Akranes - 01.07.1952, Blaðsíða 20

Rotarylglþáttur
„Eg er atíðugtir maðtir
66
segir GEO OLINGER.
Einu sinni, þegar ég var ritari Rotary-
klýbbs míns, barst mér í hendur Ame-
rikubréf, alldigurt umslag. Sendandi var
Geo W. Olinger, fyrr ráðherra (Director)
í Rotary International. Heimilisfang í Den-
ver, Colorado.
Innihaldið var pappírsmiðar og bréf-
spjöld með fjölbreytilegum litum og margs
konar lögun. Til prentunar þess, sem á
spjöldunum stóð, var mjög vandað, sumt
reglulega skrautprentað, og allt með hinni
mestu smekkvísi.
Efnið var engu að síður fjölbreytilegt,
og mér fannst það þegar í stað hið forvitni-
legasta. Það voru spakmæli, kvæði, kaflar
úr hókum, mirmisgremar, ritningarstaðir
ofl. allt valið með hinni mestu nákvæmni
af Olinger sjálfmn. Spjöldin eru mörg
þannig gerð, að hægt er að hengja þau á
veggi eða leggja á borð, sér til minnis.
Mér þótti mjög gaman að þessum spjöld-
um, bæði vegna efnisins, og svo líka hins,
að frá því ég var smástrákur hefi ég allt-
af haft mestu ágimd á miðum, bréfspjöld-
um og fallegum blöðum, og því miðlungi
vel séður í prentsmiðjum og þess háttar
stöðum fyrir óráðvendni á slíka hluti. Ég
lagði nú hönd á ritvél og skrifaði Olinger
karli nokkrar linur i þakklætisskini fyrir
sendinguna. Ég fékk svar um hæl, mjög
elskulegt hréf, sem lét hvarvetna í ljós
gleði bréfritarans yfir því, að sending hans
þótt smá væri, hafði vakið athygli mina.
Fylgdi gildur böggull af bréfspjöldum,
annar og þriðji, svo að ég er orðinn birgur
af þeim.
Tókust nú með okkur bréfaskipti um
tíma og hafði ég ánægju af. Ég kynntist
þar nokkuð Olinger, sem er merkilegur
maður á sina vísu, eða starf hans a. m. k.
Hann var orðinn háaldraður maður —
ég mun hafa fengið siðasta bréfið frá hon-
um í hitteðfyrra, — og ég hefi ekki séð
lát hans í blöðum Rotary, en það mundi
teljast frétta vert fráfall, því að hann er
fyrrv. ráðherra R. I., eins og ég gat um í
upphafi. .
Olinger hefir dundað við lengi í tóm
stundum að velja ýmislegt, sem honum
fannst lærdómsríkast og merkilegast í því,
sem hann las, hripa það hjá sér, láta prenta
það á smámiða og spjöld og senda síðan
út um allan heim, einkum Rotarymönnum.
Nöfn og heimilisföng hefir hann fengið í
Directory, hinni alþjóðlegu nafnaskrá Ro-
tary, sem endurnýjuð er árlega með nýjum
og nýjum nöfnum forseta og ritara.
Þetta er nú ekki annað en smádund,
— hobby, — en markvert þó. Peninga kost-
ar það nokkra að sjálfsögðu. En Olinger
hefir áratugum saman haft annað hjá-
stundastarf, sem sýnilega hefir verið tima-
frekara og gert hefir hann þekktan í heima-
högum, en það er æskulýðsþjónusta hans.
Inn í einn pakkann, sem 0 sendi mér,
lét hann dálítið unglingablað, Sólskin, gef-
ið út i Litcfield, Illinois. I heftinu var smá-
grein um Olinger, sem sýndi mér þennan
bréffélaga minn í nýju ljósi.
Þegar Olinger var níu vetra sveinn
sýndi verzlunarmaður nokkur í norður-
úthverfi Denver-borgar honum það vinar-
bragð að hjálpa honum nokkuð og örva
hann til dáða. Þessi vinarhugur varð til
þess, að 0. fór síðar að langa til að sýna
öðrum drengjum sama greiðann og hon-
um hafði verið sýndur og orðið hafði hon-
um til mikils góðs.
1916 stofnaði O. drengjafélag í Denver,
og það varð skjótt öflugt og traust. Hann
kallaði það Hálendingana eftir hverfinu,
sem umræddur velgerðamaður hans hafði
átt heima í. Félagið byrjaði sem knattleiks-
flokkur. Fleiri og fleiri drengir bættust við
og lét hann þá skrýðast einkennisbúning-
um. Hæfur flokksforingi og hljómsveitar-
stjóri voru kosnir, og nú var starf Hálend-
inga hlaupið af stokkum.
Þótt félagsskapur Hálendinga sé nokkuð
sniðinn eftir hermennskufyrirkomulagi, er
hann miðaður við það að byggja upp
kristilegt hugarfar. Félagar eru hvattir til
að taka viss stig, og þroska forystuhæfi-
leika sína. Kjörorð Hálendinga er: „Dreng-
ur, sem er traustur í dag, verður torsóttur
karlmaður á morgun.“ Það kjörorð hefir
rætzt fyllilega á mörgum Hálendingum,
sem nú eru fulltíða menn, skipa ábyrgðar-
stöður í viðskiptalífinu og borgarlegri þjón-
ustu.
Aldurstakmörk Hálendinga eru 9 til 13
ára, að báðum meðtöldum. Á þrjátíu ára
starfsskeiði félagsskaparins hafa 10.000
piltar gengið þar um garða, og horfið það-
an beinir í baki og borið höfuðið hátt,
reiðubúnir til baráttu á umfangsmeiri svið-
um. Sex þúsundir þeirra gengdu herþjón-
ustu í stríðinu og Hálendingaþjálfun þeirra
varð þar til mikils gagns.
Núverandi félagatala er 600. Feður
margra hafa verið Hálendingar á sínum
tíma. Og feðumir taka enn þátt í starfinu
á sinn hátt, enda segir mr. Olinder: „Hjá
okkur þurfa feðumir ekki að senda drengi
sína í sunnudagaskólann, heldur fara dreng
imir með feðurna.“
Fimmtán reyndir menn og konur hafa
yfimmsjón með starfi Hálendinganna árið
um kring. I ifélagsstarfinu eru ýmsir þætt-
ir, svo sem hljóðfæraleikarar i hljómsveit,
íþróttir, sumarleyfi á fjöllum, vetraríþrótt-
ir, mælskulist og viðskiptafræði. Auk þess
halda piltarnir opinberar árshátíðir í Den-
verborg til að gefa sýnishom af starfi sínu
og safna fé í sjóði. Félagið fær enga styrki
úr bæjarsjóði.
Olinger má vera bæði hreykinn og glað-
ur yfir Hálendingum sinum, segir blaðið
Sólskin. Hann hefir séð félagið, sem hann
leiddi fyrstu sporin vaxa upp i að verða
veigamikill þáttur í lífi Denverborgar til
blessunar og mannbóta. En honum vex
ekki dramb af verki sínu, en segir að þetta
sama verk geti sérhver maður í hvaða
byggðarlagi sem er leyst af hendi, ef hann
er fús til að láta í té tíma og fyrirhöfn, og
nokkurt fé. Hann og kona hans lifa nú
þægilega en hófsamlega, en böm þeirra tvö
eru uppkomin. Hann hefir látið af fé-
sýslustörfum og gefur sig óskiptan að hugð-
armálum sinum.
er auðugur maður,“ segir hann,
„ekki að fjármunum, heldur vináttu og
trausti Hálendinga minna, yngri og eldri.
Ég óska að eyða æfikvöldi rninu með æsku-
mönnrnn og fylgja þeim áleiðis til sigra
þeirra — eða ósigra. Ég geri það, sem ég
lield, í einlægni, að lifið ætlist til af hverj-
um manni: að leita hins sanna tilgangs
í lífinu með þvi að njóta þess með öðrum
mönnum.“
Þetta göfuga sjónarmið, sem fleytt hefir
Olinger svo langt áleiðis og aflað honum
sóma og ástar svo margra, kemur ljóslega
fram í bæn þeirri, sem hann gerið fyrir
Hálendinga sina:
„Ó, guð, faðir minn og vinur kenndu
mér að verða sannur Hálendingur og krist-
inn heiðursmaður, hjálpaðu mér að hugsa
hreinar hugsanir, svo að ég megi verða
hreinlífur maður, hjálpaðu mér að halda
líkama mínum hreinum, svo að ég fái
notað hann til að þjóna þér. Gerðu mig
sannorðan, svo tunga mín megi syngja
þér lof, gerðu mig heiðvirðan, svo að ég
fái að öðlazt traust mannanna, hjálpaðu
mér til kristilegs hugarfars, svo að ég megi
vera verður þeirra, sem elska mig. Kenndu
mér að virða allar konur sem móður mina,
leiddu líf mitt til þjónustu. Ef ég leiðist
í freistni, megi ég þá setjast auðmjúkur
að fótum krossins og líta upp til þin í von
um styrk, Amen.“
Hálendingaboðorðin eru þessi:
„Vertu vænn. Vertu hreinlífur. Segðu
92
AKRANES