Vera - 01.04.1993, Side 32

ÍSLENSKT VAÐMÁL
AT HAFNAKONA
U R SILFRI
OG KOPAR
Á verkstæði sínu við Skólavörðustíginn vinnur Katrín Didriksen við
það að vefa málm. Hversu ótrúlega sem það hljómar vefur hún
skartgripi úr kopar, silfri, stáli og hrosshári í gömlum barnavefstól.
Stundum notar hún ull og lopa með. Hjá henni getur að líta ýmis
konar skartgripi, til dæmis nælur og eyrnalokka, sem þola öll veður,
allt í hennar sérstaka stíl.
Katrín er gullsmiður. Hún er ein þeirra kvenna, sem hefur notið
góðs af og notfært sér árangur kvennabaráttunnar og valið sér starf,
sem nær eingöngu karlar höfðu aðgang að, til skamms tíma. Katrín
segir að viðhorfin hafi breyst mikið á undanförnum árum og nú
skipti ekki lengur máli hvors kyns umsækjandi í gullsmíðanám er.
Hún lauk sveinsprófi í
Gull- og silfursmiðjunni
Ernu í Reykjavík 1985, en
hélt þá utan, til Kaup-
mannahafnar, þar sem hún
sótti framhaldsnámskeið í
eitt ár, en tók síðan tveggja
ára hönnunarnám við Guld-
smedhoiskolen þar í borg.
Það er skóli sem tekur bara
inn útlærða gullsmiði með
reynslu í verkstæðisvinnu.
Ekki
atvinnurekandi
Á meðan Katrín var i námi
hugsaði hún ekki sérstak-
lega um það, hvernig hún
ætlaði að haga atvinnu sinni
síðar. En að því kom, að
námi var lokið og þótt henni
byðist vinna erlendis ákvað
hún að reyna íyrir sér á
íslandi. Til að byija með
vann hún ræstingarstörf, en
hönnunarnám hjálpar gull-
smiði í atvinnuleit ekki
mikið. Hún kom sér þvi upp
eigin verkstæði, Katrínu gull-
smiði á Skólavörðustíg 17b,
fyrir rétt tæpum tveimur
árum, í maí 1991. Enn-
fremur tekur hún þátt í
sýningum bæði hérlendis og
erlendis og hefur fengið góða
gagnrýni í Danmörku.
Katrín leggur áherslu á,
að hún verði ekki sjálfkrafa
atvinnurekandi við það að
reka verkstæði og hún er
mótfallin hugmyndum um
að Iðnaðarmannafélagið og
Vinnuveitendasambandið
sameinist í einu félagi.
Það tekur tvö til þijú ár
að sjá hvort dæmið gengur
upp. Gullsmíðaverkstæði er
ekki eins og fatabúð; gull-
smiðurinn er að kynna nýja
línu og það tekur sinn tíma.
„Þegar konur fara út í svona,
gera þær það af hugsjón",
segir hún. Hún vill ekki selja
annað en sitt. Hún hefur
ekki áhuga á að laga sig að
markaðinum.
Katrin segir að konur
kaupi mikið skartgripi hver
fyrir aðra. Þeir eru oftast til
gjafa. Sú sem á von á gjöfinni
lætur vita hvaða gullsmiður
höfðar mest til hennar.
Katrín reynir að halda verð-
inu niðri. Til þess að konur
32