Vera - 01.10.2001, Blaðsíða 28

Nauðgun brýtur niður sjálfsmyndina
Um hverja verslunarmannahelgi er mikið rætt um hættu á nauðgunum og
var umræðan óvenju mikil um þá síðustu. Að henni lokinni bárust fréttir af
fleiri nauðgunum en venjulega og grófari aðferðum, hópnauðgunum og af
efni sem notað var til að svæfa fórnarlömb áður en þeim var nauðgað.
Ekki reyndist unnt að fá reynslusögu stúlku sem lenti í slíkri reynslu svo ný-
lega en hér er saga 26 ára gamallar konu. Hún hefur tvisvar lent í nauðg-
un, fyrst 16 ára og síðan 19 ára. Þremur árum síðar leitaði hún til Stíga-
móta og fékk þar hjálp til að vinna sig út úr vandanum.
Hún segist ekki hafa viðurkennt fyrr en löngu seinna að
þessi reynsla væri vandamál sem hún þyrfti að ræða við
einhvern og fá aðstoð við að vinna úr. Afleiðingar at-
burðarins voru þær að sjálfsmynd hennar varð léleg,
sjálfstraustið minnkaði verulega og hún fann oft fyrir
kvíða. Hún gat t.d. verið á leið út að skemmta sér og
búin að klæða sig upp á þegar hún hætti við allt saman
og sat bara heima. Mamma hennar varð að sjálfsögðu
vör við þessa breytingu en gat ekki nálgast hana. "Ég
flutti til Reykjavíkur nokkrum mánuðum eftir að ég kom
að utan og hóf nám við Háskólann. Ég einangraði mig
aigjörlega þar, fór bara í skólann og heim aftur. Daglega
lífið gekk vel, ég átti eðlileg samskipti við skólafélaga
en gerði ekkert þar fyrir utan. Þegar ég hafði samskipti
við stráka leyfði ég engu að þróast, passaði mig alltaf
að vera fyrri til að stinga af. En kvíðinn jókst og þegar
þrjú ár voru liðin frá atburðinum var ég farin að vakna
með martröð, svaf oft ekki meira en tvær klukkustundir
á nóttu. Ég var farin að óska þess að mér væri gert
mein svo ég gæti leitað aðstoðar vegna þess að eitt-
hvað sýnilegt væri að mér. Að lokum leitaði ég til Stíga-
móta og var f einkaviðtölum í langan tíma, síðan tók ég
þátt í starfi hópa þar sem konur deila reynslu sinni af
nauðgun. Þetta hefur gert mér gott og hjálpaði mér að
komast yfir þessa reynslu. Ég get ekki breytt því sem
kom fyrir mig en ég get lært að lifa með því. Mér hefur
tekist að treysta fólki betur almennt og að treysta karl-
mönnum. Ég hef líka getað sagt foreldrum mínum hvað
kom fyrir mig og fékk mikinn stuðning frá þeim, ekki
síður frá pabba. Það var mjög mikilvægt að þau fengju
skýringu á því af hverju ég breyttist svona mikið. Á
tímabili varð ég þunglynd og fékk lyf sem ég tók í hálft
ár. Þá var líka mikið álag á mér því ég var að Ijúka nám-
inu í Háskólanum. Nú er eitt ár síðan ég hætti í hóp-
vinnunni á Stígamótum og nú bíð ég þess að fæða mitt
fyrsta barn."
28