Vera - 01.08.2004, Blaðsíða 29

sonar, lágu fyrst saman á balli í Iðnó. Þau giftu sig í maí
1946 og fyrsta barnið fæddist í september sama ár. Böm-
in urðu alls sex talsins og ásamt því að sinna uppeldi þeirra
vann Jónína ýmis störf en hún átti ekki afturkvæmt í Ijós-
móðurstarfið. Hún segist þó lítinn tíma hafa haft til að
sakna þess. „Ég var bara upptekin af mínu."
Alltaf verið femínisti
Þegar Jónína er spurð hvort hún hafi alltaf verið femínisti
svarar hún afdráttalaust: „Já ég held það. Ég var náttúru-
lega rosalega róttæk. Hefði líklega verið kölluð kommún-
isti, sósíalisti allavega, og átti ekki langt að sækja það. Eski-
fjörður var á mínum uppvaxtarárum kallaður kommún-
istabæli. Það gekk svo langt að síðasta árið mitt í skólan-
um, þegar Arnfinnur Jónsson var skólastjóri, voru börn
íhaldsmanna tekin úr skólanum og fenginn sér kennari
fyrir þau. Arnfinnur þótti svo róttækur. Við sem urðum
eftir hjá honum kölluðum hinn skólann Svarta Skóla."
„Ég var þess vegna snemma orðin mjög pólitísk og
málefni kvenna voru mér hugleikin. Mér fannst eins og allt
sem viðvék konum kæmi númer þrjú eða fjögur, karl-
mennirnir komu alltaf fyrstir. Ég heyrði þegar ég var lítil
stelpa sögur af því að vinnukonurnar á sumum bæjunum
þyrftu, þegar fólkið kom inn frá slætti, að draga plöggin af
körlunum og þvo þau og þurrka þrátt fyrir að hafa auðvit-
að verið í jafn erfiðum störfum og þeir úti. Þetta, ásamt
fleiru, þótti mér afar ósanngjarnt og mín femíníska vitund
var snemma vakin."
Þegar Jónína var 65 ára og hafði verið heimavinnandi
um nokkura ára skeið hóf hún svo störf á leikskóla sem er
staðsettur beint á móti heimili hennar. „Mig var farið að
langa til að gera eitthvað svo ég labbaði yfir götuna og
spurði hvort þar vantaði nokkuð starfsfólk. Ég var ráðin
þar í afleysingar og við það vann ég næstu fimm árin, þar
til ég varð sjötug. Ég gekk í flest störf, hjálpaði til í eldhús-
inu og vann inni á deildunum með börnunum. Þarna voru
þrjár deildir og yfir tuttugu börn á hverri þeirra sem öll
kölluðu mig Ninnu ömmu. Þegar ég var í eldhúsinu hóp-
uðust þau að glugganum og þótti voða gaman að fylgjast
með mér hræra í stóru pottunum. Erfiðast þótti mér að
reyna að muna nöfn allra þessara barna, það gat verið
vandræðalegt að muna ekki hvað barnið sem kallaði mig
ömmu hét!"
En hvað hefur kona sem hefur fylgst með kynsystrum
sínum fara frá því að þvo og þurrka plögg karlanna yfir í að
vera forstjórar og forsetar að segja um stöðu kvenna í
dag?
„Það hefur auðvitað alveg ofboðslega margt áunnist,
mikil ósköp. Konur streyma inn í háskólana og þeim fjölg-
ar í ábyrgðarstöðum og svo framvegis en því fer fjarri að
fullkomnu jafnrétti hafi verið náð, sjáðu bara launamun-
inn! Það er ýmislegt eftir og baráttan er langt frá því að
vera unnin."
Tilkynning
til barnaverndarnefnda
Hefur þú óhyggjur af barni sem þú hefur grun um aö sé vanrækt, beitt ofbeldi
af einhverju tagi eða stofnar lífi sínu og þroska í hættu með eigin hegðun?
Efsvo erþá berþérað tilkynna það til barnaverndarnefndar
Barnaverndarnefnd meturtilkynninguna og veitir barni og/eða fjölskyldunni
aðstoð ef þörf er.
112
EINN EINN TVEIR
vera/4. tbl. / 2003 / 21