Dagblaðið Vísir - DV - 07.02.2004, Blaðsíða 14

14 LAUGARDAGUR 7. FEBRÚAR 2004
-i
Fréttir DV
skildi, og eftir níunda bekk flutti
Kalli í Breiðholtið til móður sinnar.
„Það má segja að ég hafi farið úr
lopapeysunni í leðrið, og það var
stórt stökk. Þar komst ég fljótlega að
því að það var erfitt að verða einn af
hópnum. Ég kom utan af landi og
vissi ekkert um hvað málið snerist
þarna. Ég sá að þeir sem voru fyrir-
ferðamiklir og svolítið óstýrilátir
plumuðu sig betur félagslega. Ég
hallaðist þá að því að leggja geisla-
baugnum og setja upp hanakamb-
inn. Ég bjó til sterkan front, svolftið
grimma grímu, og þar með varð allt
auðveldara. Þá þurfti ég ekki eins
mikið að horfast í augu við hlutina."
Sextán ára í meðferð
Kalli leitaði í félagsskap nokkuð
eldri stráka, og fljótlega fór það sem
upphaflega var saklaust að færast
yfir á verri veginn.
„Ég sogaðist inn í þetta munstur
með hópnum, því með honum fékk
maður viðurkenningu gagnvart öðr-
um hópum og annað. Þannig að án
þess að hugsa mikið út í það var
maður allt í einu kominn inn í frekar
neikvætt munstur án þess að ég hafi
áttað mig á því á þeim tíma. Ég var
kominn út í neyslu, og sextán,
sautján ára fór ég á Tinda, meðferð-
arheimiji fyrir unglinga. Þar kynntist
ég sjálfum mér betur. Ég hélt félags-
skapnum við strákana sem voru
með mér í meðferðinni og við stofn-
uðum síðan hljómsveit sem hét Viri-
dian Green. Við spiluðum út um allt
og þetta var mjög skemmtilegur
tími. Á þessum tímapunkti var ég þó
ekki búinn að fatta að ég gæti alveg
sungið. Ég spilaði á orgel og söng
bakraddir í hljómsveitinni."
Áttavilltur unglingur í
Reykjavík
Þegar Kalli var átján ára flutti
móðir hans til Vopnafjarðar, en
hann varð eftir í Reykjavík og þurfti
einfaldlega að spjara sig.
„Það fór að halla undan fæti hjá
mér og ég varð svolítið utanveltu
gagnvart ölfu og öllum. Þá fór ég að
sækja aftur í gamla munstrið og sótti
í félagsskap þar sem mér fannst ég fá
viðurkenningu. Það var tómt vesen á
þessum tíma og ég var mjög leitandi,
bæði að sjálfum mér og einhvers
konar hamingju. En ég fann aldrei
það sem ég var að leita að í gegnum
þetta allt saman."
Kalli fluttu til mömmu
sinnar á Vopnafjörð, þar
sem hann kynntist
sjómennsk-
unni.
„Ég var mjög áttaviltur, bæði
varðandi sjálfan mig, tónlistina og
annað, og sá eftir því að hafa ekki
farið í skóla eins og allir aðrir. Yfir
mig helltist tómleikatilflnning, og
þegar mér leið svona illa var gamla
munstrið eina lausnin sem ég
þekkti."
í fangelsi
Þar kom að Kalli Bjarni var kom-
inn út á ystu nöf varðandi sjálfan sig.
Lögreglan hafði afskipti af hon-
um út af hinu og þessu; fyll-
irísrugli, slagsmálum og
vörslu fíkniefna.
„Mamma hafði
miklar áhyggjur af
mér, og það var
hún sem kom
því til leiðar
að þessi
mál voru
öli tek-
in
að var erfítt að finna
tíma til að setjast nið-
ur með Kalla
Bjarna á
föstudegi,
því sannast
' sagna er líf
hans algjört
brjálæði um
þessar mundir.
Hann er ekki bara að
vinna tónlist í stúdíói
og syngja á tónleik-
um, heldur fylgja allrahanda viðtöl í
útvarpi, sjónvarpi og blöðum. Þrátt
fyrir tímaskortinn er hann tilbúinn
að setjast niður og leyfa lesendum
DV að kynnast sér nánar.
„Ég hugsaði með mér að ég yrði
að vera tilbúinn að leyfa fólki að
kynnast mér, ef ég ætlaði að standa
undir þessu öllu saman. Ég gæti ekk-
ert snúið mér á hina hliðina og bara
farið að leggja mig.
Idol-keppnin fékk gríðarlegt
áhorf og nánast hver einasti íslend-
ingur hefur skoðun á henni og öllu
sem henni fylgdi. Þess vegna er það í
rauninni eðlileg framvinda að fjöl-
miðlar og fólk vilji kynnast manni á
annan hátt líka. Það er bara mjög já-
kvætt."
Erfið fortíð
Kalli er ennþá í jakkafötunum frá
því daginn áður, þegar hann söng
U2 lög með Die Herren á NASA.
„Ég varð veðurtepptur í bænum.
Við fórum bara á hótel í gær, ég
og konan, og höfð-
um það nota-
legt fyrst þetta fór svona."
Hann segir að konan sín, Aðal-
heiður Hulda Jónsdóttir, sýni þessu
nýja líferni hans gríðarlegan skiln-
ing.
„Það segir sig sjálft að þetta er
álag fyrir hana, hún sér þessa dag-
ana um allt sem við kemur heimil-
inu. Hún er mjög skilningsrík á
þetta. Við setjumst mikið niður og
ræðum öll okkar mál hreinskilnis-
lega, svo það hafa aldrei komið upp
neinir árekstrar okkar á milli varð-
andi þetta allt saman."
Og það er það sem Kalli Bjarni er,
hreinskilinn og einlægur, þegar
hann segir söguna af erfiðri fortíð
sinni, fortíð sem hann sagði skilið
við á einni nóttu í Kópavogsfangels-
inu.
Úr lopapeysunni í leðrið
Kalli Bjarni ólst upp hjá ömmu
sinni á Grundarfirði.
„Það voru félagslegar aðstæður
hjá mömmu sem gerðu það að verk-
um að ég ólst ekki upp hjá henni.
Mamma sá að það var miklu betra
fyrir mig að vera hjá ömmu. Þar ólst
ég upp í mjög vernduðu umhverfi og
leið yndislega. Það var amma sem
ýtti mér út í tónlist, ég var alltaf í
tónlistarskóla og lærði á ýmis hljóð-
færi.“
Svo kom að þeim tímapunkti
þar sem leiðir
I