Vera - 01.12.1997, Qupperneq 55

9'
Miklu meira
en alveg nóg
Valdimarsdátti
Fagurt ííf
Það er alltaf stórviðburöur í mfnum
huga að setjast niður með nýja
bók eftir íslenska konu. Ég opnaði
því nýju bókina hennar Þórunnar
Valdimarsdóttur Alveg nóg með
nokkurri tilhlökkun og lokaði henni
ekki fyrr en að ég hafði svolgrað í
mig síöustu orðin. Góður texti
virkar svalandi á þyrstan lesanda.
Saga Guðrúnar Jónsdóttur, fs-
lenskrar einstæðrar móður hefst á
endinum. Fyrsti kaflinn heitir Á eftir
og söguhetjan rifjar upp sára minn-
ingu og atburðina sem leiddu hana
þangað. Hún leyfir myndum úr lífi sfnu að renna gegnum
hugann á meöan hún siglir brott frá föðurlandinu á vit ör-
laganna. Hún er aö flytja með dætur sfnar tvær til Dan-
merkur burt frá feörum þeirra og til mannsins sem hún
elskar og elskar hana. Frásögnin er fyrst og fremst saga
tilfinninga hennar og hugsana - saga um mennina sem
hún hefur elskað. Textinn spilar meö og á tilfinningar les-
andans þar sem náttúru- og umhverfislýsingar spila stórt
hlutverk. Þaö er auðvelt að setja sig í spor Guörúnar, at-
burðirnir í lífi hennar gætu eins verið teknir beint úr mínu
Iffi eöa þinu.
Alveg nóg er ein af þessum fallegu, Ijúfsáru lýsingum á
tilfinningum og hugsunum sem breyta og auðga líf persón-
anna, jafnt tilbúinna sem raunverulegra. Hún lýsir gleði,
sorg og ást af ótrúlegri næmni sem snertir lesandann
djúpt og ætti að vera skyldulesning allra norrænna
kvenna. Til hamingju Þórunn og takk fyrir mig.
Sólveig Jónasdóttir
Kristfn Marja Baldursdóttir sendir
frá sér bókina Hús úr húsi þessi jól.
Þar er fjallað um ungu stúlku, Kol-
finnu, sem vinnur timabundiö fyrir sér
sem húshjálp í fjórum húsum f Þing-
holtunum. Kristfn Marja kann listina
aö segja sögu og tvinnar skemmtilega
saman frásögn af Iffi stúlkunnar og
eigenda húsanna - hversdeginum, ást-
inni, sorgunum og tengslunum sem
myndast á milli þeirra. Lesandinn
kynnist smátt og smátt persónunum í
gegnum skemmti-
legar og lifandi lýs-
ingar á hýbýlum
þeirra, innbúi og
umgengnisvenjum. Eigendur hús-
anna eru ólíkar persónur og hús-
hjálpin veröur vinur þeirra allra -
óperusöngkonunnar sem lifir í
litla glansheiminum sínum, meö
kristalsglösin og fínu blúndunær-
fötin um alla fbúö; Listalfn, geö-
ugu, gömlu konunnar sem þolir
ekki lykt af gömlu fólki og vill því
láta þrffa „extra" vel og trúir hús-
hjálpinni fyrir því aö líf hennar hafi
veriö fagurt; hrokafulla og sóöa-
lega fræöimannsins sem tekst aö
rústa íbúðinni sinni vikulega og
loks snyrtimennisins rfka sem
stundar lögfræöistörfin meðfram
þvf aö stfga f vænginn viö húshjálpina.
Hús úr húsi er skemmtileg aflestrar en ég hnaut
þó um áhersluna sem lögö er á stéttskiþtinguna í
samskiptum húseigandanna og húshjálparinnar,
ólabækurnar
stéttskiptingu sem aöallega viröist byggð á menntun
og auöi. Auövitaö þekkjum við allar, sem einhvern
timann höfum unniö viö þrif eöa húsverk, aö slík
störf eru ekki hátt metin í þjóðfélaginu, en þaö er
ekki þar meö sagt aö þeim sem sinnir slíkum verkum
þurfi aö lýsa sem hálfgerðum hálfvitum.
Þannig finnst mér húshjálpin Kolfinna stundum
gerö of heimsk til aö trúveröugt sé. í miðri bók, þeg-
ar Kolfinna tekur barnalega þakklát viö leiðsögn lög-
fræöingsins um Listasafniö, þurfti ég t.d. aö fletta
aftur að byrjun, einungis til að sannfæra mig um aö
Kolfinna væri á þrítugsaldri en ekki fimmtán árum
yngri. Þessi ótrúveröugleiki aöalpersónunnar er Ijóöur
á annars mjög skemmtilegri frásögn sem aö mínu
mati heföi auðveldlega verið hægt aö snföa af án
þess aö raska meginþema sögunnar.
Tengsl persónanna viö húsin er sterk
og húshjálpin upplifir hvert hús sem
sérstakan heim. Húsin eru táknmynd
þess Iffs sem persónur þeirra lifa.
Þannig táknar gamalt og illa viö haldið
hús Kolfinnu sjálfrar og móöur hennar
takmörkuö samskipti þeirra mægöna
og ónógt Iff. Kolfinna er stödd á
ákveönum tímamótum í lífi sfnu; flutt
heim til móöur sinnar eftir skilnað viö
sambýlismanninn, búin aö vera at-
vinnulaus um tfma og gripur þessa
ihlaupavinnu til aö leysa af kasólétta
vinkonu sína. Hún er óánægö meö eig-
iö Iff og í leit sinni aö lifsfyllingu dregst
hún að fólkinu sem hún kynnist, Iffi
þeirra, húsum og mublum. Þaö er ekki
fyrr en f lok bókar aö hún skilur boö-
skap Listalínar um fagurt Iff, aö fegurð-
in getur aðeins litaö Iff manns aö hún komi innan frá
- frá eigin hönd og hjarta.
Sólveig Jónasdóttir
iti t j ima
^J'JrLncfdt
561 5100
Jji/l Joacl er iLLtnt
liarlmöi
L
iem karlmonnLim
emur eLnf-alcuecja
l?l?L i/LcJ.
55