Vera - 01.05.1996, Blaðsíða 6

ath^fnakorian
er vel rekið þá gengur það alveg jafnvel og þau
fyrirtæki sem eru merkt „hf". Öll samvinna er
af hinu góða en að sjálfsögðu verða að vera
ákveðnar húsreglur. Ég ólst upp við það að all-
ir hjálpuðust að og þannig hefur það líka verið
hjá okkur hjónunum. Við höfum alltaf unnið
mikið en við höfðum þann háttinn á að setja
strákana okkar efst á listann og vinna svo út
frá þeim. Það gekk alltaf vel enda höfðum við
mjög góðar barnfóstrur."
Þegar Erla opnaði fyrstu verslunina var eig-
inmaður hennar, Skúli Jóhannesson, auglýs-
ingastjóri Dagblaðsins Vísis. Hann hjálpaði þó
til eftir megni í frístundum sínum og níu árum
síðar mátu þau stöðuna þannig að honum
hlyti að vera óhætt að segja upp stöðu sinni
og koma til starfa viö verslunina. Erla og Skúli
misstu yngri son sinn, Steinar, í bílslysi fyrir
ellefu árum, en hann var þá tuttugu og eins
árs. Steinar var rafvirki og vann við það en
hann byijaði að vinna í versluninni þegar hann
var fjórtán ára gamall og hafði svo gaman af
því að hann vann gjarnan með móður sinni á
laugardögum. Eldri sonurinn, Vilhjálmur, vinn-
ur nú hjá fyrirtækinu. Hann kom þangað frá
Kynnisferöum þar sem hann starfaði í mörg
ár, en Erla telur mikilvægt að börnin hefji ekki
starfsferil sinn í fjölskyldufyrirtækinu heldur
læri að vinna annars staöar.
Erla sótti menntun sína í skóla lífsins, eins
og hún segir sjálf. Hún lauk gagnfræðaprófi
frá Gagnfræðaskóla verknáms sem þá var og
hét og hélt síðan út á vinnumarkaðinn. Var
fyrst hjá Loftleiðum en hætti þar árið sem hún
gifti sig og fór að vinna viö plastpokagerö sem
rekin var í bílskúr í götunni heima hjá henni.
Hún gekk þá meö yngri drenginn en sá eldri
svaf í barnavagninum fyrir utan. Síðan vann
hún hjá Brauðbæ, sem bróðir hennar og vinur
hans stofnuðu, allt þartil hún stofnaöi sitt eig-
ið fyrirtæki.
„Ég hef alltaf unniö við hlið stúlknanna í
versluninni og held að það sé vænlegra til ár-
angurs en að stjórna ofan úr fílabeinsturni og
koma bara til að gera upp eftir lokun. Ég stýri
og stjórna innan ákveðins ramma og finnst
gott að hafa samvinnu við stúlkurnar. Ég hef
tvo verslunarstjóra mér til aðstoðar, við skipt-
umst á að vera f versluninni hér og I Kringlunni
og ég panta inn vörur í samráði við þær.“
Það er greinilegt að Erla hefur átt gott sam-
starf við sitt starfsfólk því henni hefur haldist
vel á því, nú er t.d. þriðji ættliður einnar flöl-
skyldu I vinnu hjá henni, fýrst var amman í
þrettán ár, síöan mamman í nokkur ár og nú
var dótturdóttirin að byrja. Launastefnan á ef-
laust einnig sinn þátt í því að starfsfólkið er
ánægt en Erla hefur aldrei ráðið afgreiðslu-
stúlkur á strípaðan VR-taxta.
Undanfarin ár hefur Erla lagt áherslu á að
draga úröllu bruðli innan fýrirtækisins, pappír-
inn er endurnýttur og pakkaskrautiö sótt út í
náttúruna. Hún segir að með þessu sparist
geysilegarflárhæðirog þótt þetta hafi ekki ver-
ið vinsælt í byrjun finnist öllum þetta sjálfsagt
núna. Þaö er Ijóst að verkefni Erlu eru ærin
enda er rekstur verslunar eins og Tékk-Krist-
als í sífelldri þróun - „við getum alltaf gert bet-
ur," segir Erla. En er eitthvað sem hefur for-
gang í lífi hennar núna?
„Bamabömin," svarar Erla að bragði. „Mér
finnst ég vera forrík af því aö ég á þrjú yndisleg
bamaböm sem vilja vera með okkur. Við gefum
okkuralltaftímatil að sinna fjölskyldunni ogvin-
unum og ég held að það sé bara leiður ávani
hjá fólki að segjast ekki hafa tíma. Dauðir papp-
írar fara ekkert frá manni, þeir bfða þangað til
maður sest aftur viö skrifborðið."
Sonja B. Jónsdóttir
£
l
£
, Vortiskan
1 morgunverð
Erla Þórarinsdóttir og Sævar Karl
buðu viðskiptavinum sinum og
gestum þeirra, hátt í 500 konum,
í morgunverð laugardag nokkurn i
mars og þar var sýndur splunku-
nýr vor- og sumarfatnaður frá
Windsor, Kathleen Madden,
René Lezard, Etienne Aigner,
Giorgio Armani og fleirum.
Hér er mynd frá
samkomunni fyrir þær sem hafa
áhuga á fötum og tísku og
skemmtilegri stemmningu.