Vera - 01.10.2001, Blaðsíða 53

MFÍK fimmtíu ára
Barátta fyrir betri og bjartari heimi
Bergþóra Einarsdóttir
Undirrituð starfaði í stjórn MFIK um átta ára skeið, frá
1981 til 1989, lengst af sem ritari félagsins. Þetta eru
minnisstæð ár. I félaginu og í stjórn þess voru kraft-
miklar konur, fullar áhuga og eldmóðs. Það var
lærdómsríkt að kynnast og starfa með konum eins og
Maríu Þorsteinsdóttur, Steinunni Harðardóttur, Rögnu
Freyju Karlsdóttur, Margréti Einarsdóttur, Guðbjörgu
Björgvinsdóttur, Margréti Sigurðardóttur, Sigríði
Jóhannesdóttur og Eygló Bjarnardóttur sem störfuðu í
félaginu á þessum tíma, og ótal fleiri konum sem allar
vildu hag og hróður félagsins sem mestan.
komið á fót hópi sem í voru fulltrúar - allt konur - frá
Þjóðkirkjunni, Félagi þroskaþjálfa, Kennarasambandi
íslands, Félagi sérkennara og fleiri samtökum. Þessi
hópur beitti sér gegn því að börn fengju eftirlíkingar af
vopnum í hendur. Átakið náði hámarki í jólagjafa-
innkaupunum - settar voru auglýsingar í Ríkisútvarpið,
greinar birtar í dagblöðum, borin út dreifibréf og konur
úr hópnum stóðu fyrir utan leikfangaverslanir og bein-
du þeim tilmælum til fólks að ekki yrðu vopn í
jólapökkunum til barnanna. Átak þetta stóð um nokk-
urra ára skeið en eins og oft vill verða var eldmóðurinn
og áhuginn langmestur í upphafi.
Tengslin við ALK (Alþjóðasamtök lýðræðissinnaðra
kvenna) voru mjög sterk og fengum við frá systur-
samtökum okkar í samtökunum fréttir af stöðu og
bágindum kvenna víðs vegar um heim og baráttu þeirra
fyrir réttindum, framförum og lýðræði. Lítið var hægt að
gera annað en að senda stuðningsyfirlýsingu við
konunar og mótmæli vegna þess óréttis og kúgunar
sem þær og fjölskyldur þeirra urðu að þola vegna styrj-
alda og yfirgangs. Þá var oft óbærilegt að hugsa til
þeirrar neyðar sem kynsystur okkur í þróunarlöndunum
bjuggu við og ekki hefðu þær þurft háar upphæðir á
okkar mælikvarða til að bæta daglegan aðbúnað. En
félagið var félftið og velta þurfti hverri krónu nokkrum
sinnum áður en tekin var endanleg ákvörðun um hvert
hún skyldi renna.
Kvennahúsið á Hótel Vík
Stjórnarfundir voru á þessum tíma að miklu leyti haldn-
ir á heimilum stjórnarkvenna til skiptis og að loknum
fundarstörfum áttu sér stað frjóar og fjörugar umræður
um þjóðfélagsmál og stjórnmál fram eftir kvöldi.
Á tímabili höfðum við aðstöðu í Kvennahúsinu á Hótel
Vík og héldum þar stjórnar- og félagsfundi. Þessi aðs-
taða varð félaginu mikil lyftistöng þar sem stofnað var
til tengsla við konur úr öðrum kvennasamtökum sem
þar höfðu einnig aðstöðu. Við áttum fulltrúa í þverpól-
itískri hreyfingu kvenna sem starfaði af miklum áhuga á
þessum tíma og vann meðal annars að undirbúningi tíu
ára afmælis kvennadagsins. Alþjóðlegur baráttudagur
kvenna 8. mars hefur jafnan verið hápunktur í
félagsstarfinu. Þessa dags er ár hvert minnst með myn-
darskap, oft í samvinnu við önnur samtök, og hann hel-
gaður þeim málefnum kvenna og barna sem hæst ber
hverju sinni. 8. mars fundir félagsins hafa jafnan verið
vel sóttir.
Gegn leikfangavopnum
Fyrri hluta níunda áratugarins vann MFÍK kraftmikið
starf gegn leikfangavopnum. Að frumkvæði félagsins var
Friðarpáskar og barátta gegn kjarnorkuvá
MFÍK tók einnig þátt f Friðarpáskum, sem ýmis samtök
stóðu að um miðjan áratuginn. Friðarpáskar voru hald-
nir tvisvar eða þrisvar að því mig minnir. Þá er mér sér-
lega minnisstæður opinn fundur sem MFÍK hélt haustið
1981 í Norræna húsinu um vá kjarnorkustyrjaldar og
kalda stríðið þar sem Guðjón Petersen, þáverandi
framkvæmdastjóri Almannavarna, og séra Agnes
Sigurðardóttir fjölluðu um þessa hræðilegu ógnun sem
hvíldi þungt á þeim sem létu sér annt um frið og heill
mannkynsins. Þessi fundur var haldinn fyrir fullu húsi
og félaginu til mikils sóma.
Að hitta konur frá öllum heimshornum
Þá ber að nefna að konur úr MFÍK sóttu kvennaráð-
stefnur, kvennaþing, friðarráðstefnur og fundi í ýmsum
löndum Evrópu, bæði á vegum ALK og annarra kvenna-
og friðarsamtaka. Þar hittust konur frá öllum heims-
hornum sem áttu þá ósk heitasta að bundinn yrði endir
á kalda strfðið og upp rynni öld friðar. Það var félags-
konum okkar ómetanlegt að kynnast konum frá öðrum
löndum, sérstaklega frá þróunarlöndunum, sem bjuggu
og búa við kjör svo ólík öllu sem við eigum að venjast,
fræðast af þeim og reynslu þeirra. Loks verð ég að
nefna kynni af konum frá stríðshrjáðum þjóðum þar
sem þjóðfélagsþegnar sem vildu stunda sína friðsam-
legu iðju lifðu við stöðugan ótta, bjuggu við hrylling
styrjalda og árásir, yfirgang einræðisherra og kúgun,
herkvaðningu fjölskyldufeðra og sona. Kynnin við þær
hetjur sem bjuggu við slíkt sem daglegt brauð hverfa
aldrei úr minni. Hér að framan hefur aðeins verið
drepið lítillega á félagsstarfið innan MFÍK, minnst á fátt
af því sem konurnar þar tóku sér fyrir hendur til að
vinna að friði, farsæld og stöðugleika bæði hér heima
fyrir og um heim allan.
Á þessum tímamótum MFÍK vil ég senda félaginu og
félagskonum innilegar óskir um árangur í baráttunni
fyrir betri og bjartari heimi.
53