Vera - 01.05.1996, Blaðsíða 46

Isendabréf
affögrum
os fakueddum
korlum
Kæra Vera,
mig langar að koma með þá hugmynd aö Vera taki
upp á þeirri nýbreytni aö fá í hverju blaði einhvern
þekktan karlmann, helst ungan og myndarlegan,
t.d. söngvara, leikara, íþróttamann o.s.frv. til að
tjá sig um konur, karla, ást og kynlíf og birta svo
af honum fáklæddum fallega mynd með. Ég er
ekki að tala um neinn dónaskap, aðeins fallega
mynd af fallegum karlmanni. Þetta mætti jafnvel
vera á miðopnu eða s.k. „centerfold" eins og
ýmis „virt herrablöð" (svo vitnaö sé í kvenkyns við-
mælanda úr sjónvarpsfréttum) birta af ungum og
fallegum fáklæddum konum reglulega út um
heim. íslenskir karlmenn hafa vægast sagt auö-
veldan aögang að gífurlegu úrvali blaða og tíma-
rita með þannig myndefni en þau fást t.d. í nær
öllum bókabúðum og á bensínstöðvum í miklu úr-
vali auk þess sem margar matvöruverslanir hafa
Vilja fleiri konur fá birtar myndir af fallegum
fáklæddum karlmönnum?
þau á boöstólum og ofan á bætist svo aö nær öll
dagblöðin, Stöð tvö og Ríkissjónvarpið keppast
við að birta reglulega, helst a.m.k. daglega mynd-
ir af fáklæddum ef ekki kviknöktum konum.
Af þessu sést að réttur og frelsi karla til að
horfa oft og mikið á fallegar fáklæddar konur hef-
ur verið í heiðri haföur í áraraöir og þessu
myndefni gerö rækileg skil í öllum myndmiðlum
en það er öfugt við rétt og frelsi kvenna. Enn í dag
er leitun aö myndum af fallegum fáklæddum körl-
um, þaö slæöist kannski meö ein á móti 100 af
konum.
Af ofantöldu má sjá að það væri mjög þarft inn-
leggíjafnréttisbaráttuna að auka myndbirtingar af
fallegumfáklæddum karlmönnum. Mér finnst rök-
rétt að Vera sem er tímarit um konur og kvenfrelsi
gangi nú á undan með góðu fordæmi og viður-
kenni og auki rétt og frelsi kvenna til að horfa á
fallega fáklædda karlmenn meö ofangreindum
hætti.
Ég kasta þessu nú bara fram sem hugmynd
sem ég tel rétt að lesendur Veru velti fyrir sér og
tjái sig um og hvet sem flesta til að fjalla um þetta
efni auk þess sem mér þætti vænt um að heyra
skoöanir ritstjórnar Veru á þessu málefni.
Með kærri þökk fyrir birtingu.
H.S.
Ritnefnd VERU þakkarþetta athygliveröa bréfsem
hefur vakiö þó nokkrar umræöur ritnefndarkvenna
og sýnist sitt hverri. Þarna er vakiö máls á bæöi
spennandi og þörfu umræöuefni og VERA vonast
til aö fá álit fieiri kvenna á þessu máli. En á með-
an viö bíöum eftir fleiri bréfum getum viö skoöaö
þá faitegu mynd sem birtist hér á síöunni, en hún
var raunar til í myndasafni VERU og birtist fyrir
nokkrum árum meö umfjöllun um karimenn.
domubindum
ofí, ureinlœtis-
mjinmngum
Eitt helsta böl nútímamannsins er þvottaefnis- og
dömubindaauglýsingar. í þessum stutta pistli
ætla ég að halda migvið dömubindaauglýsingarn-
ar. Ég held að mér sé óhætt aö fullyröa aö þaö eru
allir búnir aö fá sig fullsadda af þessum Ijós-
hæröu, bláeygu ungpíum sem dásama eitthvert
tiltekið dömubindi. Það er bindunum að þakka að
þær geta klárað prófin, ferðast ótruflað í leigubíl
og æft ballett óhindraö. Það er líka bindunum aö
þakka að vinkonurnar hafa eitthvað að tala um
þegar þær hittast.
Eitt eiga allar dömubindaauglýsingar sameig-
inlegt: áherslan er á þá miklu frelsis-, öryggis- og
hreinlætistilfinningu sem bindin veita. Fyrir nú
utan að vera einstaklega leiðinlegt fjölmiðlaefni
þá er eitthvaö við allar aörar dömubindaauglýsing-
ar sem pirra mig alveg óstjórnlega og hafa gert
lengi, án þess aö ég hafi gert mér grein fyrir af
hverju. Ég hef hugsaö og pælt og hugsað og pælt
þar til allt í einu ég sá hvaö það er sem er aö.
Ung, hugguleg kona segir: „Ég vel Always Com-
fort buxnainnlegg, vegna þess að þau veita mér
aukna hreinlætistilfinningu allan daginn, alla
daga.“ Eöa: „Ég nota Always Ultra dömubindin því
þau veita mér öryggi og vellíðan." Hver kannast
ekki viö klisjurnar? Mig langar hins vegar að
spyrja, er hægt að láta þetta kjaftæði viögangast?
Eigum við að sætta okkur viö þennan áróöur sem
heldur því fram að við konur séum óhreinar allan
daginn, alla daga? Þjáumst við svona fyrir þessa
skítatiIfinningu að við þurfum pappírsinnlegg í
brækurnar til aö finnast við vera nógu hreinar til
að geta umgengist annaö fólk?
Þetta „óhreinlæti" er óeðlilegt, finnst mér aug-
lýsingarnar segja, og því skulum viö nota buxna-
innlegg til að losna við skltinn, því þá fyrst líður
okkur eins og velheppnuðum konum. I mínum
huga er veriö að framandgera eölilega líkams-
starfsemi kvenna - setja hana upp sem eitthvert
óæskilegt ferli sem allar konur vildu helst losna
viö. Ég er ekki að segja að allar konur hrópi húrra
I hvert sinn sem þær fara á túr. Blæöingar eru
leiðinlegar. En þær eru hluti af eölilegri starfsemi
llkamans, okkar líkama, og aö viöurkenna þetta
eðlilega ferli er að viöurkenna líkama sinn sem
eðlilegan. Ef ég afneita llkama mlnum sem óeðli-
legum eða viðbjóðslegum, hvað verður þá um
sjálfsvirðingu mína? Hún verður háð Always Ultra!
Ætli það sé þetta sem meint er þegar alltaf er tal-
að um að dömubindi veiti öryggiskennd? Þegar
sjálfsvirðing mln er farin I vaskinn, sem óneitan-
lega gerist því ég er svo óhrein að ég einfaldlega
er ekki I húsum hæf, þarf ég eitthvað til að gefa
mér öryggiskennd svo ég geti byggt upp nýja
sjálfsvirðingu - meö Always Ultra.
Þessar tilteknu auglýsingar boða auk þess
annan og skuggalegri boöskap. Buxnainnleggin
eru ekki dömubindi I eiginlegum skilningi, heldur
þunnar tuttlur sem okkur er ætlað að nota allan
daginn, alla daga til að taka við útferðinni, þessu
sem kemur I nærbuxurnar milli tíða. Að konur
skyldu ekki hafa uppgötvað þaö fyrr aö þetta hef-
ur truflað okkur I gegnum tíðina og valdið okkur
hugarangri I daglegum leik og starfi. Ef útferðin er
nú orðin eitthvað sem viö þurfum að losna viö, þá
eru konur so sannarlega I vandræðum.
Blæöingar og útferð eru náttúrulegur hluti af
líkamsstarfsemi allra kvenna.
Samþykkjum llkamann eins og hann er og lát-
um engan segja okkur hvað sé eðlilegt og hvað
ekki - hvað sé ógeöslegt og hvaö ekki. Sjálfsvirð-
ing okkar er I veöi. I lokin hef ég bara eitt svar viö
áróörinum: Ef mig skortir hreinlætistilfinningu þá
fer ég í bað!
Reykjavík 26. janúar 1996,
Hrafnhildur Blöndal,
heima hjá sér og á túr.
P.S. Má ég svona I lokin benda á alveg ágæt
dömubindi sem ég var að uppgötva. Þau heita
Sjafnar bindi og hafa veriö til svo lengi sem ég
man eftir mér. Þau eru íslensk framleiðsla,
óbleikt og umhverfisvæn.
VERA þakkar Hrafnhildi bréfiö og reyndar hafa
þessi dömubinda- og brókainnteggsmát oft komiö
til tals meöal ritnefndarkvenna jafnt sem annarra
kvenna. Ekki eru nú allar konur sammáia, á meö-
an sumar fagna því aö framleiðendur geri sér
grein fyrir stærö markaöarins og þrói þessa vöru-
tegund meö þeim árangri aö nú bjóöast afarþægi-
leg og „örugg" örþunn dömubindi, fussa aörar og
sveia og minna á að þau mest auglýstu séu bæöi
konunni óholl og mengandi fyrir umhverfiö. Auk
þess er þaö svo haft eftir kvensjúkdómalæknum
aö notkun þessara nýju dömubinda og buxnainn-
leggja hafi valdiö aukinni sveppasýkingu meöal
kvenna vegna plastefnanna sem gera þau svo
„rakadræg" og „örugg".
*
l
i