Vera - 01.02.1986, Blaðsíða 21

námið. Eignaðist svo dóttur
mína, og þar sem maðurinn
minn var í prentnámi fór ég aö
vinna, hreinlega til að við gæt-
um lifað. Ég byrjaði svo í
Námsflokkunum í fyrra, en
þegar verkfallið kom hjá Félagi
bókagerðarmanna vorum við
hjónin í strangri verkfallsvörslu
i sex vikur og ekki gafst tími til
neins annars. Ég hætti, en
hefði ekki kennaraverkfallið
bæst ofaná hitt hefði ég
kannski þraukað áfram. Þegar
svo þetta réttindanámskeið var
ákveðið langaði mig til að
prófa."
Hugleiddir þú aldrei aö fara
útí eitthvað bóklegt nám þegar
Þú byrjaðir í Námsfiokkunum?
..Nei, ég vildi bara fá mögu-
,e'ka að halda áfram. Ég hef
ðaman af vélum og mér er
sama þótt ég verði skítug. Það
á bara ekki við mig að vinna á
skrifstofu eða eitthvað þvíum-
hkt. Ég vildi gjarnan læra ein-
hverja iðn til að fá fjölbreyttari
vinnu. Bókbandið er mjög vél-
vsett í dag, en bókbindarar
hafa aðra möguleika til að
vinna við vélar, við brot o.s.frv.
heldur en aöstoðarfólk. Þar að
auki eru launakjörin mun
betri.“
Hvernig var náminu hagað?
..Þetta var kvöldnámskeið,
fiögur kvöld í viku frá miðjum
febrúar þangað til í júní. Við
vorum mættar uppi í Iðnskóla
hálf fimm og kennslan var búin
k|ukkan átta. Öll kennsla var
verkleg, því reynsla okkar átti
sö koma í staö bóklegs náms.
var mjög skemmtilegt.
^onnararnir vorú yndælir og
9óður andi ríkti. í hópnum voru
konur á öllum aldri, ein meira
aö segja hátt á sjötugsaldri.
Þar sem þetta var fyrsta nám-
skeið sinnar tegundar var
ksnnski ekki allt nógu vel
skipulagt, og það kom til
bsemis í Ijós að bæta þurfti við
Ve9gja vikna dagkennslu um-
rant það sem áætlað hafði
veriö."
; ' .V
'/ -1
V-
'.i .
I
Var erfitt éð samræma'vinhu/.s
fjölskyldulifi 'ognámi? ' * ;
,,Það tókst: Sjélfsagt. $ar lg._ _
stundum hálfþréytt'éftir.fUJtafi •/
vinnupJag.óg nám, sérstaklega.'*
þegár ég-þurftivað 'fár'a aft'ur i ■;/
bókbandiö'. til að'vinfia'átika-*.
vinnu eftirjskólánn. En égfe.r,"
mjög' héþþin -hvað- .héirriiHs-;
störfrn varða og það béið'alítáf
heitur matúreftir-mér þégarég*
kom heim; Ég veýi.aÓ^þrþar*
urðu t.d. að býrja áþyi að elcfa
ofaní fjölskylduna þegar hgim
var kgmið. Svo varðég auðy.it*
að að fórna öl|u sumarfrírnu (. böndunúm'og.úþær'ði'r'Wa.nið^ ’ýánflj[uð\á þessa ieið?
.fcrrs-
hýim . ' .. *..'•'••• uv ; oc'.ttóltírin'jfjtísabet. Ljósmyu'd: K.B.
jðvit* *' r: . *■■■’ ’-.i■•.“j
írru I í. . r\.rr\ ’r.n 1 rdcVVS ÍV“ I [fa niAjn i/ta ntrt'tíiA o /S flrta laiAO
dagkennsluna og sveinspróf-
ið.“ " ..'*• ." .'
Hvernig var að fara í sveins-
prófið?
,,Það var sjálfsagt spenn-
andi, og ég hugsaði bara um
að ná. Prófið er mjög strangt,
stendur í þrjár vikur og gengur
mest útá handband. Sam-
kvæmt heföbundnu námi er
farið í áfangapróf áður en
starfsþjálfun hefst, svo er farið
í sveinspróf. Við urðum að taka
hvort tveggja samtímis."
Hvað tók svo við?
,,Já það var nú verra. Þegar
ég var búin að ná prófinu, fór
ég fram á hærra kaup og vinnu
sem bókbindari, en þeir vildu
bara helst ekki tala um þetta.
Ég vissi að það var andstaða
gegn þessu, en ég bjóst samt
ekki við að það yrði svona.
Þetta er miklu meiri barátta en
ég hélt.“
Hvað sögðu vinnufélagarnir?
,,Það þótti mér verst, and-
staðan var gífurleg, ekki síst
meðal útlærðra kvenna, og ég
fékk virkilega að upplifa hverjir
voru vinir mínir í raun. Góð vin-
kona mín sem lærði sam-
kvæmt hefðbundnum leiðum
spurði hreint og beint hvort ég
skammaðist mín ekki.“
Þvi áttir þú að gera það?
„Vegna þess að ég losnaöi
við bóklega námið held ég.
Sumir viröast líta á okkur sem
annars flokks bókbindara. Svo
er gífurleg stéttaskipting á bók-
u/ á áðstoðarfþl^ió.rÞað. Jórii .’Erfrðléikárnir s'táfa.af
• su’mit strax; að SRákCnera iH . þtfí’áþ viéerám fyretar. Þettaer
hvort þetta vaérl atvorfj4véirid-; svo nýtt. Ég held Jjka að áðrar
próf og sumir karráfhiF vilcfu • 'sérVv vo’ru-á'nárrtskeiðinu hafi
að þetta mundi gera
meina
bókbandsstarfið aö láglauna-
starfi. En þetta námskeið var
ákveðið á félagsfundi í félaginu
okkar og fólk ætti frekar að
sækja fundi í sínu stéttarfélagi
en að vera með svona fram-
komu á vinnustöðum."
Hefurðu sjálf haft efasemdir
um réttindi þin?
,,Nei, ég hef gert þetta, og er
með sveinsbréf uppá það.“
Hvað gerðir þú þegar and-
staðan kom í Ijós?
,,Ég sagði upp. Sótti svo um
vinnu sem bókbindari á öðrum
stað, og er nú ráðin sem
sveinn og fæ kaup samkvæmt
því. En ég vinn ennþá sams-
konar störf og aðstoðarfólk. Og
það er það sem ég sætti mig
verst við. Það er eiginlega að-
almálið fyrir mig að fá að vinna
sem bókbindari. En það verður
erfitt.“
Færð þú sambæriiega yfir-
borgun og aðrir?
,,Ég fæ yfirborgun, en karl-
arnir fá alltaf hærra kaup, það
er staðreynd. Svo er þetta auð-
vitað einstaklingsbundið.
Kannski er ég ekki nógu frek.
En þar að auki er ég alveg ný-
byrjuð á þessum stað.“
Nú gengur illa að fá viður-
kenningu, þótt þú sért með fuli
réttindi, þýðir það að þú sért
fengið meiri stuðning frá sínum
fyrirtækjum, a.m.k. sumar. Við
verðum bara að fá fleiri nám-
skeið, þau eiga fyllilega rétt á
sér.“
Heldur þú að móttökurnar
hefðu orðið öðruvísi ef karlar
væru i ykkar hópi?
,,Já, tvímælalaust. Vandinn
er bara að finna karl sem hefur
enst í sex ár sem aðstoðar-
maður við bókband."
Sex ára starfsreynsla var skil-
yrði fyrir þátttöku, er það nóg?
,,Já, þá er maður búinn að
kynnast þessu og hefur
reynslu til að geta nýtt sér nám-
ið.“
Nú eru uppi áform um öld-
ungardeild við Iðnskólann þar
sem starfsreynsla verður metin
á sama hátt. Hvernig líst þér á
það?
,,Það væri mjög gott. Ég
held líka að ef eitthvað slíkt
hefði verið fyrir hendi hefði
andstaðan gegn okkur verið
minni."
Mundir þú ráðieggja konum
að fara þessa leið ef kostur
gefst i gegnum væntanlega öld-
ungadeild eða samskonar
námskeið og þú fórst á?
,,Já, ég er mjög ánægð með
að hafa gert þetta. Þetta er
ágæt og réttmæt leið.“
— KB
L
21