Akranes - 01.07.1952, Blaðsíða 24

honum þótt gaman að glíma og kenna ung-
um mönnum þá íþrótt. Hann las mikið
og hafði hið mesta yndi af að tefla, enda
ágætur taflmaður. Tefldu þeir tímunum
saman á síðari árunum, Bjarni og Hall-
grímur á Söndum. Þá mun Bjarni hatfa
kunnað mikið af rimum og kveðið mikið,
enda sæmilega góður raddmaður, hvað
hann oft hafa tekið stemmu.
Ekki gátu smíðarnar verið næg atvinna
fyrir Bjarna með svo stóra fjölskyldu. Því
fékkst hann samhliða lengst af við róðra
á vertíðum og var þá í skiprúmum sérstak-
lega hjá Magnúsi og Gísla, sem fyrr voru
nefndir. En aldrei mun hann hafa átt
skip sjálfur eða verið með skip.
Sigurlaug, kona Bjarna, var hin mesta
myndarkona og bezta húsmóðir. Má alveg
furðulegt heita, hverníg þessi stóra fjöl-
skylda komst af, með hin ótrúlega litlu
húsakynni á þessu litla lofti, þar sem allt
var í senn eldhús, dagstofa og svefnher-
bergi.
Bjarni á Gneistavöllum andaðist 8. febr.
1922, en Sigurlaug kona hans 22. desem-
ber 1927.
Árið 1905 reif Bjarni Guðmundsson
hina gömlu smiðju og iveruhús á Gneista-
völlum og byggði þar nýtt timburhús,
10x9 álnir að stærð. Var það með flótu
þaki, en grindin úr 4x4 m. trjám og einlyft.
Árið 1922 fer Hjörtur, sonur þeirra
hjóna, að búa á Gneistavöllum ásamt konu
sinni Ásrúnu Lárusdóttur. Byggir Hjörtur
þá þegar ofan á hið gamla hús frá 1905,
og er húsið enn í þeirri mynd. Hjartar og
hans fjölskyldu verður nánar getið í sam-
bandi við það hús, er hann byggði við
Suðurgötu 23, þar sem hann á enn heima.
Árið 1930 kvæntist Sigurður Bjarnason
Sigurlínu Jónsdóttur frá Flankastöðum á
Miðnesi og byrja þau búskap á Gneistavöll-
um. En hlut Hjartar í eigninni keypti
hann 1927. Þeirra börn: Sigurlaug, Bene-
dikt (við nám í Menntaskólanum), Jón
Bjarni og Guðmundur Helgi, er öll eiga
heima hjá foreldrum sínum.
Sigurður hefur alla ævi stundað sjó, og
hefur allt frá unglingsárum verið vélstjóri
á mótorbátum, lengst af með sama skip-
stjóra, því að maðurinn er geðprýðismaður
og góður vélamaður. Gneistavellir eru við
Kirkjubraut 7.
Árni Helgason, skásmiSur, (var einn af
börnum Helga í Neðra-Nesi).
lærði skósmíði hjá Lárusi G. Lúðvikssyni
i Reykjavik, og vann þar lengst af, þar til
hann meiddist af slysförum, og varð eftir
það lítt vinnufær.
Kona Árna Helgasonar var Þorbjörg
Þorkelsdóttir frá Grjóta í Reykjavík. Þor-
kell, faðir Þorbjargar, var bróðir Guð-
mundar heitins á Hól og þeirra bræðra.
Börn þeirra Árna Helgasonar og Þor-
bjargar konu hans voru þessi:
1. Július, verzlunarstjóri hjá Jóni Þórðar-
syni (á hornhiu) i Bankastræti, er sú
verzlun enn við líði. Kona Júlíusar
var Margrét Þorvarðardóttir, frá Sand-
vík í Flóa.
2. Jón Þorkell, fór til Ameriku, kvænt-
ist þar Helgu Jónasdóttur frá Hala-
koti. Helga er alsystir sr. Sveinbjarn-
ar Ólafssonar, er hingað kom 1950,
og þeirra systkina, en hún er hálfsyst-
ir Einars kaupmanns Ólafssonar hér.
3. Guðlaug Ragnhildur, kona Sigurjóns
fyrrv. bóksala á Þórsgötu 4 í Reykja-
vík.
4. Svanlaug, dó 12 ára gömul.
5. Guðmundur Eðvarð, búsettur í Banda-
ríkjunum, kv. Sigríði Guðmundsdóttur
frá Hvammstanga.
6. Ásmundur, starfsmaður hjá Járnvöru-
deild Ziemsens. Kvæntur: i. Sigríði
Gústafsdóttur, þau skyldu samvistir. 2.
Björg J. Einarsdóttir.
84. Bakkakot.
Þar byggir fyrstur bæ Guðmundur
nokkur Guðmundsson og kona hans Sig-
riður Friðriksdóttir. Þau komu hingað
ofan úr Lundareykjadal. I Bakkakoti er
þeirra fyrst getið i des. 1884 og hafa þann-
ig byggt bæinn það ár, en 1882 eru þau
hjón í Teigabúðinni.
Guðmundur Guðmundsson var frá
Brennu í Lundareykjadal, sonur Guð-
mundar Sigurðssonar bónda þar og Rann-
veigar Olafsdóttur. Systir Guðmundar
Guðmundssonar var Guðrún, er giftist
Árna Oddssyni frá Reykjum og siðar
Bjarna Þorvaldssyni frá Stóra-Kroppi, en
missti þá báða og fór eftir það til Ame-
ríku. Faðir Sigríðar, konu Guðmundar í
Bakkakoti var Friðrik nokkur Illugason,
en móðir hennar var Guðrún Pétursdóttir
frá Þingnesi. Þau Friðrik og Guðrún voru
ekki gift, en siðar giftist Guðrún Jóni
Bjarnasyni á Skálpastöðum, en frá Vatns-
horni. Munu þau hafa búið fyrst í Brennu,
en svo á Hóli.
Þessi eru börn Guðmundar og Sigríðar
í Bakkakoti:
1. Einar G. Rísberg málarameistari í
Reykjavík.
2. Guðrún, kona Jósefs Blöndal fyrrum
póstmeistara á Siglufirði.
3. Margrét, hraðritari í Ameríku, en
þangað fór hún á 5. ári með frænda
sínum, Einari Árnasyni frá Brennu.
Guðmundur Guðmundsson varð ekki
langlífur, hann andaðist 27. maí 1889,
aðeins 46 ára gamall. Sigríður, var enn
um stund í Bakkakoti með börn sín eða
til ársins 1900, er þau ifluttu i Georgshús,
en þaðan næsta ár til Reykjavíkur .Sig-
riður Friðriksdóttir mun hafa verið greind
kona og dugleg.
Eftir þau koma að Bakkakoti, Jón
Jónsson frá Fosskoti í Miðfirði og kona
hans Elísabet Jónsdóttir í Hákoti, Páls-
sonar. Þau flytja hingað frá Fpsskoti í
Miðfirði, þá að Bakkabæ, síðar bjuggu þau
í Háuhjáleigu.
Árið 1905, byggir Jón lítið timburhús
i Bakkakoti 8x9 álnir, með flötu þaki.
Þau áttu tvo syni, Guðjón og Valdimar.
Hefur þessa fólks að nokkru verið getið
í sambandi við Hákot, í 9—12. tbl. 1948,
og enn verður Guðjóns getið í sambandi
við Staðarfell. Hans hefur einnig verið
getið í sambandi við verzlunina i ö.tbl.
1944.
Guðjón var mörg ár í Bakkakoti eftir
að hann missti foreldra sína, eða til 1921.
Hann stækkaði húsið nokkuð og bætti
það. Hjá honum leigðu þar lengi Ólafur
Stefánsson (bróðir Valda á Kringlu) og
kona hans Sigríður Ólafsdóttir. Þeirra hef-
ur nokkuð verið getið í sambandi við Litla-
teig. Þau fluttu síðar til Borgarness, en
þar er Stefán sonur þeirra skósmiður.
Húsinu fylgdi 400 ferfaðma lóð, sem að
mestu var til kartöfluræktar. Þetta ár
1905 er húsið metið á 1350 kr. en lóðin á
30okr.
Árið 1921 kaupir Guðni bóndi Þorbergs-
son á Leirá, Bakkakot af Guðjóni Jóns-
syni.
Guðni var fæddur í Starkarhúsum i
Hraungerðishreppi 2. júní 1863, og skírð-
ur sama dag. Meðal systkina Guðna var
Helgi bóndi í Hægindakoti í Reykholts-
dal, Guðlaugur, veggfóðrarameistari í
Reykjavik, og Ólöf, kona Guðjóns bónda
Jónssonar í Melkoti í Leirársveit.
Kona Guðna var Margrét Jónsdóttir,
ættuð frá Apavatni í Árnessýslu. Systir
hennar var Guðrún kona Jóns á Ferstiklu.
Þær voru bróðurdætur Arnórs, föður Ein-
ars Arnórssonar, fyrrv. hæstaréttardómara
og þeirra systkina.
Þau Guðni og Margrét bjuggu lengi við
mikla sæmd og risnu á Kolviðarhóli, þar
sem þau ráku raunverulega gistihús við
óvenjulega örðugar kringumstæður. Var
það a. m. k. frægt um næstu héruð, hve
þau hefðu rækt þetta mikilsverða hlut-
verk af mikilli alúð og elsku til þeirra
ferðamanna, sem þar bar að garði, oft
mjög þurfandi fyrir aðhlynningu, bæði
fyrir sig og skepnurnar. Eru til margar
sögur af árvekni þeirra og umhyggju fyrir
að leysa þarna hvers manns vandræði á
eyðijörð, upp undir fjöllum við hin örð-
ugustu skilyrði.
Þau hjón munu bæði hafa verið sam-
valin um það að mega ekkert aumt sjá.
Sigurður Þórðarson frá Flóagafli segir eitt
sinn frá komu sinni á Hólinn. Hafi þá m. a.
borið á góma bágar ástæður nágranna
sinna, sem áttu mörg börn. Báðu þau hjón
Guðni og Margrét, Sigurð að athuga ná-
kvæmlega ástæður þessara hjóna, og buð-
96
AKRANES