Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1984, Page 181
Nokkrar gamansögur
Jón Thor Haraldsson skráði
Páll Ólafsson sat á þingi, en þótti atkvæðalítill, gerði víst
aldrei neitt. Meðan hann sat á þingi, birti hann eftir sig í
tímariti eða blaði kvæðið „Gott áttu hrísla". f samkvæmi í
Reykjavík var fólk að hrósa Páli fyrir þetta gullfallega
kvæði, sem hann hefði ort, þá sagði Tryggvi Gunnarsson:
„En þér hafið nú líka haft góðan tíma til þess.“
(Sögn Theodóru Thoroddsen)
Einar Benediktsson þýddi Pétur Gaut. Hann sendi Ibsen
þýðinguna og bréf með, þar sem hann kvaðst halda, að á
köflum tæki þýðingin jafnvel frumtextanum fram. En hann
skildi ekkert í því, „að hann svaraði mér aldrei, helvítis
karlinn!“
(Sögn Gullu Stang í Ósló, sem hafði þetta eftir
Valgerði, konu Einars, „Völuspá“ sem hún kallaði.)
Jón Haraldsson á Einarsstöðum bað Sigurð „barnabæti“
fyrir bréf, en Sigurður neitaði, var í þunglyndiskasti og
kvaðst ætla að skera sig á háls. „Þú tekur nú samt bréfið,"
segir Jón, „og bregður þá heldur á þig í bakaleiðinni!“
(Sögn Maríu Sk. Thoroddsen)
Björn gamli í Grafarholti fór yfir alla „Fögru veröld“,
leiðrétti bragfræðilega og sendi síðan Tómasi. En hann
kunni ekki almennilega við að skrifa utan á pakkann Tómas
Guðmundsson skáld og skrifaði því: „Til Tómasar, þess er
yrkir.“
(Sögn Björns Birnis)
(179)