Vera - 01.12.1991, Síða 20

JOSMYNDUN
LISTRÆNT TJÁNINGARFORM
1-r-ri
Ky
Björg Arnarsdóttir er ung og efnileg listakona sem
leggur stund á Ijósmyndun í New York. Björg hefur
hlotiö viöurkenningu í mjög frœgri Ijósmyndakeppni
og þekkt bandarísk Ijósmyndablöö sœkjast nú eftir
aö birta myndir hennar. Hallfríöur Þórarinsdóttir, sem
stundar doktorsnám í mannfrœöi í sömu borg, tók
eftirfarandi viötal fyrir VERU.
Eg hitti Björgu á sólríkum síð-
sumardegi á kaffihúsi í Aust-
urþorpinu. Við settumst út í
garð yfir ítölsku cappucino og
ég forvitnaðist um listakonuna
og ljósmyndarann. Björg seg-
ist hafa slitið barnsskónum í
Austurbænum í Reykjavík en
eytt unglingsárunum í Breið-
holtinu. Að loknu stúdents-
próli lagði hún land undir fót.
Hún ferðaðist víða um Evrópu
og eyddi siðan tveimur árum í
tungumálanám og vann ýmis
hótelstörf í Frakklandi og á
spænsku sumarparadísinni
Ibiza.
HVAÐ VAKTI ÁHUGA
ÞINN Á UÓSMYNDUN?
- Svo sem ekkert eitt öðru
fremur heldur má eiginlega
segja að áhuginn hafi alltaf
verið til staðar. Ég hef verið
með ólæknandi dellu allt frá
því að ég keypti mína fyrstu
myndavél, litinn imba, þegar
ég var tíu ára. Ferðafélagar
mínir fengu næstum nóg af
mér, ég var alltaf að stilla þeim
upp til að ná góðri mynd,
„réttu skoti“.
Eftir vistina í útlöndum kom
Björg heim og vann ýmis störf
á veitingahúsum og síðan á
Stöð 2. „Ég rakst svo íýrir til-
viljun á auglýsingu í Morgun-
blaðinu, þar sem blaðið sjálft
var að leita að aðstoðarmann-
eskju í myrkraherbergi. Ég
hugsaði með mér að það væri
nú svolítið gaman að prófa að
vinna við ljósmyndun. En ég
vissi í sjálfu sér mest lítið um
fagið sjálft, hafði í raun enga
reynslu af myrkraherbergis-
vinnu utan það sem ég hafði
séð hjá vinum og kunningjum.
Nú, ég sæki um og segi þeim
borubrött að ég hafi að sjálf-
sögðu reynslu sem áhuga-
manneskja“, segir Björg kímin
og skellir svo uppúr. Þetta
þykir „blaðakonu" vera sjálfs-
bjargarviðleitni í lagi og bætir
svo við að það sé einmitt þessi
„strategía" sem karlar séu svo
djéskoti lunknir að nota. „Ég
hafði svo næstum gleymt
þessu,“ segir Björg, „því þetta
var í rauninni svo út í hött,
datt ekki í hug að ég yrði ráðin.
En það var hringt í mig og ég
beðin um að koma í viðtal. Ég
reyndi að bera mig eins
fagmannlega og ég gat og þeim
leist nógu vel á mig til að bjóða
mér starfið. Ég vann siðan á
Morgunblaðinu á annað ár og
þar kynntist ég í rauninni fyrst
alvöru ljósmyndun. Ég kynnt-
ist þar muninum á þvi að taka
mynd og „taka mynd“. Vinnan
á Morgunblaðinu var einn sá
besti skóli sem ég hef hlotið.
Þar vinna margir af bestu
ljósmyndurum landsins og ég
lærði mikið af þeim bæði hvað
snertir aðferð og tækni auk
þess að læra allt um fram-
köllun og stækkun. Þó ég hafi
ekki unnið neitt við mynda-
töku á Mogganum varð þetta
starf til þess að ég fékk brenn-
andi áhuga á því að vita meira.
Mig langaði til að læra ljós-
myndun. ísland kom alls ekki
til greina þvi þar er ljós-
myndun kennd sem iðngrein
en ekki sem listgrein, áherslan
er mest á tæknilegu hliðina
sem ég hef aðeins takmark-
aðan áhuga á. Hins vegar
heillaði New York borg mig, þó
svo að ég hefði aldrei komið
hingað. Margmennið, fjöl-
m co