Húsfreyjan - 01.07.1961, Síða 31

14. LANDSÞINGIÐ
Framhald af bls. 18.
Góðir áheyrendur.
Það er höfuð-verkefni Kvenfélagasam-
bands íslands og kvenfélaga þeirra, er það
samanstendur af, að vinna að öllu því,
sem má vera til gagns heimilum landsins
og til menningarauka fyrir unga og gamla.
Þetta er stórt og víðfeðmt verkefni, sem
aldrei verður hægt að valda svo, að eigi
megi betur gera.
Það er heldur ekki svo, að samtökin
séu stöðugt með þetta í tali sínu, eins og
kjörorð, heldur vinna þau að málefnum
sínum hverju sinni, eftir því, sem bezt
hentar, miðað við stað og stundu. En það
er bara svo eðlilegt konum að vinna að
málefnum heimilanna, og að menningar-
og líknarmálum, að þótt þessi tilgangur
Kvenfélagasambands Islands væri hvergi
skráður, þá væri hann ævinlega sem rauð-
ur þráður í allri starfseminni.
Fyrir utan allt það fjölbreytta starf, sem
unnið er af kvenfélögum og héraðssam-
böndum, hverju á sínu svæði, þá er hægt
að segja, að starfsemi síðustu tveggja ára
hafi einkum snúizt um tvennt, þ. e.
fræðslustarfsemi fyrir húsmæður í formi
ráðunautastarfs og orlofsmál húsmæðra.
1 ráðunautamálinu hefur það áunnizt
síðan við héldum síðasta landsþing, að K.
I. hefur fengið einn ráðunaut viðurkennd-
an af ríkisvaldinu í stað einskis áður, og
eru nú laun eins ráðunautar á fjárlögum
ríkisins. Þetta er í einu stórkostleg viður-
kenning og fjárhagsleg nauðsyn fyrir sam-
bandið. Jafnframt hafa fræðslumál heim-
ilanna og þörfin fyrir heimilisráðunauta
verið rætt á tveim þingum Búnaðarfé-
lags Islands og bréf um þessi mál verið
send búnaðarsamböndum landsins. Og að
sjálfsögðu hafa þessi fræðslumál heimil-
anna verið rædd innan samtaka vorra, á
formannafundi og fundum héraðssam-
bandanna, og — að ég vona — einnig á
fundum félaganna.
Orlofsmál húsmæðra var eitt aðalmái
landsþingsins 1959, og var þá gengið frá
lagafrumvarpi um það mál, sem þingið
óskaði að flutt yrði á Alþingi. Nú eru
komin lög um orlof húsmæðra, og unnið
hefur verið að reglugerð um málið. En
þrátt fyrir það, að ekki er fyllilega frá
reglugerðinni gengið, hefur framkvæmd
laganna hafist nú á þessu ári, eftir því sem
konur eru reiðubúnar að reka starfið,
hver á sínu svæði. Framkvæmd þessa máls
verður mikið viðfangsefni fyrir félagsskap
vorn.
I þessu sambandi langar mig til þess
að vekja athygli fulltrúanna á nýjung
þeirri, sem er að koma fram í félagsstarfi
voru, en hún er sú, að fá héraðssambönd-
unum vandasöm og erfið viðfangsefni að
fást við.
Fram að þessu hafa héraðssamböndin
víðast hvar fyrst og fremst verið tengi-
liður milli félaganna og landssambandsins,
og svo kynningaraðili milli félagskvenna,
hvert á sínu svæði. En nú með orlofslög-
unum og fleiru, sem er í uppsiglingu,
kemur fram sú stefna að gera héraðssam-
böndin að mjög virkum aðila með mikla
fjárhagslega ábyrgð. Frumkvæði að þessu
hefur ekki komið frá samböndunum sjálf-
um, heldur frá milliþinganefndum, sem
landsþing vort hefur kosið, en — að því
er varðar orlofslögin — þá voru fulltrúar
sambandanna fylgjandi þessari skipan
mála á landsþingi.
Það er fagnaðarefni, að héraðssam-
böndin fá vandasöm og mikil viðfangs-
efni, því að slíkt getur leitt til mikils fé-
lagslegs þroska fyrir heildarsamtökin. En
náttúrlega leggur þetta miklar skyldur
á herðar samböndunum um að ráða við
þau verkefni, sem þau hafa tekið að sér
og munu taka að sér. Þær konur, viðs-
vegar um landið, sem taka að sér vanda-
söm störf í þágu félagsskaparins, í viðbót
við allt það, sem þær hafa fyrir, eiga
miklar þakkir skilið, og ég vona og treysti,
að einstaklingarnir, félagsdeildirnar og
Húsfreyjan
31