Vera - 01.09.1995, Síða 29

R E I Ð E N D A
erfiðleikum og á atvinnuleysi ekki svo lítinn þátt
í því. Slíkur greiðandi hefur þó fullan hug á að
jafna skuldina þegar úr rætist, og gerir það oft-
ast. Sá hópur sem kalla má langtímaskuldara er
öllu erfiðari viðfangs. Þetta er sá hópur sem
stendur illa ef nokkuð í skilum, og einstaka
menn greiða aldrei krónu T meðlag. Skipta má
þessum hópi í undirhópa. Þarna má finna óreglu-
menn sem stunda stopula vinnu og lenda í
margvíslegu lífsins harki. Sumir þeirra eru heið-
arlegir, aðrir ekki eins og gengur. Þama er einnig
að finna öryrkja með örorkubætur sem ekki eru
til skiptanna. Þeir sem afplána fangelsisdóma
eru „friðhelgir" ef svo má segja, bæði meðan á
afplánun stendur og næstu tvö árin á eftir. Þetta
eru hópar með skiljanlegar afsakanir, sem skatt-
greiðendur hljóta að þurfa að taka eitthvert tillit
til. Þá stendur eftir sá hópur, sem erfiðastur er.
Það eru menn sem stunda svarta atvinnustarf-
semi og menn sem eiga engar eignir á eigin
nafni. Af þeim er illmögulegt að heimta meðlag.
í þessum hópi finnast menn með fullar hendur
fjár, flotta bíla ogfín hús, jafnvel konur og krakka
líka. Ekkert er á þeirra nafni og launaseðilinn út-
búa þeir sjálfir.
Skuldarar koma óorði á allan hópinn
Þótt meðlagsmál eigi sér margar hliðar er þó
Ijóst, að flestir meðlagsgreiðendur standa við
sínar skyldur og hafa fullan hug á að sjá fyrir
börnum sínum. Skuldararnir koma hins vegar
óorði á allan hópinn. Slíkt er engan veginn sann-
gjarnt og þess vegna ber að varast að tala um
meðlagsskuldir með gáleysislegum hætti. í
þeirri tiltekt sem félagsmálaráðuneytið stendur
fyrir þessa dagana ætti fyrst og fremst að beina
sjónum að langtímaskuldurum og margvíslegum
aðstæðum þeirra. Leiðin út úrvandanum erekki
sú að lækka meðlagið, þvT það getur vart verið
hlutverk skattgreiðenda að greiða hluta af fram-
færslu barna þeirra manna sem aflögufærir eru.
Leiðin út úr vandanum hlýtur að liggja í betri inn-
heimtu meðal langtímaskuldaranna, einkum þó
þeirra sem vitað er að eru borgunarmenn ogjafn-
vel meira en það.
Anna á aö sætta sig við að Pétur þarf að borga
meðlag enn um sinn og gleðjast yfir því að eiga svo
skilvTsan mann. Égtrúi því a.m.k. ekki að Annataki
undir þau orð sem ég heyrði um daginn til lausnar
málinu: Fellum bara niður meðlögin. Þá er engin
skuld lengurtil að býsnastyfir!
m£ðlagsraunir