Ársrit Nemendasambands Laugaskóla - 01.01.1926, Qupperneq 88

82
höfuðstólinn, sem vex jafnt og þétt. — Stundum er starfs-
þráin líka innleitin — leit eftir gildunum í andlegu lífi
okkar. Skáldið, söngvarinn, listmálarinn sækja perlur í
djúp mannsálarinnar og gera þær allra eign. Oóð móðir
sækir Hka þangað bestu kjörgripina, sem hún gefur barni
sínu.
Vaxtarjsrá fullorðna mannsins rennur líka saman við
vaxtarþrá kynþáttanna. Heilbrigður maður finnur hvíla
á sér skyldu að skila framtíðinni nýjum ættlið — þrosk-
aðri og betri en nokkur ættliður, sem á undan er geng-
inn. Pað er hverjum manni og konu heilagur leyndar-
dómur og þó allra eign.
Svona lagar vaxtarþráin sig eftir þeim lögum, sem
vöxturinn hlýtur að fylgja á hverju þroskaskeiði. En
vaxtarþráin ræður líka vextinum öðrum þræði. Milli
vaxtar og vaxtarþrár er órofa samband. Og það sam-
band er eitt af mestu dásemdum lífsins. Pað er vaxtar-
þráin, sem knýr vöxtinn fram, lyftir honum stig af stigi.
Hér hefir lífið gefið okkur svipu á sjálf okkur og það
svipu, sem okkur er ljúft að láta að. Hér hefir það líka
gefið okkur vegvísi, ef við kunnum með að fara. Vaxtar-
þrá okkar leitar oftast þangað, sem þroski okkar get-
ur orðið mestur. En þó lífið liafi hér lagt okkur mikið
í skaut, er það á okkar valdi, hvernig með það er farið.
Pað er Ieyndardómur alls sjálfráðs vaxtar, að treysta sem
fastast samband vaxtarþrár og vaxtar. Pá gefur vaxtar-
þráin lífi okkar hvorttveggja í senn, skjálfandi óróleik og
stælingu. Hún gefur okkur aldrei frið til að vera ánægð
með sjálf okkur, en hún lætur okkur ekki heldur vera
hugsjúk yfir því, hvernig við erum, því að hún dregur
hug okkar að því, hvað við eigum að verða.