringum tíatniÓ
þú tíegfari gakktu hœgt
þtíí seiðandi kinnin /jaWa
kringum augun þín dansar.
Htíers tíirði er ást og e/s/ja
í öfgum nátúrunnar,
sem bíður, þráir og þyrstir
unz þokuskýið fellur?
Ólga í algleymi nœtur
orsök fyllingarinnar
dýrð opnar dulbúna heima
dalur fjallskuggans htíerfur.
II
Þú hljóðláta kjyrrð,
sem umlykur hönd dauðans,
heltekur sálir
og kreistir mannsins hjarta.
Sem gullofið ský
þú flýgur um dauðra heim
og það er sál þín,
sem allt mannlegt líf eltir.
III
Tjörnin er speglanna spegill
spaþlát í tíorsins dýrð
miðnœtursólin sólar flöt
silfrið gyllir lœki-
Steintíala hoppar úr hendi
himinhtíolfið brestur
kyrrðih á tíatninu tíefur
tíoð úr sléttum fleti.
Dumbrauður dátíaldur tíatnsins
í dimmum hringum skalfur
úr myndskreyttu mánasilfri
myrkrið í blámann htíerfur.
Ur uppsprettu augna þinna
órœði heiðríkjunnar
ttíístrast af tjarnarbarmi
tár um háloftin bláu.
IV
Nœr, nœr, nœr, til heljar
suð-austur — í björgin.
Htíítfextar öldurnar steypast á s/já
yfir hið feiga skip-
Björg, tíon, Uf — dauði —
dauði tíið sœbarða hamra.
Myrkur, hríð og brim,
stormur eyðingarinnar htíín.
Brak, htíellir og rykkir
unz skipið staðnœmist.
Feigar líftíerur hanga í reiðanum
sálir, er munu tortímast
þœr losna úr stögum sþipsins
fyrst ein, stío ttíœr og loks allar.
Þœr skella fast í urðina
undir náðarsamlegu augliti skaparans.
Stío kemur logn
og sundurtœtt lík
fljóta um lygnan sjóinn,
leita inn í tííkur
og jarðast undir þarabrúki.
Skipin og líkin htíerfa
í helkalda gröf htíersdagsleikans.
LÍF og LIST
23