Vera - 01.05.1996, Side 26

m rgrét pálmadóttir
sambúöarörðugleika. Einnig á slík yngismær rétt á að fá svipaðan heimanmund og þeir hlutu til að
koma byggingunni á skrið. Útlendir kollegar mfnir hafa spurt af hverju ég stofni ekki drengjakór því það
selji mun betur en stúlkna-, eða kvennakórar. Þetta er staðreynd og viö mætum þessu viðhorfi T sam-
félaginu. Þegar við höfum leitað stuðnings til stórfyrirtækja fáum viö minni peningauþphæðir en karla-
kórar, og stundum ekkert, eins og til dæmis hjá Eimskip, þegar þar var knúið dyra, vegna styrks til
Ítalíufarar. Almennt er viöhorfið að við séum að fara í skemmtiferö. Auðvitaö er þetta líka skemmti-
ferð, en þann hluta greiða konur sjálfar.
V: Ég frétti aö þiö ætluðuö aö syngja í Péturskirkjunni í Róm í sumar.
M: Kvennakórinn heldur tvenna tónleika í Róm og kemur auk þess fram í messu í Péturskirkjunni. Þá
verðum við á alþjóðlegri listahátíð í Flórens. íslensk tónlist verður í öndvegi og þetta er stærsta verk-
efni kórsins framundan. Þess má geta að Þorkell Sigurbjörnsson og Hjálmar H. Ragnarsson hafa
samið tónverk fyrir kórinn. Það er fleira góð útflutningsvara en íslenskur þorskur.
V: Kórinn hefur vakiö athygli áöur, en óhætt er aö segja aö gospeltónleikarnir hafi slegiö í
gegn. Þiö eruö í mikilli uppsveiflu. Ætlar þú aö stjórna kórnum áfram Margrét?
M: Já, en ég hef ákveðiö að fara í nám, haustið 1997. Ég hoþa ekki, og vil gjarnan gagnast kórnum
síöar. Fyrir hönd Kvennakórs Reykjavíkur er það mín heitasta ósk að hann megi starfa áfram með
reisn, og fái þá umbun sem hann á skilið. Á bak við góðan kór liggur mikil vinna en þar syngja líka
konur sem hafa þá sjálfsviröingu sem kórnum sæmir. Fólk heldur að einstaklingurinn hverfi í fjöldan-
um, en ég segi oft við stelpurnar mfnar: „Þegar slökknar á einni konu og hún gefur ekki allt sitt í söng-
inn verður kórinn eins og biluð jólasería eða skarð T hvítum tanngarði.”
Með þessum orðum kveður Margrét - eflaust er hún aö flýta sér á kóræfingu.
Öflugasta kvennahreyfingin f landinu er líklega í Kvennakór Reykjavfkur um þessar mundir. Þar ríkir
samstaða, gleði og styrkur kvenna T nafni tónlistar. Þennan kraft veröur að halda áfram að virkja og
á kórinn skilið að fá stuðning til þess.
Viðtal: Vala S. Valdimarsdóttir
Margrét Pálmadóttir
fæddist í Húsavík árið
1956, og er hún dóttir
hjónanna Ólafar
Emmu Kristjánsdóttur
frá ísafirði og Pálma
Héöinssonar frá Húsa-
vík. Sex ára gömul
fluttist hún með fóst-
urforeldrum sínum,
Sigríði Soffíu Páls-
dóttur og Mariusi Héð-
inssyni til Hafnarfjarö-
ar. Þar kynntist hún
tónlistinni, sem síðan
hefur átt hug hennar
allan. Margrét söng í
kór Öldutúnsskóla og
lærði á píanó í Tónlist-
arskóla Hafnarfjaröar.
Þá söng hún í
kirkjukór Hafnarfjarð-
arkirkju frá 9 ára
aldri. Margrét hóf
söngnám hjá Elísabeti
Erlingsdóttur 15 ára
gömul. Að loknu stúd-
entsprófi, árið 1976,
fór hún til Vínarborgar
í framhaldsnám,
ásamt eiginmanni og
syninum Mariusi, sem
þá var þriggja ára
gamall. í Vín eignaðist
Margrét annan son,
Hjalta, í mars 1978.
Eftir fyrri hluta próf,
1981, kom Margrét
heim með drengina og
skildi. Þetta ár endur-
reisti hún Tónlistar-
skólann í Sandgerði
og stofnaði kór Flens-
borgarskólans. í dag
er Margrét gift Haf-
liöa Arngrímssyni leik-
húsfræðingi, og eiga
þau dæturnar Sigríði
Soffiu, 6 ára, og Matt-
hildi Guðrúnu, 1 árs.
Margrét Pálmadóttir
starfar nú sem kór-
stjóri Kvennakórs
Reykjavíkur.