Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1881, Síða 32

höfð var við fundinn; tóku fundarmenn flestir undir Jiað og
sögðu í einu hljóði: „Yjer mótmælum allir“. Jónvarþví
næst öllum öðrum fremur kosinn til að bera óskir Islend-
inga fram fyrir konunginn, og að skilnaði sungu fundar-
menn kvæði fyrir minni hans (eptir Benedikt Gröndal);
var þar í niðurlagi hvers erindis kveðið svo að orði,
að Jón væri sá
„sem að kallar saga sanns
sverðið og skjöldinn Isalands!11
Af málinu sjálfu er Jjað að segja, að j)ví var ])á að vísu
öllu neitað að sinni sem um var beðið, en stjórnin hætti
|>ó við að fara sínu ráði fram. Liðu svo mörg ár.
Sextán árum síðar var stjórnarmálið tekið til umræðu á ný
og urðu j)á enn um j>að miklar deilur, jjví Jón hjelt
Jjví fast fram, að Island fengi allt J>að sjálfsforræði,
er jiað ætti rjett á, og fylgdi meiri hluti aljjingis að
öllu leyti skoðunum hans. Arið 1871 komu „stöðulögin11
út og 1874 stjórnarskráin, og j)ótt Jóni líkaði hún engan
veginn að öllu leyti, þá voru Jió með henni fengin flest
hin þýðingarmestu atriði er hann frá upphafi hafði
haldið fram.
Jón var kosinn Jiingmaður Isfirðinga til hins fyrsta
alþingis og var svo endurkosinn jafnan síðan; en það
voru eigi aðeíns þingmál sem hann Ijet sig miklu
skipta heldur og sjerhvað annað er hann áleit að land-
inu gæti verið til framfara, t. d. búnaður, fiskiveiðar,
verzlun, vöruvöndun o. fl. Öllum jpeim sem einhver
framfarahugur var í leitaðist hann við að hjálpa og
leiðbeina eins og hann gat, og alla J)á mörgu menn
sem hann hafði kynni af hvatti hann til nytsamlegra
framkvæmda og til að sýna dáð og dugnað og verða
]>annig fósturjörð sinni til gagns og sóma.
]>egar alþingi í fyrsta sinni kora saman með lög-
gjafarvaldi, 1875, lýsti ]>að sjer, að menn könnuðust
(2»)