Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1898, Blaðsíða 43

Maurers; er það mjög vel birgt af islenskum bókum, bæði
fornurn og nýjum.
Eins og gefur að skilja um jafnmerkan mann, hefur
Maurer hlotið margar nafnbætur og sæmdir úr ímsum áttum.
Hann er leindarráð (’geheimerath') að nafnbót, kommandör
af Olafsorðunni og Leiðarstjörnunni, og árið 1888 sæmdi
konungur vor hann kommandörkrossi dannebrogsorðunnar
(af f. stigi). Hið íslenska bókmentafjelag hefur og sæmt
hann eftir föngum með því að gera hann að heiðursfjelaga
sínum. Hegar Maurer varð sjötugur 1893, lögðu vinir hans
og lærisveinar á Þiskalandi og Norðurlöndum saman í all-
mikið rit visindalegs efnis, er þeir sendu honum á afmælis-
dag hans sem vott virðingar og þakklátssemi. í þeim
hóp vóru 3 íslendingar (Finnur Jónsson, Yaltýr Ouðmunds-
son og sá, sem þetta ritar).
Að endingu leifi jeg mjer að taka undir það, sem Gísli
Brynjólfsson segir í kvæði sinu til Maurers (i Nijum Eje-
lagsritum 1859):
»Nje þin gleimast líð í landi
lengi besta minning skal«.
Reikjavik á afmælisdag Konr. Maurers 1897.
Björn M. Olsen.
Willard Fiske-
Meðal þeirra vinahóta, er íslandi voru sýnd á í>jóð-
hátið þess 1874, voru bókagjafir miklar, er sendar voru frá
Vesturheimi; amerikuferðirnar hjeðan af landi voru þá að
byrja, og það var vitanlegt, að það voru eigi Islendingar,
þeir sem þangað voru komnir, er neitt tilefni höfðu getað
gefið til þess; en þess var þá getið, að þetta væri orðið
af hvötum professors eins þar í landi, er hjeti W. Fiske,
og við það tækifæri heyrði allur þorri manna hjer á landi
hans fyrst getið; þvi miður er fyrir atvik eigi kostur á hjer
að skýra svo ýtarlega frá æfiatriðum þessa ágætismanns
og örláta íslands vinar, sem óskandi væri.
(31)