Vera - 01.02.2000, Síða 13

Dreymdi börn í marga mánuði
Þau voru ákveðín í að passa sig mjög vel eftir
þetta og lausnin var sú að hún færi á pilluna. Það
að hann notaði smokk var ekki inni í myndinni.
Eftir fóstureyðinguna segist hún hafa fengið mjög
slæma verki þegar hún var með blæðingar og
taldi að þeir gætu jafnvel stafað af pillunni. Hún
tók pilluna í sex eða sjö mánuði en hætti svo.
„Ég get varla skýrt af hverju ég hætti á pillunni
og réttast er að tala um hreint kæruleysi. Mér
hætti til að gleyma að taka pilluna, fannst hún dýr
og fannst vesen að nálgast hana. Þótt við værum
staðráðin í að passa okkur var ég orðin ófrísk aft-
ur innan árs frá því ég fór í fóstureyðinguna. Mér
fannst það hræðilegt og skammaðist mín alveg
óskaplega fyrir að hafa aftur lent í slysi. Svona
gerir maður ekki.
I þetta skipti vildi ég ekki segja pabba og
mömmu frá, þótt ég vissi að þau myndu ekkert
skamma mig, bara reynast mér vel. Þetta var
miklu erfiðara heldur en í fyrra skpitið. Ég fékk
maníu fyrir börnum, dreymdi börn í marga mán-
uði og nuddaði sjálfri mér upp úr þeim möguleika
að eiga barnið. Ég fór á bókasafn og las um með-
göngu og skoðaði myndir af fóstrum. Mér fannst
ég vera komin með bumbuna út í loftið og vera
algjör glæpamaður að ætla að láta eyða fóstrinu.
Ég treindi það eins lengi og ég gat, var komin níu
og hálfa viku á leið þegar ég fór í viðtalið. Ég bjóst
við að félagsráðgjafarnir yrðu öskureiðar við mig
að léta þetta koma fyrir aftur en svo var ekki."
Henni fannst aðgerðin sjálf Itka erfiðari í
seinna skiptið, hún grét jafn mikið á undan og að
aðgerðinni lokinni heimtaði hún að fá að sjá
fóstrið, sem henni var að sjálfsögðu ekki leyft.
Henni fannst vont að búa yfir þessu leyndarmáli,
sá eini sem vissi af þessu var kærastinn og hann
sýndi henni litla samúð.
„Um kvöldið fór hann bara út að djamma,
skildi ekki hvaða væl þetta væri í mér þegar ég
þurfti á hlýju og ástúð að halda. Seinna sagði ég
vinkonum mínum frá þessu og leið mun betur.
Um hálfu ári seinna sagði ég pabba og mömmu
líka frá þessu, það var þegar systir mín eignaðist
barn, þá brotnaði ég. Ég horfði á barnið og skildi
hvað ég hafði verið að gera. Ég hefði getað verið
að eignast barn um svipað leyti og hún."
„Þú verður að nota smokkinn"
Núna segist hún mjög fegin að hafa tekið þessa
ákvörðun. Hún er hætt með kærastanum og seg-
ist ætla að fara á pilluna ef hún fari aftur í fast
samband. Reyndar telur hún fulla þörf á að taka
pilluna þótt ekki sé um fast samband að ræða,
maður veit jú aldrei... Barneignir eru ekki inni i
framtíðarmynd hennar fyrr en eftir tfu ár, þegar
hún getur gefið þeim allt sem hægt er. Henni
finnst hún eiga svo margt eftir að gera áður og
eigi líka eftir að finna mann sem hún geti hugsað
sér að eignast barn með. Hún klárar stúdentspróf
í vor og bendir á að ef hún hefði eignast barn fyrir
tveimur árum hefði framtíð hennar orðið allt
önnur.
„Mér finnst rosalega sorglegt að sjá stelpur
sem eignast börn svona ungar. Það er algengt að
þær hætti í skóla, fari að vinna láglaunastörf,
hætti með stráknum og lendi i félagslegum erfið-
leikum. Auðvitað þykir þeim vænt um börnin en
um leið missa þær af svo mörgum möguleikum.
Eftir stúdentspróf langar mig að ferðast um heim-
inn og finna út hvað ég vil. Mín plön eru að eign-
ast ekki kærasta strax heldur njóta lífsins sjálf. Ég
get ekki ímyndað mér að ég væri eins hamingju-
söm og ég er í dag ef ég ætti lítið barn.
Ég óska engum þess að þurfa að fara í fóstur-
eyðingu. En ég hef lent í því að 16 ára stelpa kom
til mín og sagðist vera ófrísk og spurði hvort hún
ætti að fara í fóstureyðingu. Þá hugsaði ég mig
ekki um áður en ég sagði já. Málið er bara að
PASSA SIG. Það er miklu meira mál að hringja í
strák og segja: „Heyrðu, þú ert að verða pabbi,"
heldur en að segja bara: „Þú verður að nota
smokkinn ef við ætlum að sofa saman."
EÞ
Neyðargetnaðarvörn
Ef óvarðar samfarir hafa átt sér stað og hætta er á þungun er hægt að fá svokallaða neyðargetnaðarvörn. Þar er um að ræða
hormónatöflur sem geta haft áhrif á egglos og hindrað að frjóvgað egg festist í leginu. Meirihluti kvenna sem taka þessar töflur
verða ekki þungaðar. Best er að byrja að taka töflurnar sem fyrst og ekki síðar en innan þriggja sólarhringa frá samförunum.
Töflurnar geta valdið ógleði eða uppköstum. Ef blæðingar koma ekki á eðlilegum tíma skal athuga með þungunarpróf.
í framhaldi af notkun neyðargetnaðarvarnar er mikilvægt að huga að notkun öruggrar getnaðarvarnar.
Ávísun á neyðargetnaðarvörnina fæst hjá heimilislækni, kvensjúkdómalæknum, hjá vakthafandi læknum á kvennadeild
Landspítalans eða Læknavaktinni og hjá ráðgjöfum FKB (Fræðslusamtök um kynlíf og barneignir) í Hinu húsinu; boðtæki: 842 3045.
VERA • 13