Líf og list - 01.05.1952, Blaðsíða 34

Líf og list - 01.05.1952, Blaðsíða 34
ckki cftir því scin frani lcid, var ckkert að óttast. Að untlanskiklu því cina, að hann langaði til þcss að vcra í bctri fc- lagsskap. Hann luigsaði svolítið um, hvcrs konar fclagsskap hann vikli hafa í kringum sig. Nci, hugsaði hann, þcgar maður gcr- ir alltof lcngi það, scm maður gcrir, og of scint, cr ckki haigt að ætlast til þcss, að fólkið sc þarna cnn. Nó var allt fólkið farið. Veizlan var búin, og nú cr maður orðinn cinn mcð gcstgjöfunni. Ég cr orðinn jafnleiður á því að dcyja cins og á öllu öðru, bugsaði hann. „Það cr lciðinlcgt", sagði hann hátt. „Hvað, vinur minn?“ „Allt, scm maður gcrir alltof antlskoti lcngi“. Hann horfði í ancllit hcnnar nnlli sín og cltlsins. Hún hallaði scr aftur á bak í stólnum, og glampar cltlsins lcku á hinum gcðslcgu andlitsdráttum hcnn- ar, og hann gat scð, að hún var syfjuð. Hann hcyrði hýenuna ýlfra rctt fyrir utan bjarmann á cldinum. ,,É<r hcf vcrið að skrifa", sagði hann. „En ég varð þrcyttur". „Hcldurðu, að þú gctir sofnað?" „Jú, árciðanlcga. Hvcrs vcgna fcrðu ckki inn fyrir og leggur þig?“ „Mcr þykir ágætt að sitja hér úti hjá þér“. Vcrðurðu ckki vör við citthvað skrýt- ið?“ spurði hann hana. „Nci, ég cr bara dálítið syfjuð”. „Ég vcrð var við svolítið“, sagði hann. Hann hafði í þcssari svipan funtlið tlauðann fara fram hjá aftur. „Þú vcizt, að cinasta, scm ég hcf aldrci glatað, cr forvitni", sagði hann við hana. „Þú hefur aldrci glatað neinu. Þú crt fullkomnasti karlmaður, sem ég hef nokkru sinnj þekkt“. „Drottinn minn“, sagði hann. „En livað cin kona cr fávís. Hvcrnig komstu að þcssari niðurstöðu. Mcð hugsæi?“ Dauðinn hafði komið í sömu and- ránni og hvíltli höfuð sitt á fótagaflin- um, og hann gat fundið lyktina af and- ardrætti hans. „Trúðu ckki ncinu af þcssu um haus- kúpuna og ljáinn", sagði hann við hana. „Hann gctur jafnauðvcldlcga vcrið tvcir lögrcgluþjónar á reiðhjóli, cða fugl. Eða hann gctur vcrið mcð brciða snoppu cins og hýena.“ Hann hafði færzt nær nú, cn hann hafði ckki lcngur ncina lögun. Hann var þarna aðcins. „Scgðu honum að fara burt“. Siðan byrjuðu þeir að klífa hærra, og þeir voru á leið austur á bóginn, að því er virtist. Hann fór ckki burt, cn færði sig cnn dálitið nær, og nú gat hann ckkcrt tal- að við hann, og þcgar hann sá, að hann gat ckki talað, þá flutti hann sig tals- vcrt nær, og nú reyndi hann að scnda hann burt án þess að tala nokkuð, cn hann færði sig bara cnn nær ofan á honum, svo allur þungi hans hvíkli á brjósti hans, og mcðan hann hringaði sig þar, svo að hann gat ckki talað cða hrært lcgg né lið, hcyrði hann kvcn- manninn scgja: „Bwana scfur nú. Tak- ið beddann varlcga upp, og bcrið hann inn í tjaldið“. Hann gat ckki talað og sagt hcnni að láta hann fara burt nú, nú hnipraði hann sig enn betur ofan á lionum, svo hann gat ckki drcgið andann. Og svo þcgar þcir lyftu bcddanum, lcjð allt frá, og þunginn hvarf burtu af brjósti hans. Nú var morgunn og hafði vcrið morg- unn nokkra hríð, og hann hcyrði í flugvélinni. Hún virtist örsmá fyrst í stað, og svo flaug hún stóran svcig, og piltarnir hlupu út og kvciktu bál mcð því að nota stcinolíu, scm þcir hclltu yfir grasvöllinn og bálið, svo að tvö bál blossuðu upp á báðum endum vallar- ins, og morgunandvarinn blés rcyknum í áttina til tjaldsins, og fugvélin flaug cnn tvo hringi f loftinu, í þctta sinn lægra yfir jörðunni, og rcnndi sér svo á svifflugi og lcnti mjúklcga, og í móti honum kom Compton gamli gangandi í síðum, grófgcrðum ullarjakka og mcð brúnan flókahatt á höfðinu. „Hvað cr að, gamli fauskur?" sagði Compton. „Mcin í löppinni“, sagði hann við hann. „Má ég bjóða þér morgunvcrð?" „Nci, þakka þér. Ég skal aðcins þiggja tcsopa. Þctta cr Puss Moth vélin, eins og þú vcizt. Því miður gct ég ckki tckið Mcmsahib með. Það cr aðcins rúm fyrir tvo í henni. Flutningsvagninn ykkar cr á lciðinni”. Hclcn hafði leitt Compton afsíðis og var að tala við hann. Compton kom til hans aftur, glaðari í bragði cn nokkru sinni fyrr. „Við bcrum þig inn í vélina sam- stundis", sagði hann. „Ég kcm hingað síðar o'< sæki Mcmsalnb. Nú er ég hræddur um, að ég vcrði að lcnda hjá Arusha til þcss að taka bcnsín. Við verðum að fara að lcggja af stað“. „En tcið?“ „Ég kæri mig ckkcrt um það satt að scgja“. Piltarnir höfðu lyft upp beddanuni og borið hann umhvcrfis grænu tjöldin og niður skáhallan klcttinn og út á sléttuna og fram hjá bálunum, scm skíð- loguðu nú, eftir að allt grasið var brunn- ið til ösku, og vindurinn feykti logun- um í áttina að litlu flugvélinni. Það var erfitt að koma honum inn í flugvélina, en þcgar hann var loks kominn inn, þá lá hann aftur á bak í lcðurstólnum, og fóturinn stóð bcint út til annarrar liliðar af sætinu, scm Compton sat í. Compton sctti vélina í gang og snar- 34 LÍF og LIST

x

Líf og list

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Líf og list
https://timarit.is/publication/819

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.