Vera - 01.05.1996, Qupperneq 3

m
%
I f s
Ég er mjög heppin. Kynslóðirnar á undan mér hafa borið
hitann og þungann af réttindabaráttu kvenna og rutt
veginn fyrir mína kynslóð sem hefur notið góðs af.
Ég man ekki til þess að kynferði mitt eða líkams-
burðir hafi nokkurn tíma staðið í vegi fyrir því
sem mig hefur langað að gera enda hef ég
heldur ekki sóst eftir því að verða stjómarfor-
maður Eimskiþs eða þyggingarverktaki. Ég er
líka svo heppin að ég hef yfirleitt getað unnið
við það sem mér finnst skemmtilegt en ég vil
líka standa og falla með verkum mínum þ.e.a.s
ég vil hvorki líða fyrir eða njóta góðs af því að vera
kona. Og nú ætla ég að koma að því sem mig lang-
ar að ræða, þó ég þori það varla. Málið er nefnilega
það að þau skipti sem mér finnst ég hafa verið metin á
hæpnum forsendum hafa konur oft átt hlut að máli. Þegar ég fór á
Kvennaráðstefnuna í Turku þar sem ég sá um tónlistarútfærslu á kórverki komu
til mín konur á eftir og spurðu „Gerðirðu þetta alveg sjálf?" Ef ég hefði verið
þarna með prjónadótiö mitt hefði ég aldrei verið spurð að því hvort maðurinn
minn hefði hjálpað mér við þetta. Maðurinn minn sem einnig er tónlistarmaður
yrði heldur aldrei spurður að því hvort konan hans hefði hjálpað honum með
trommurnar. Á síðasta ári samdi ég tónlist við kvikmynd. Þá voru viðbrögðin hjá
nokkrum konum „Rosalega ertu hugrökk, ætlarðu að gera þetta alveg ein?“
Ekki misskilja mig, ég veit að þessum konum gekk gott eitt til og voru ekki
meðvitað að lýsa á mig vantrausti en þarna var sú staðreynd að ég er kona í
fýrsta sæti, í öðru sæti var svo sú staðreynd að ég er tónlistarmaður. Þegar ég
vakna á morgnana lít ég ekki í spegilinn og segi „Þú ert kona, stattu þig nú!“
Það bara hreinlega þvælist ekkert fyrir mér. Ég dáist mjög að fötluöum íþrótta-
mönnum. Þar er fólk að hoppa yfir mikla og erfiða þröskulda og ná stórkostleg-
um árangri. Það hlýtur hins vegar að vera stærsti sigurinn þegar fólk fer að líta
fram hjá fötluninni og sjá íþróttamanninn. Kannski finnst sumum þessi saman-
þurður ósanngjam en það eru vissar hliöstæður. En mér hefur ekki einungis ver-
ið vorkennt fyrir að vera kona heldur á ég tvö börn og það þykir líka mikil hindr-
un. Málið er mjög einfalt. Þegar ég er á kafi í vinnu þá vissulega get ég ekki sinnt
þörnum mínum eins mikiö og þegar ég á fri auk þess gleymist nú kannski að
faðir barnanna minna býr á heimilinu og ég krefst þess að mér sé treyst til þess
að fá hann til aö hjálpa mér. Til að draga þessar vangaveltur saman þá er það
viss minnimáttarkennd sem sumar konur virðast haldnar og þá líka minnimátt-
arkennd fyrir hönd annarra kvenna sem ég vil gagnrýna. Minni kynslóð er stund-
um legið á hálsi fyrir það að hafa ekki áhuga á kvenréttindum en kannski getur
hún tekið að sér að ógilda þessi viðhorf og reynt að koma því til leiðar að hver
manneskja verði metin af sínum verkum og verðleikum.
fastir liðir
Leiðari 2
Pistill 3
Athafnakonan 4
Frumkvöðullinn 7
Skyndimyndin 9
Álitamál 18
Prufukeyrslan 32
Á netinu 33
Úr síðu Adams 47
þema
„Ó, gefðu guð oss meira puð“... 10-16
viðtöl
Margrét Pálmadóttir 24
kvennarannsóknir
Jenny Jochens 20
kvennapólitíkin
Þórunn Sveinbjarnardóttir 31
greinar
Forsetakosningar 22
Susan Sarandon 27
Á eigin krafti 28
Afamálið - sifjaspell 34
Kynferðisleg áreitni 37
Ofvirk börn 40
leiklist
Móðir, meyja, mella 44
bækur
Venus og Mars 40
fnisyfirlit