Jólagjöfin - 24.12.1917, Blaðsíða 9

Drengileg dáð.
Smásaga eftir Edmondo de
Amicis. — Fr. Fr. þýddi.
IaTÍNUSKÓLADRENGUR segir frá:
Hér um bil kl. 1 eftir hádegi gengum vér með
kennara vorum upp að framhliði ráðhússhallarinnar
til þess að vera sjónarvottur að því er heiðurspen-
ingur fyrir drengilegt dáðaverk yrði veittur pilti, er bjargað
haíði félaga sínum úr ánni Pó.
Á framhlaðinu blaktaði afar stór þrílitur fáni.
Vér gengum inn í hallargarð ráðhússins. Hann var
þegar orðinn þéttskipaður af fólki.
í hinum enda hallargarðsins gat að líta borð þakið rauð-
um dúki, og láu þar á ýms skjöl. Á bak við borðið var röð
af gulli slegnum stólum handa borgarstjóra og ráðinu. Stóðu
þar í kring þjónar í heiðbláum vestum og hvítum buxum.
Hægra meginn í hallargarðinum stóð ílokkur af lögreglu-
þjónum, og voru margir þeirra prýddir ýmsum heiðurspen
ingum. Þeim var skipað í raðir og á hlið við þá voru toll
gæzlufyrirliðar; en hinu megin stóðu brunaliðsmenn í hátíða
búningi. Þar voru og margir hermenn, er ekki var skipað i
raðir og voru komnir að liorfa á — voru þar margir ridd
araliðar, skotmenn og stórskotaliðar. Þá var þar og alsett af
heldri mönnum, sveitafólki, konuni og drengjum, sem safnast
höfðu saman.
Vér tróðum oss áfram og inn í eitt hornið, þar sem
fyrir voru margir skólapiltar frá öðrum skólum ásamt kenn-
urum sinum. Rétt hjá oss stóð hópur af almúgadrengjum
16—18 ára gðmlum; voru þeir að hlæja og töluðu saman í
fullum róm; eg komst að því að þeir voru allir frá Poborg,