Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1926, Qupperneq 61

55
Hefir ef fil vill fundist Skarphéðinn best geymdur undir
handarjaðri sínum, og svo var nú altaf gott að eiga
hreysti hans og harðfengi vísa, þegar meira lá við. Hvort
Skarphéðinn hefir verið föður sínum samdóma í þessu
efni, getur sagan ekki um. Um það má hver ímynda
sér það sem hann vill.
í viðskiftum þeirra Bergþóru og Hallgerðar er það aug-
Ijóst, að hann stendur þétt við hlið móður sinnar, og
hefði hann þar fylgt frjálsu geði, er enginn efi á, að
málin hefðu þá snúist til enn meiri storms en raun varð
á, en hann fer þar að föður síns vilja. Pað gægist
stundum fram hjá honum sem fögnuður öðrum þræði
yfir krit þeirra húsfreyjanna. Pegar honum berast fregnir
á þing um vígaferli milli þrælanna á Bergþórshvoli og
Hlíðarenda, segir hann: »»MikIu eru þrælar atgerðar-
meiri enn fyrr liafa verit. Peir flugust þá á — ok þótti
þat ekki saka — enn nú vilja þeir vegast,« ok glotti
hann við.« Honum flýgur að líkindum í hug, að brátt
hljóti að því að draga, að fleiri fái að reyna með sér,
sýna hreysti og vinna frægð, en þrælar einir.
Frægðarlöngun, kappgirni og ævintýraþrá eiga sér jafnan
fasta rót hjá honum eins og eðlilegt er um annað eins
karlmenni og hæfileikamann. Hann ræður vart við þrótt
sinn og hreysti og verður að fá viðfangsefni, þar sem
hann fær notið sín.
Og ekki verður metnaðurinn og djarfhuginn minni
við að finna það, að faðir hans og fleiri kenna geigs
við hann og vilja setja lionum skorður.
Pegar Njáll fær fregnir um víg Þórðar leysingjasonar,
fóstra þeirra Njálssona, gætir hann þeirrar varúðar, að
láta eigi syni sína fá njósn af tíðindunum, fyr en hann
hefir sætst á málið og tekið við fullum vígsbótum af
Gunnari, svo að þeir fái eigi að gjört, nema að heita
griðníðingar. En nærri var höggvið, enda fellur Skarp-