Jólagjöfin - 24.12.1917, Qupperneq 33

JÓLAGJOFIN
31
„Já—en, ])etta er alveg ómögulegt11.
„Ómögulegt? Nei, eins og eg sagði yður, þá eru upp-
fyndingar mínar yfirnáttúrlegar.11 — — —
„Já — en — það er líka engin skemtun að heyra það
á daginn — eg á við samsönginn á daginn.
„Þér eruð ávalt með þelta já-en. — Á daginn á maður
liægra með að reka þá í burtu. — Nei, uppgötvunin er svei-
mér góð — það er að segja þegar ekkeit óhapp vill tii,
eins og t. d. einu sinni álti sér stað með hann Sörensen
vin minn. Eg Iét han.n hala nokkuð af vökvanum, því liann
gat aldrei sofið á nóttinni vegna þessa látlausa kattasamsöngs.
Sörensen hitti ekki kettina — eg á við vökvinn — heldur,
til allrar óhamingju, mágkonu sína, sem átti brýnt ejrindiútí
garðinn. Eg hafði ekki reiknað úl, að vökvinn liefði einnig
áhrif á mennina — og hugsið þér yður! Kona þessi, sem
aldrei á æfi sinni áður gat komið upp nokkrum tón, söng
nú ástarljóð án aíláts frá morgni til kvölds. Vesalings Sören-
sen! Viku síðar var honum ekið á vitfirringahæliðu.
Jónas Emilíus starði mjög efablandinn á samferðamann
sinn. Var hann að skopast að honum? Nei, til þess var
hann altof alvarlegur á svipinn.
„Hafið þér fundið upp fleira?“ spurði hann til þess að
geta sagt eitthvað.
„Heyrðuð þér ekki að eg sagði yður að uppgötvanir
rnínar væru óteljandi. Jafnvel, þótt þér lifðuð jafnmörg ár
og Methusalem, entist yður ekki aldur til að hlusta á mig
telja þær allar upp fyrir yður. Eg skal segja yður frá fleirí
af þeim, ef þér Iofið mér því, að stela ekki neinni hugmynd-
inni frá mér. — Sjáið nú til. Eg ætla að vinna gull úr
sjónum“.
„Er gull i sjónum? — Það getur varla verið mikið".
e „Ókjörin öll, ókjörin öll! blessaðir verið þér. Það bíður
inungis eftir því að vera hirt“.
„Hvernig ællið þér að fara að að ná í það?“
„Það er jafn litill vandi og að klóra sér í höfðinu, —
Eg hefi reynt það“.
„Hafið þér?“ — Þrátt fyrir alla varkárni og hræðslu við