Vera - 01.09.1995, Blaðsíða 27

brauðmeti því aðstaðan býður ekki upp á
annað. Nú sér Svæðisskrifstofa Reykjaness
okkur fyrir aðstoðarmanneskjum sem við
Ásdís urðum ásáttar um að yrðu konur - að
vísu hafði Ásdís ekkert á móti því að fá karl-
mann til aðstoðar! Við fengum að hafa hönd
í bagga með ráðningu aðstoðarfólksins en
komi hinsvegar í Ijós að okkur líki ekki við
manneskjuna eða við á einhvem hátt ósáttar
við hana, fáum viö ekkert að gert. Þama finnst
mér Svæðisskrifstofa vera að ráðskast með líf
okkar. Þetta er jú okkar heimili sem þær em að
valsa um og okkar líf sem um ræöir!"
ef ég þarf að nota þjónustuna um helgar
þarf ég að vera búin að panta hana á föstu-
degi. Af þessu tilefni fór ég til Ingibjargar
Sólrúnar Gísladóttur borgarstjóra meö bréf
sem ég afhenti henni, þar sem ég læt í Ijós
óánægju mína með Ferðaþjónustu fatlaðra
og vil að hún sé bætt. Ingibjörg sagðisttaka
það til athugunar - þetta var í apríl eða maí
en ég hef ekkert heyrt um þetta mál ennþá."
Magga er greinilega ákveðin og liggur
ekki á skoðunum sínum, hún fórt.d. síðast-
liðinn vetur til aðstoðarmanns félagsmála-
ráðherra til að kvarta yfir of fáum stöðugild-
um sem þær Ásdís fá að hafa.
„Einnig er ég ósátt við að fá ekki liðs-
mann til að hafa með mér í tómstundum en
á meðan ég bjó í Reykjavík var ég með liðs-
mann ákveðna tíma í mánuði, en sú aðstoð
féll niður þegar ég fluttist á Seltjarnarnesið
en þetta stendur víst til bóta. Eitt finnst mér
vera stór galli og mál sem Svæðisskrifstofa
verður aö taka á en það er að aðstoöar-
manneskjurnar skuli ekki fá matarpeninga
svo að þær geti borðaö með okkur. Ég hef
ekki efni á að hafa þær í mat á hverjum degi
en mér finnst sorglegt að þær þurfi að elda
ofan í okkur góöan mat og gefa okkur að
borða en þurfi svo sjálfar aö hafa með sér
Hugmyndafræðin bak við íbúöimar í Tjarnar-
^ýri er sú að þeir einstaklingar sem þar búa lifi
Sern „eölilegustu" lífi og að aðstoðarmanneskj-
Urnarséu sem „ósýnilegastar". Aðstaðan sem
aöstoðarmanneskjurnar hafa er þvl lítil sem
engin enda ekki gert ráö fyrir henni I uþphafi.
Tekinn var smáhiuti af Ásdísar Ibúð og útbúin
kornpa vart meira en fjórir til fimm fermetrar -
®nda rúmast þar ekki meira en einn hæginda-
stóll, pínulítið skrifborð og stóll. Stærsti gallinn
er þó að engin salemisaðstaða er fýrir aðstoð-
armanneskjumar og þurfa þær því alltaf að
ónáða Ásdísi og Möggu og fer þvl einkallf þeirra
fyrir lítiö oft á tlðum.
Nóg aö gerast í lífi mínu
Magga hefur líka ákveöna skoðun á þeim
sem stunda heimahjúkrun, finnst þær vera
„rútíneraðar" og meöhöndli sig eins og vél-
menni. „Fólk sem vinnur við heilsugæslustörf
verður að hugsa um þarfir viðkomandi ein-
staklings en ekki sínar eigin!" - segir hún.
„Síðasta vetur var ég I Menntaskólanum
við Hamrahlíð en hætti eftir áramót því flutn-
ingarnir og veikindi pabba höfðu það mikil
áhrif á líf mitt að ég gat ekki einbeitt mér að
náminu. í haust ætla ég kannski að fara I
Iðnskólann I tækniteiknun eða I MH og þá
halda áfram á félagsfræðibraut sálfræði-
llnu. í sumar er ég I unglingavinnunni hjá
Seltjarnarnessbæ - fjóra tíma á dag, en þar
sem skattkortið mitt er hjá Tryggingastofnun
fæ ég ansi lítið útborgað. Um framtíðina hef
ég lítið hugsað enda nóg að gerast I llfi mínu
I dag, ég er nýkomin með kærasta sem heit-
ir ívar og er hann einnig I hjólastól. Það er
því ansi þröngt hérna þegar hann er I heim-
sókn enda erum við alltaf að keyra á hvort
annað. Það kæmi aldrei til greina að hann
flytti inn vegna plássleysis og möguleikinn á
að fá stærri íbúð ef að við vildum fara að
búa saman er stjarnfræðilegur! Hugsa ekki
einu sinni um það enn sem komiö er.“
Stuttu eftir viðtalið við Möggu hafði ég
samband við hana og var hún þá búin að fá
inngöngu I Iðnskólann - hún sagðist vera him-
inlifandi en kviði samt fyrir prófum sem hún
þyrfti aö taka um áramótin og segðu til um
hvort hún kæmist I tækniteiknunardeildina,
það kæmust einungis tuttugu manns inn!
Einnig kom I Ijós þegar ég talaði við hana aö
búið var að ráða bót á matarmálum aðstoðar-
fólksins og fannst henni það mikill léttir. Það
virðist því allt vera á réttri leiö hjá þeim stöll-
um I Tjamarmýri en það besta væri ef að augu
almennings opnuðust gagnvart fötluðum og
að við hleyptum þeim af alhug inn I þjóöfélag
okkar - ekki bara hálfum huga!
Af hverju ég
Af hverju er ég fötluð
því get ég ekki gengið
eins og flestir.
Hvers vegna get ég ekki
talaö eins skýrt og flestir.
Jú ég veit af hverju
ég get ekki gert allt
eins og flest hin.
Hlutverk mitt hér í
þessu lífi er að
kenna ykkur hinum
það að vera fötluð er ekkert
hræðilegt.
Margrét Edda 1995
sjálfst tt líf