Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1926, Síða 48

42
séð verði fyrir bókum og hjálpargögnum í hans greinum,
skal hver kennari hafa nokkur fjárráð til að kaupa kenslu-
áhöld eða bækur til skólans. Og til þess, að bókasafnið
geti orðið að smekk nemenda og til þess að þangað
vanti ekki þær bækur, er þeim finst mest um vert, skulu
einnig þeir ráða nokkru um bókakaup skólans, en leggja
fram fé sjálfir til þeirra kaupa.
Um 10. og 11. grein.
í reglugerðinni er skólinn kallaður sjálfseignarstofnun.
Við það er átt, að hann eigi sig sjálfur. Petta hefir
mörgum orðið erfitt til skilnings, enda mun það nýtt um
skóla hér á landi. En erlendis mun þetta ekki mjög
sjaldgæft. Svo er t. d. um Askovskólann í Danmörku
og /Vá'á's-skólann í Svíþjóð, svo að nefnd séu nöfn, sem
nokkuð eru kunn hér á landi. Hugmyndin er líka a. n.
I. til þessara stofnana sótt, þó að ýmislegt sé ólíkt um
það, hvernig henni er fyrirkomið. Pær stofnanir eru
Iíka auðugri en þessi skóli og um Aá/Vzs-skóIann, þá heíir
hann verið það frá upphafi. — Öll rök hnigu líka að
því, að eignarhaldi á skólanum væri eðlilegast komið
fyrir á þennan hátt. Samband þingeyskra ungmenna-
félaga hafði beitst fyrir allri fjársöfnun til skólans heima
í héraði, sótt til Alþingis um fé til skólabyggingar og
fengið það og að mestu séð um bygginguna og alla
ábyrgð á henni borið. Sambandið átti því skólann,
þegar hann var reistur. En af því að ungmennafélags-
skapurinn hlýtur, samkvæmt eðli sínu, að vera mjög
breytingum og byltingum undirorpinn og þar verða ör
skifti manna og áhugaefna, var eigi rétt að hugsa sér
að ungmennafélögin ættu skólann til lengdar eða sæu
um rekstur hans, enda var það of erfitt og bindandi
fyrir þau. Hinsvegar var ekki rétt að ætlast til, að þau
sleptu hönd af skólanum að fullu. Því var sá kostur