Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1916, Blaðsíða 134
Elzta inanntnl á Islandi.
Árið 1703, þegar Árni Magnússon og Páll Vídalín
tóku sitt merkilega manntal á íslandi, þá voru á Hól-
um í Hjaltadal 90 manns heimilisfastir.
Af 48 karlmönnum voru 8 unglingar innan við
15 ára aldur. Biskup, 1 dómkirkjuprestur, 3 kennarar
1 biskupsskrifari, 2 biskupspjónar, 1 dómkirkjuprests-
pjónn, einn kirkjuvaktari, 1 ráðsmaður, 2 brytar, 2
smiðir, 2 lestamenn, 2 útróðramenn, 7 vinnumenn, 1
selsumsjónarmaður, 1 hesta- og nautamaður, 4smalar,
3 sendimenn, 2 lestadrengir, 1 vefari og 6 karlmenn
teknir í guðs nafni. Af 42 kvenmönnum voru 2 vinnu-
konur biskupsfrúar, 4 vinnukonur biskups, 1 vinnu-
kona prestsins, 1 gestaþjónusta, 1 skólapjónusta, 1
undirþjónusta, 1 ráðskona, 5 konur staðarmanna, 1
pvottakona, 1 fatabustakona, 3 vefjarkonur, 1 kona
við bakstur, 1 fjósakona, 1 kona við þóf, 1 kona við
eldhússtörf, 1 matreiðslukona, 1 saumakona, 2 létta-
stúlkur og 9 konur, sem gefið var í guðsnafni.
í Skálholti var heimilisfólkið ekki eins margt,
alls 74. Andlegrar stéttar menn 4, biskupssveinar 9,
staðardrengir 11 og 2o vinnumenn, biskupsfrú og um-
ráðakonur 10, biskupsvinnukonur 12 og 5 húskonur.
Sama ár, 1703, voru 54 menn í Reykjavík.
(»Sunnanfari«).
Brot af gíimlum verzlunartaxta
sem gilti frá 1602 til 1776.
4 vetra sauður 40 fiska eða 90 skildinga.
3 — — 35 — — 78 —
2 — — 30 — — 68 —
1 — — 20 — — 46 —
Með pessu verði voru sauðirnir seldir til kaup-
manna ár eftir ár, þó litið vit væri að fara eftir aldri
en ekki gæðum, 3 sauðir úr landléttum afréttum,
gera ekki eins mikið og 2 úr landgæða sveitum.
(68)