Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1916, Blaðsíða 160

Smælki.
Vitur maður sagði eitt sinn. »Ef þú vilt að ord
þín hafi áhrif, þá verður þú að segja álit þitt nieö
fáum og vel völdum orðum, skiþulega og skörulega
frambornum. Orðin eru lik sólargeislunum, því meir
sem þeir eru saman dregnir í brennigleri, puí dýpra
brenna peir«.
Fljótur veðhlaupahestur var eitt sinn svo óhepp-
inn að hlaupa inn í milj. flokk af mývargi. Flug-
urnar settust á hestinn og byrjuðu að bíta hann því
fastar sem hann herti hlaupið, þegar hann ætlaði aö
flýja, þær þurftu að bíta sig sem fastast til að balda
sér. Þannig hljóp hesturinn þar til að hann var
kominn að niðurfalli, en við flugurnar losaðist hann
ekki. Fannig fer fyrir manni, sem ætlar að flýja frá
óhamingjunni; hann verður að afstýra henni á annan
hátt en að flýja, og heppnist það ekki, verður hann
að bíða þolinmóður þar til skin kemur eftir skúr.
I hvaða stöðu sem menn eru, hvort sem hún er
há eða lág, liggja steinar á veginum.
Snildargáfan er hrösul, sé hún borin saman viö
þrautseigjuna. Miklir hæfifeikar eru æskilegir, en þó
má taka þrautseigju og þolinmæði fram yfir þá.
Hinn nafntogaði fiðluleikari Geradine var eitt sinn
spurður að því, hve lengi hann hefði verið að læra
að leika svo vel á hljóðfærið, þá svaraði hann: »Tólf
stundir á dag i 12 ár, og er ekki hálfnaður enn þá
að læra«.
Eins og jurtin og tréð fer eftir því fræi, sem sáð
er, f'ara lífskjör manna eftir því fræi, sem þeir sjálfir sá.
Glaðlyndi og létt lund er góð eign. Sumir menn
finna hvervetna gleði og fögnuð, en aðrir eru eins
og þeir væru ætíð við jarðarfarir.
(94)