Birtingur - 01.04.1955, Side 29

einnig góðskáldið Gunnar Dal sem nefndur er
tvennum nöfnum: borgaralegu og skáldnafni
og er þetta meira en sagt verður um Stein
Steinarr. En í sambandi við þann síðarnefnda
má vera að sumum komi í hug: Hvar eru fugl-
ar þeir á sumri sungu? — Hvernig sem það
má annars verða í landi þar sem fólk þenkir
af svo mikilli góðsemi um annað fólk einkum
listamenn hver um annan. En nefndur Gunn-
ar Dal siglir eflaust hraðbyri í Elinborgar-
flokk.
Nokkrir góðkunnir listamenn eru helzti lágt
settir með 3600 krónur og er það eina að-
finnsluefnið sem tínandi væri fram auk þess
lítilræðis sem nefnt var áðan. Þar má telia
mæta Guðmund Friðfinnsson, Ragnheiði
Jónsdóttur, eina Filippíu sem kallar sig Hug-
rúnu, Guðrúnu Jóhannsdóttur, Guðlaugu
Renediktsdóttur, Gísla Ólafsson — en það
vona ég mér verði ekki lagt til lasts ef það'
skyldi koma á daginn að ég vissi ekki hverja
listerein þetta fólk stundar aðallega: bað er
ekki því að' kenna né úthlutunarnefndinni
sem veit auðvitað búsund sinnum betur en ég
og mínir líkar um listir i landinu. Og í þessum
flokki er líka Pétur Fr. Sigurðsson sem hefur
þegið styrk til listsköpunar síðan ég man eftir
og man ég þó eftir mér nokkru lengur en hann
man eftir sér og sýnir það hve bráðger piltur-
inn hefur verið. J>að er eflaust af lítillæti
sprottið að þess verður ekki vart hann haldi
sýningar nema á nafni sínu þegar listastyrki-
nm er úthlutað. J>að er hógværð sem margir
listamenn hafa ekki tamið sér enda hafa sum-
ir slíkir ekki hlotið styrk.
En um allt þetta fólk má segia að það er
mjög ánægjulegt að nefndin skuli hafa mun-
að eftir því (sem ekki er á allra færi) en ekki
sóað tíma sínum í það að hugsa tii manna
eins og Halldórs Stefánssonar, Jóns Helgason-
ar skálds í Eau pm annaliöfn eða I>orsteins O
Stephensens svo ekki séu nefndir nema þrír
eðlilegra utangarðsmanna þegar skáldskap og
listir ber á góma.
Dagblað'ið I>jóðviljinn hefur helzt fundið
það ámælisvert við þessa úthlutun að gleymzt
hafi að umbuna hinum víðsýna og rökfasta
gagnrýnanda Hveragerðis Gunnari Benedikts-
syni sem fyrr var nefndur og má segja með
sanni að þar sé vakað vel á verðinum.
Ekki má við þetta mál skiljast án þess
þökkuð sé sú fágæta árvekni samfara stillingu
er Alþingi sýndi þá er valið var í nefndina
enda hefur þar um þingað' sú stétt manna sem
helzt ber skyn á listir og menningarmál:
stjórnmálamenn. En valdir voru: roskinn
sýslumaður úr kyrrlátu byggðarlagi þar sein
sviptibyljir óróasamrar aldar trufla ekki dóm-
greindina og kann hann eflaust glöggt frá því
að greina liversu margar svartar hænur hafi
fundizt í átthögum hans á hinum ýmsu tím-
um sögunnar. Annar: sagnfræðingur af sífrjó-
um meiði þingeyskrar bændamenningar og
mun sá hafa hugtamt það sem hollt er að vita
að heima er bezt. En liinn þriðji hefur sér til
frádráttar að hafa nokkuð blandað geði við
listamenn sem eru að spretta úr grasi og hef
ég heyrt að ýmsar tillögur hans séu eftir því
óhollar því allir vita hve sjúkt hugarfar yngstu
kynslóðar listamanna er.
I Hanilet segir: Though this be madness
yet there is method in’t. — TJm úthlutunina
verður það varla sagt.
27