Vera - 01.10.2001, Blaðsíða 34

Helga Baldvinsdóttir
Hvað gerði Bríet
á menningarnótt?
Það er alltof sjaldgæft nú á dögum að íslend-
ingar komi saman til að mótmæla einhverju
opinberlega. Það er meira siður okkar að
sitja heima yfir Morgunblaðinu og kaffiboll-
anum, berja hnefum í borðið og rífast og
skammast við okkar nánustu. En þó eru und-
antekningar á þessu framtaksleysi - sem bet-
ur fer. Eflaust hafa einhver ykkar tekið eftir
því síðastliðna menningarnótt að fyrir utan
nektardansstaðina Óðal og Maxim's stóðu
nokkrar konur í rigningunni með mótmæla-
skilti og dreifðu miðum til gangandi vegfar-
enda. Hér með viljum við Ijóstra því upp að
það vorum við Bríetur sem þar stóðum að
verki.
Vikuna fyrir menningarnótt höfðum við undirbúið þessi
mótmæli á hefðbundinn hátt. í herbúðum Bríetar mál-
uðum við mótmælaskilti sem á stóð: NEI, PABBI, EKKI
FARA INN! og útbjuggum tvær gerðir af dreifimiðum.
Annar dreifmiðinn var byggður á staðreyndum úr
skýrslu dómsmálaráðherra. Á þeim miða kemur fram að
skipulagt vændi er stundað í tengslum við að minnsta
kosti þrjá nektardansstaði f Reykjavík. lafnframt bendir
sá miði á þá staðreynd að niðurstöður allra rannsókna
benda til þess að 60-90% þeirra kvenna sem stunda
vændi hafa verið misnotaðar kynferðislega í barnæsku.
Með þessum miða vildum við vekja fólk til umhugsunar
um hvort þær konur sem stunda vændi og nektardans
eigi í rauninni það vai sem flestir vilja telja sér trú um.
Hinn miðinn er settur upp sem auglýsing frá nektar-
dansstöðum. Fyrirsögnin á þeim miðum var: Við viijum
dóttur þfna... og skrifað undir: Nektardansstaðirnir.
Létum til skarar skríða á menningarnótt
Menningarnótt varð fyrir valinu vegna þess gffurlega
fólksfjölda sem safnast saman í miðborg Reykjavfkur á
þessu kvöldi. Okkur fannst forvitnilegt að athuga hvort
fólki fyndist listdansgreinin svokallaða viðeigandi á
menningar- og fjölskylduviðburði sem þessum.
Á miðnætti, um leið og flugeldasýningunni lauk,
tókum við okkur stöðu í tröppunum fyrir framan Óðal.
Ekki tókst okkur að halda þeirri stöðu lengi þar sem
dyravörður staðarins lét okkur hafa það óþvegið og
henti okkur niður á gangstéttina. Svo að þar húktum
við í mesta sakleysi og dreifðum miðum til vegfarenda.
Á þeim tveimur tímum sem við stóðum þarna kom
enginn gestur inn á staðinn. Vitum við ekki hvort það
var okkur að þakka eða hvort að fastagestir hafi verið
uppteknir við að keyra fjölskyldur sínar heim eftir
flugeldasýninguna...
Viðbrögðin við mótmælunum voru með eindæmum
góð. Flestir stoppuðu til að tala við okkur. Vakti seinni
dreifimiðinn sem settur var upp sem auglýsing frá nekt-
ardansstöðunum sérstaklega sterk viðbrögð. Eins og
einn vegfarandi orðaði það: „Mér var alveg sama hvað
einhverjar konur úti í bæ voru að gera þangað til ég
ímyndaði mér að þetta væri mín eigin dóttir. Þá fór ég
að sjá þetta f allt öðru Ijósi."
Eftir stutt stopp á skrifstofu Veru þar sem við ljósrit-
uðum hundrað miða í viðbót fluttum við okkur um set
fyrir framan Maxim's. Það gekk ekki eins vel. Langt var
liðið á nóttina og flestir karlarnir sem vildu komast inn
á staðinn voru komnir vel í glas. Ruddust þeir framhjá
okkur og sumir reyndu að káfa á okkur, greinilega í
þeirri trú að við værum nýjar starfstúlkur staðarins.
En þrátt fyrir lélegan endasprett heppnaðist kvöldið
vel. Viðbrögð fólks við þessum gjörningi voru miklu
betri en við þorðum að vona. Fólk var almennt mjög
sammála okkur og fannst þetta sniðugt uppátæki. Af
viðbrögðunum að dæma virðist sem fólk sé sammáia um
að þessir nektardansstaðir séu til háborinnar skammar.
34
myndir. Þórdís