Vera - 01.05.1996, Blaðsíða 28

sem
’3>
'M
Látrabjarg.
Þarna hélt
Guðrún upp á
27 ára afmælið
sitt - ein að
sjálfsögðu!
Það var komið að því. Daginn fýrir
þjóðhátíðardaginn steig ég fullhlaðið
hjólið hægt áfram í austurátt. Langt
sumarfrí í augsýn. Ég var búin að vera
að leggja drög að þessu í nokkra mán-
uði og með fiðring í maganum af eftir-
væntingu og miöa með minnisatriðum
undirbjó ég hjólaferðina mína. Ég trúði
því samt varla að ég ætti eftir að fara
hringinn í kring um landið ein míns
liðs. Ég ímyndaði mér að eitthvað á
hjólinu myndi bila, eitthvað sem ég
kynni ekki að lagfæra eða að ég myndi
hreinlega gefast upp á því að vera ein
á ferðinni svona lengi. Komast burt úr
Reykjavík, skilja við hversdagslífið og
takast á við náttúruna og skoða svo
margt, svo margt.
Fyrstu tugi kílómetra velti ég því fyrir mér
hvort eitthvað hefði gleymst eða hvort eitt-
hvað væri ólagi. Það var ekki fyrr en t
Þrengslunum sem ég var orðin sannfærö
um að allt væri í besta lagi, hjólhesturinn lét
vel að stjórn og ég söng af gleði yfir þvt að
vera komin af stað. Á Stokkseyri fékk ég
mér hressandi kaffisopa, skoðaði Þuríöar-
búð, hringdi heim og lét vita aö ég hefði
komist lifandi frá btlaumferð Reykjavíkur og
nágrennis. Leiö mín lá t gegnum sveitirnar
N N I KRINGUM LANDIÐ:
eftir Guðrúnu Ólafsdóttur hjólreiðakonu
og upp með Þjórsá, 115 ktlómetra dagleið
var aö baki og ég tjaldaöi í rigningunni í
Brautarholti. Veðrið lék ekki við mig fyrstu
dagana og ég þurfti fljótlega að bíta á jaxlinn
og treysta á eigin getu. Annan daginn var
svo hvasst að það var ekki einu sinni hægt
að ganga áfram með hjólið. Ég neyddist til
að tjalda uppi í fjalli á fáförnum slóðum I
mikilli glímu við Kára og þurfti að bera grjót
á tjaldið því annars rifnuðu hælarnir upþ!
Á Sólheimasandi var mér illa brugðið
þegar allt í einu hvein eitthvaö við höfuöið á
mér. Ég leit upp og sá tvo fugla hringsóla fyr-
ir ofan mig og vildu þeir mig augsýnilega t
burtu hið snarasta. Þeir gerðu aðra atlögu
en létu það nægja og ég var enn og aftur
sannfærð um að hjálmur á höfði getur kom-
ið sér vel! Á Kirkjubæjarklaustri hitti ég loks
konu sem var ein á ferðalagi, hún var þýsk
og ferðaöist ein með bakpoka. Það var lyfti-
stöng að hitta konu sem var ein á ferðalagi
eins og ég og við töluðum um heima og
geima allt kvöldið.
Daginn eftir fór ég yfir Skeiðarársandinn
og vindurinn hjálpaði til. Ég hjólaði í stuttbux-
um og stuttermabol og þó að sólin skini ekki
svo mikið var ég illa sólbrunnin á fótleggjun-
um. Á Höfn keypti ég sólarvörn nr. 25, eitt-
hvað sem ég gerði mér ekki alveg grein fýrir
aö ég þyrfti á að halda T ferðalagi á íslandi!
Austfirðirnir stóðu fyrir stnu. Að koma út
úr Lónsvík og fara um Hvalnesskriður er
einn af betri köflunum á hringveginum, það
er eitthvað sem heillar. Sandfjörur og þver-
hnípi niðurí sjó, kíkja niður og sjá fuglafjöld-
ann fyrir neðan, þetta er svo spennandi og
ekkert fer framhjá mér þar sem ég hjóla
áfram í rólegheitunum. Ég virði umhverfið
fyrir mér með augunum, hlusta á náttúruna
og finn lyktina, vindurinn, sólin og regnið
koma ekki eftir pöntun og ég tek þvt sem kem-
ur. Mótvindurinn getur reynst manni erfiður en
ég ræö ekki yfir náttúruöflunum og það er
ágætt að upplifa þaö og takast á við það.
Á Djúpavogi hitti ég hjólreiöapar frá
Hollandi sem ég hjólaði með næstu tvo
daga. Þegar maður er einn á ferð er auðvelt
að kynnast öðru fólki, bæöi feröamönnum
og innfæddum. Reyndar er næstum þvt
ómögulegt að komast í kynni viö íslenska
ferðamenn þar sem þeir eru nær allir inni í
sínum einkabtl og virðist ferðalag margra fel-
ast í því að komast frá einum næturstað til
annars með stoppi öðru hvoru T sjoppum. Ég
heyrði oft T þessum ferðalöngum löngu áður
en keyrt var fram úr mér á ofsahraða á jepp-
anum með tjaldvagninn dansandi aftan í. Ég
kallaði þetta „sjúkrabílana" því fremur virtist
sem verið væri að flýta sér að bjarga deyj-
andi manni en að þar væru á ferð fjölskyld-
ur aö njóta sumarfrísins!
Stefnumót viö kærastann
Þegar rigndi á daginn var gott að komast inn
í hús að kvöldi og notfærði ég mér oft hin
stórgóöu Farfuglaheimili þar sem öll að-
staða er fýrir hendi fýrir vægt verð og í bón-
us gefst tækifæri til að spjalla við fólk frá
flestum heimshornum. í Reyðarfirði hitti ég
merkilega konu sem rekur farfuglaheimilið í
bænum. Ekkja með börn T Reykjavík sem
langaði að breyta til. Með kjark og hugrekki
I farteskinu flutti hún á stað sem hún þekkti
lítið. Á nokkrum mánuðum tókst henni að
gera gamla hótel Búðareyri aö glæsilegu
gistiheimili með góðum anda. Þessi kona
var ein af mörgu yndislegu fólki sem ég hitti
á þessum eina og hálfa mánuði sem ég var
á feröinni um landið. Þetta fólk er hluti þess
sem gerir svona ferð eftirminnilega og dýr-
mæta reynslu.
Dagarnir sem ég var á ferðalagi um aust-
„Fyrst kom haglél og síðan fór að snjóa. Snjóa í júlí!
Hellisheíði eystri.