Ægir - 01.10.2002, Qupperneq 20

20
F J Ö L S K Y L D U L Í F S J Ó M A N N A
Mig langar til að byrja þessa
predikun á því að lesa úr
Mattheusarguðspjalli áttunda
kafla, vers 23 til 27:
„Nú fór hann (Jesús) í bátinn
og lærisveinar hans fylgdu hon-
um. Þá gjörði svo mikið veður á
vatninu, að bylgjurnar gengu yfir
bátinn. En Jesús svaf. Þeir fara til,
vekja hann og segja: Herra bjarga
þú, vér förumst. Hann sagði við
þá: Hví eruð þér hræddir, þér
trúlitlir? Síðan reis hann upp og
hastaði á vindinn og vatnið og
varð stillilogn. Mennirnir undr-
uðust og sögðu: Hvílíkur maður
er þetta? Jafnvel vindar og vatn
hlýða honum.”
Það kemur fram í bréfi Páls
postula til Korintumanna að læri-
sveinar Jesú voru flestir giftir.
Konurnar hafa örugglega gengið
oft í gegnum tímabil kvíða og
ótta. Þegar þeir voru úti á vatn-
inu í vondu veðri að veiða, þau ár
sem Jesús gekk á jörðinni og þeir
fylgdu honum og svo eftir að
hann reis upp frá dauðum. Nýja
testamentið talar oft um ofsóknir
og erfiðleika sem þeir gengu í
gegnum. Sem fyrrverandi sjómað-
ur til þriggja ára og eiginkona
sjómanns, sem dvelur lungann úr
árinu í burtu frá fjölskyldu sinni,
á ég auðvelt með að setja mig í
spor þeirra.
Kveðjustundir á bryggjunni
Í framangreindum versum eru
fjögur atriði sem mig langar til
að fjalla sérstaklega um.
1. Bylgjurnar gengu yfir bát-
inn.
Það hefur verið hlutskipti sjó-
mannskvenna í gegnum tíðina að
kveðja eiginmenn sína þegar þeir
ganga á skip og halda út á hafið,
sem ekki aðeins brauðfæðir þá og
svo marga aðra, en getur sannar-
lega orðið úfið og háskalegt og
greitt þung högg á stundum. Þá
getur farið svo að kveðjustundin á
bryggjunni verði sú síðasta, þótt
engan óri fyrir því. Enginn er
spurður að því hvernig honum
falli að fara langdvölum að heim-
an, það þarf að afla tekna og þær
verður að sækja þangað sem vinn-
an er – í greipar Ægis. Enginn
veit hvernig mun viðra eða fiskast
og enginn veit hvað bærist í hug-
um manna og okkar sjó-
mannskvenna né hvaða bænir
stíga frá brjóstum okkar á kveðju-
og skilnaðarstundum. Við sjó-
mannskonur erum oftar minntar
á það en aðrar konur á Íslandi, að
ekki er það sjálfgefið að við fáum
mennina okkar heila heim aftur.
Þessi atvinnugrein hefur tekið
ótal mannslíf í gegnum tíðina og
limlest margan sjómanninn,
þannig að ævarandi örkuml hafa
hlotist af.
Miskunnarlausar ógnir Ægis
Allri íslensku þjóðinni er enn í
fersku minni hið hörmulega sjó-
Enginn veit hvernig
mun viðra eða fiskast
og enginn veit hvað
bærist í hugum manna
og okkar sjómanns-
kvenna né hvaða bæn-
ir stíga frá brjóstum
okkar á kveðju- og
skilnaðarstundum.
Hlutskipti
sjómannskonunnar
Þórunn Halldórsdóttir, sjómannskona á Akur-
eyri, flutti eftirtektarverða hugleiðingu í Akur-
eyrarkirkju að morgni sl. sjómannadags. Ægir
fór þess á leit við Þórunni að fá að birta hug-
leiðingu hennar og varð hún góðfúslega við
þeirri ósk.