Vera


Vera - 01.06.1996, Qupperneq 22

Vera - 01.06.1996, Qupperneq 22
vigdís f nnbogadóttir fann svo vel fyrir því hve konur á þinginu litu á mig sem styrka stoð. Kona, sem hefur ver- ið kosin forseti lýðræðisríkis af allri þjóðinni en þó ekki pólitískri kosningu er mikill styrk- ur fyrir aðrar konur - þær sjá að það er ger- legt og að þetta er til. Þetta er ein hliðin á málinu og því hlutverki gegndum við báðar, Mary Robinsson og ég. Við vorum alls sjö sem vorum eða höfðum verið forsetar eða forsætisráðherrar, en auk þess voru með okkur um 70 konur alls staðar að úr heimin- um sem hafa eða eru að fara I leiðandi hlut- verk á opinberum vettvangi eða í einkafyrir- tækjum. Síðan hittumst við til að bera saman bækurokkarogtil að ræða það hvað við gætum lagt fram við stjórnun heimsins en það hefur ekki verið gert áður, því á kvennaþingum er yfirleitt verið að ræða um kröfur og hvernig efla megi réttindabaráttu kvenna. Þegar ákveðið var að halda þetta þing, geröi ég það að skilyrði að karlar yrðu á þinginu, vegna þess að ég held að sú að- ferð að konur séu einar að berjast í þessari kvennabaráttu dugi ekki lengur. Ég er þeirr- ar skoðunar að það verði best gert í framtíð- inni með karla að liðsmönnum og i gegnum vináttu við karla. Okkur er nauðsyn að eiga karla að vinum, og um leið og við getum fengið þá til að ræða með okkur um aðferð- ir, og getum lokið upp augum þeirra fyrir gagnsemi þess, þá höfum við stigið stórt skref. Þetta uppgötvaði ég á undirbúnings- fundi í Evrópuráðinu fyrir kvennaráðstefnuna í Kína. Þar var lögö fram í mínu nafni skýrsla Evrópu og bar ég því ábyrgð á henni. Ég var málshefjandi á þessum fundi í Strassborg með fulltrúum frá öllum þjóðþingum sem eru í Evrópuráðinu og það fyrsta sem ég tók eftir þegar ég gekk í salinn var að þjóðþing- in höfðu öll sent stóra kvennahópa en að- eins örfáa karla af því að það átti að fjalla um kvennaþingið í Peking. Ég sé ekki betur en að þarna sé nokkur misskilningur á ferð- inni hjá þjóðþingunum sem telja sig lýðræð- isleg og hlynnt jafnréttismálum. Ég held að þjóðþingin eigi að setja sér reglur um það að ef fjalla á um málefni kvenna á einhverjum stefnum og senda á einhverja fulltrúa, þá eigi það að vera til jafns karlar og konur. Með því sýna þjóðþingin lýðræðisvilja sinn. Þegar ég svo setti þetta skilyrði á ráð- stefnunni í Stokkhólmi, fannst ráðamönnum þar alveg sjálfsagt að þannig yrði að máli staðið, það hafði bara ekki verið hugsað út í þetta. Á þessu þíngi voru því alls staðar karlar - í fyrsta lagi voru karlar frá stofnun- inni sem stóð fyrir ráðstefnunni og hefur meginaðsetur sitt í Washington, síðan voru stjórnarformenn og sérfræöingar frá mörg- um merkisstofnunum heims, svo sem Al- þjóðabankanum og OECD. Karlmenn voru því alltaf með okkur, - við vorum á fundum stærri hópar og minni en svo hittumst við þessar sjö konur á einkafundum, þar sem við ræddum jafnan niðurstöður okkar- hvar stendur konan í þessu, væri málum öðruvísi háttað ef konur fengju að eiga meiri þátt í að taka ákvarðanir og hvernig getur heimurinn grætt á því að konur fái betur að njóta sín. Konur eru meiri friðarsinnar, þær aðhyllast aukin mannréttindi og áherslurnar eru aðr- ar. Þess vegna er svo gott að konur fái að koma að verki.“ Við mynduðum tengsl „Ávinningur af svona ráðstefnu er mikill og við sem vorum þarna á þinginu vorum sam- mála um að fyrir tíu árum hefði ekki verið hægt að halda svona þing. í dag eru fleiri konur leiðtogar þjóða sinna en nokkru sinni fyrr. Eitt af því sem sérstakt var við þetta þing var að við sendum ekki út nein skilaboð til heimsins - allar svona ráðstefnur senda frá sér ályktanir en við geröum engar álykt- anir. Við komum bara saman og mynduðum þessi tengsl, við ákváðum einnig aö mynda á milli okkar net sem við getum alltaf bætt við og stækkað. Eins erum við þungamiðju- punktar á ýmsum stöðum á hnettinum og styrkur okkar felst í því að við höfum kynnst, setið saman og skeggrætt þessi mál og vilj- um þoka málum áleiðis fýrir allar konur í heiminum. Fyrir það fyrsta viljum við auka menntunina, því hún er lykill alls, auka þekk- inguna, skilninginn, kveða niður fordómana - því fordómana er líka aö finna hjá konun- um, kveða niður fordómana í þjóðfélögum sem hafa átt við fátækt og erfiðleika að strlða og ekki náð að kveða niður gamlar kreddur - því þær eru verstar. Við konurnar sem vorum á þessu þingi erum sönnun þess að konur geta staðið jafnfætis körlum á hvaða vettvangi sem er og ættum því að geta aukið með þeim sjálfs- traust til að takast á viö ögrandi verkefni.“ Ég spurði Vigdísi, því sem fyrr segir var þingiö haldið í Svíþjóð - hvort Svíar væru til fyrirmyndar varðandi stöðu kvenna og svar- aði hún því til að þeir væru til fyrirmyndar hvað varðaði stöðu kvenna í stjórnmálum. Fyrir nokkrum árum ætluðu sænskar konur að stofna stjórnmálaflokk en þá buðu sósíal- demókratar þeim jafnræði á listunum hjá sér og í stjórnarmyndun, því þeir vildu ekki að þær stofnuðu sér kvennaflokk. Konurnar töpuðu að vísu nokkuð í kosningunum en þegar komið var aö ríkisstjórnarmyndun voru þær settar til jafns á við karlana. Óttast ekki aðgerðarleysi „Ég mun hafa nóg að gera á næstu mánuð- um og óttast ekki aðgerðarleysi, ég ætla að fara að smyrja hjólið mitt og nota það með- al annars til að vinna að þeim sjálfsögðu mannréttindum að bæta stööu kvenna í heiminum."

x

Vera

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vera
https://timarit.is/publication/858

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.