Jólagjöfin - 24.12.1917, Síða 10

8
JÓLAGJÖFIN
félagar og kunningjar drengsins sem sæma átti heiðurspen-
ingnum. Allir gluggar hringinn í kring voru fullir af áhorf-
endum, starfsmönnum bæjarstjórnarinnar og ráðhússins. .4
loftsvölunum fyrir framan bókasafnið stóð fjöldi fólks og var
það að troðast fram að grindunum og á svölunum beint á
móti, sem eru yfir inngönguhliðinu, stóð hópur af stúlkum
úr alþýðuskólunum, og á meðal þeirra margar úr „Her-
mannadætra11 félaginu, auðþektar af fallegu bláu andlitsblæj-
unni. Það var alveg eins og í leikhúsi. Það lá vel á öllum
og voru menn að skrafa saman og gáfu við og við auga
rauða horðinu til þess að sjá, hvort nokkur væri þar kom-
inn. Hljóðfærstlokkur var að leika á hljóðfæri fyrir endanum
á súlnagöngunum. Sólin skein niður á hina háu múra. Alt
var svo yndislegt. Alt í einu fóru allir að klappa saman lóf-
unum, bæði þeir sem voru niðri í garðinum og fólkið á
svölunum og við gluggana.
Eg teygði mig á tá til þess að sjá betur.
Mannfjöldinn sem stóð bak við rauða borðið hafði þok-
ast til beggja hliða og gert gang á milli. Þar gengu inn
maður og kona. Maðurinn leiddi dreng við hönd sér.
Það var drengurinn, sem bjargað hafði félaga sínum.
Maðurinn var faðir hans, múrari, klæddur sparifötum
sinuni. Konan. móðir hans, litil vexti og ljóshærð, var í
dökkri yfirhöfn. Drengurinn, sem líka var lágur vexti og
ljóshærður, var í grárri treyju.
Er þau þrjú sáu allan þenna mannfjöfda og heyrðu
gnýinn af lófaklappinu, hnykti þeim við og námu þau stað-
ar og komu sér varla að, að horfa í kringum sig eða hræra
legg eða lið; einn af ráðhúsþjónunum ýtti þeim fram að
borðinu, hægra megin við það. Þá varð kyrð eitt augnblik,
en síðan skall á í öðru sinni lófaklappið frá öllum hliðum.
Drengurinn leit upp í gluggana í kring og síðan á svalirnar,
þar sem „Hermannadæturnar" stóðu; hann hélt á húfunni í
hendinni og virtist ekki allskostar viss um, hvernig hann
ætti að haga sér. Mér sýndist hann dáh'tið líkur honum
Coretti, bekkjarbróður mínum, í framan, en hann var miklu
rjóðari. Faðir hans og móðir höfðu ekki augun af borðinu.