Vera - 01.02.1986, Blaðsíða 2

MALGAGN
K VENFRELSISBA RÁTTU
Undanfarna áratugi hafa möguleikar fullorðins fólks til að
afla sér menntunar batnað til muna. Öldungadeildirnar og
prófadeildir námsflokkanna hafa opnað leiðir, sem áður voru
lokaðar þeim, er hugðu á almennt nám og/eða starfsmennt-
un, en komin voru yfir venjulegan skólaaldur. Og það eru ekki
síst konur, sem hafa gripið nýju menntunartækifærin á lofti.
Konur eru í miklum meirihluta þeirra, sem hafa nýtt sér breyt-
ingarnar á skólakerfinu. Öll þekkjum viö líka til kvenna, sem
hafa tekið sig til, jafnvel á miðjum aldri, skráð sig í skóla og
stundað hann af kappi meðfram vinnu, oft bæði heima og
heiman. Sú staðreynd, að það eru konur, sem vilja og þurfa
mest á fullorðnisfræðslu að halda hefur í för með sér, að við-
horf okkar kvennanna hljóta að vera í fyrirrúmi við mótun
stefnu og skipulagningu fullorðinsfræðslunnar. í þessari
Veru er m.a. rætt við námskonur á öllum aldri og við aðra,
sem afskipti hafa af skólakerfinu. Spurt er: Hvernig er komið
til móts við þarfir kvenna? Hver er reynsla þeirra? Hvernig
bregst fjölskyldan við, þegar húsmóðirin fer að sinna lexíun-
um fremur en matargerð? Hefur árangurinn verið sem erfið-
ið? Hefur aukin menntun opnað leið til áhugaverðari og
ábatasamari starfa? Hvernig fjármagna konur nám sitt? Eru
lán og styrkir fyrir hendi og hvaða máli skiptir Lánasjóður ís-
lenskra námsmanna í þessu sambandi? Svörin við þessum
spurningum verða að móta stefnuna.
Eins og málum er háttað núna, er komið til móts við þarfir
þeirra, sem hyggja á starfsmenntun á efri árum, með kvöld-
skólum. Námið bætist iðulega við fullan vinnudag og krafist
er fullra formlegra réttinda til að fá inngöngu í háskóla eða
sérskóla. Þetta eru ekki aðgengilegir kostir fyrir fólk, sem
hefur þegaraflað sér þroska og lífsreynslu. Fullorðiðfólksem
hefur hug á einhverri ákveðinni starfsmenntun, ætti tæplega
að þurfa að eyða dýrmætum árum í almennt undirbúnings-
nám og lúta sömu lögmálum og óreyndir unglingar. Erlendar
fyrirmyndir hvað þessi atriði varðar, sem sagt er frá í þessari
Veru gætu orðið okkur fordæmi. Menntun er ekki einkamál
einstaklinga heldur varðar hún þjóðfélagið allt. Það er því
áríðandi, að jafnframt því sem möguleikarnir til fullorðnis-
fræðslu eru fyrir hendi sé búið þannig að þeim sem vilja
njóta hennar, að sú námsleið sé raunhæfur kostur. Jafnrétti
til náms er innantómt slagorð, sé réttinum ekki fylgt eftir með
jafnstöðu til náms.
VERA
1/1986 — 5. árg.
Útgefendur:
Kvennaframboöið í Reykjavík
og Samtök um Kvennalista.
Símar: 22188, 21500, 13725
í VERU NÚNA:
3—4 Lesendabréf
5—6 Að brjóta niöur veggi
einangrunar
um einstæöar mæöur
í Kópavoginum
7 Sendibréf frá Ingu Dóru
um útvarp, bleyjur o.fl.
8—10 Þóra
„Huldukona i íslenskri myndlist"
11 Skrafskjóða
Kristbjörg Kristmundsdóttir
skrafar
12—14 Opin leið til mennta?
um öldungadeildir
15—17 Námsflokkarnir
endurspegla samfélagið
18—19 Valgeröur
húsmóöirin sem varö háskólanemi
20—21 Erla
aöstoöarstúlkan sem varð
bókbindari
22—23 Réttmætar kröfur eða
kúgun?
24—25 Námslán og lánasjóöurinn
rætt viö Svölu Sigurleifsdóttur
26—29 Alþingismál
30—33 Borgarmál
34 Bríet
nýtt kvennaforlag
34—36 Um bækur
Mynd á forsíðu:
Anna Fjóla Gísladóttir
Anna Fjóla lauk sveinsprófi í
Ijósmyndun 1983. Hún tekur
myndir bæöi í lit og svarthvítu, og
myndefnið er fjölbreytt: fólk,
byggingar o.fl. Hún tók þátt
í Ijósmyndasýningunni Augna-
blik sem tengd var Listahátíö
kvenna í haust og hefur einnig
tekiö þátt í samnorrænni sýningu.
Ritnefnd:
Guörún Ólafsdóttir
Guörún Kristmundsdóttir
Ragnhildur Eggertsdóttir
Magdalena Schram
Sólrún Gísladóttir
Sigriöur Einarsdóttir
Kristín Blöndal f
Kristín A. Árnadóttir f
Útlit:
Kicki, Stína, Malla
Starfsmaður Veru:
Kicki Borhammar j
Auglýsingar og dreifing:
Hólmfriöur Árnadóttir
Ábyrgö:
Guörún Ólafsdóttir i
Setning og filmuvinna: \'
Prentþjónustan hf.
Prentun:
Solnaprent
Ath: Greinar i VERU eru
birtar á ábyrgö höfunda
sinna og eru ekki endi-
lega stefna útgefenda.
LANDSBlK A'.
3 8 5 6 ;
5 i A U i.‘ *