Vera - 01.12.1997, Blaðsíða 16

eystri. Ömmu fannst að sonur þeirra ætti að
taka við jörðinni en afi benti á að dæturnar,
mamma og systir hennar sem var ekkja með
tvö börn, hefðu unnið jafn mikið og hann og
ættu rétt á að fá hluta úr jörðinni. Það varð
samt úr að bróðirinn fékk jörðina og allan
bústofninn og mamma réðist sem ráðskona
suður á land með yngsta bróður minn. Þar
með tvístraðist systlcinahópurinn, sex börn.
Eg varð eftir hjá ömmu og afa en þegar ég
var 8 ára gerði mamma boð eftir mér og ég
fór til hennar, að Neistastöðum í Flóa, og
stjúpa míns en með honum eignaðist
mamma þrjú börn. Ég var glöð að fá að
fara suður því ég þráði pabba minn sem þá
var orðinn leigubílstjóri í Reykjavík. Ég fékk
þó ekki mikið að vera samvistum við hann
en við bróðir minn stálumst alltaf niður á
veg og sátum fyrir honum þegar hann var
með áætlunarferðir austur í Fljótshlíð. Pabbi
stoppaði alltaf og spjallaði við okkur.“
Laufey segist hafa lært það af móður sinni,
Þuríði Björnsdóttur, að hafa umhyggju fyrir
þeim sem minna máttu sín, en það gerði hún
við flökkufólk og sveitarómaga sem voru í
Flóanum. „Mamma gerði allt fyrir alla. Hún
sauð grös og bjó til smyrsli fyrir fóllcið sem
gekk á milli bæja og suma klæddi hún upp
og þreif. Þau fluttu seinna á Eyrarbakka og
voru alltaf kennd við Einarshús.11
Ætlaði ekki að eignast börn - en þau urðu
Laufey er orðin 82 ára en hún er
hress í anda og enn lætur hún
ranglæti heimsins koma sér við,
eins og hún hefur alltaf gert. Mál-
efni aldraðra eru henni ofarlega í
huga enda finnur hún á sjálfri sér að þar
þyrfti að rétta hlut. Hún Ieigir íbúðina á 35
þúsund krónur á mánuði en fær 41.295
krónur í ellilaun og tekjutryggingu og
13.000 krónur úr lífeyrissjóði. Það er því
ljóst að ekki er um sældarlíf að ræða fyrir
hana og aðra eldri borgara sem ekki eiga
húsnæði. Sem leigjandi fær hún 8.800 krón-
ur í húsaleigubætur en þegar skatturinn hef-
ur tekið sitt eru aðeins 5.300 krónur eftir af
húsaleigubótunum „Maður skilur ekkert í
þessum mönnum að vera að reita þetta af
okkur sem ekkert eigum,“ segir Laufey og
hristir höfuðið, en bætir við með alvöru-
þunga: „Ég þarf ekki að kvarta því ég á börn
sem rétta mér hendi. En hugsaðu þér fólkið
sem á engan að og verður að láta þetta
duga.“ Laufey og eiginmaður hennar,
Magnús B. Finnbogason, bjuggu í 20 ár í
litlu timburhúsi í Grjótaþorpinu sem var í
eigu borgarinnar. Magnús er látinn fyrir
nokkrum árum en saman eignuðust þau átta
börn og ólu auk þess upp tvö barnabörn. En
hvaðan er Laufey Jakobsdóttir og hvernig
mótaðist sú lífsafstaða hennar sem hún er
þekkt fyrir? „Ég er
fædd á Seyðisfirði árið
1915,“ segir hún.
„Foreldrar mínir skildu
þegar ég var 5 ára göm-
ul og ég fann alltaf fyr-
ir því hvað er erfitt að
vera hjónaskilnaðar-
barn. Ég varð fyrst vör
við muninn á rétti
kvenna og karla þegar
ég heyrði afa minn og
ömmu ræða saman
þegar þau voru að
hætta búskap á Snotru-
nesi á Borgarfirði
DÖMUHÁRKOLLUR
í MIKLU ÚRVALI
Persónuleg þjónusta
í fullum trúnaði
HAIR
APOLLO
hárstúdíó,
Hringbraut 119, Reykjavík
SLSTEtfS Sími 552 2099
APOLLO.
Baráttukonan
Laufey
Laufey Jakobsdóttir befur lengi gengið undir nafninu
amma í Grjótaþorpinu og á það rcetur að rekja til þess
að hún bafði umsjón með almenningssalernum í
Grjótaþorpi þegar unglingar béldu til á svokölluðu
Hallœrisplani sem nú er bluti af Ingólfstorgi. JJngling-
ar leituðu oft atbvarfs bjá Laufeyju og fyrir þetta starf
sitt m.a. var Laufey scemd Fálkaorðunni 17. júní 1996
en það var í síðasta skiptið sem frú Vigdís Finnboga-
dóttir sá um það embcettisverk. A sínum tíma var
Laufey fyrst til að stinga upp á því opinberlega að Vig-
dís byði sig fram til forseta. A nýútkomnum geisladiski
Veru er lag við texta eftir Laufeyju - Lífsbókin - sem
Bergþóra Arnadóttir syngur. Við beimsóttum Laufeyju
þar sem bún býr nú í íbúðum aldraðra að Vesturgötu
7 og báðum hana að segja okkur ofurlítið af sjálfri sér.