Símablaðið - 01.12.1963, Qupperneq 24

Kaflai* úr skVrsln
foniiannsí
Á síðastliðnu ári hafa orðið þáttaskil í
launamálum opinberra starfsmanna, á ég
þar við lögin um kjarasamningana, sem
tóku gildi fyrsta júlí síðastliðinn. Með setn-
ingu laga þessarra, öðluðumst við dýrmæt-
ar réttarbætur, réttarbætur sem kostað
hafa langvarandi baráttu, og við skulum
öll þakka þeim sem þar hafa að unnið.
Merkum áfanga hefur verið náð. Reynslan
á eftir að sýna hvert raunverulegt gildi
verður að þessum rétti. Að vísu hefur feng-
izt nokkur reynsla með hinum fyrstu kjara-
samningum og dómsniðurstöðum, má nokk-
uð af þeim læra.
Eins og kunnugt er, náðist ekki sam-
komulag um verkfallsrétt. Því skortir enn
á, að við höfum sama rétt og aðrir þegnar
þeirra í sambandi við kjarasamningana.
Upplýstist að fyrirlægi heimild til fram-
kvæmdastjórnar, um slíka greiðslu, sem
hún myndi nota í samráði við Félagsráð.
Að lokum var tekin fyrir tillaga félags-
stjórnarinnar um sérstakan forstjóra per-
sonalmála, og urðu um hana miklar um-
ræður, og meðferð þessara mála yfirleitt.
Voru ræðumenn á einu máli um það að
meðferð þeirra væri nú óviðunandi.
Samþykkt var eftirfarandi tillaga:
VI. landsfundur símamanna haldinn í
Reykjavík 11. til 13. okt. 1963 gerir kröfu
til þess að póst- og símamálaráðherra stofni
nýtt embætti, starfsmannastjóra, í sam-
ráði við F.Í.S. til að annast þau mál er
varða einskalinga innan stofnunarinnar,
(hin svokölluðu starfskjaramál), og við-
komandi starfsmaður fái þau völd, að hann
geti afgreitt flest venjuleg mál er varða
starfsfólkið.
Loks þakkaði formaður fulltrúum fyrir
komuna og góða samvinnu og vænti þess,
að góður árangur yrði af starfi fundarins.
þjóðfélagsins, þar sem við höfum ekki
verkfallsréttinn. Ef ekki næst samkomu-
lag, skal dómur úr ágreiningi skera.
Nú má um það deila og er deilt, hvort
verkfallsrétturinn í höndum opinberra
starfsmanna sé æskilegur. Rekstur þjóð-
félagsins sé svo marg slunginn og vinnu-
stöðvun á ýmsum sviðum sé óhugsandi og
geti varðað lif eða dauða fjölda manns.
Rétt gæti þetta verið, en treysta verður á
manngildi, réttsýni og drengskap.
Þá sneri formaður sér að gangi launa-
samnings, — og vísast til ræðu Ingu Jó-
hannesdóttur hér í blaðinu.
Eftir að formaður hafði skýrt ítarlega
gang þessarra mála, mælti hann:
Ekki verður við þennan þátt skilið, án
þess að minnast á, hvaða afstöðu virðist
eiga að taka til þess fólks, sem vinnur á
fyrsta flokks B. stöðvum, því það er merki-
legur þáttur út af fyrir sig. Það er ekki
víst að ykkur sé það öllum kunnugt, sem
sitja þennan fund, að stjórn félagsins háði
á sínum tíma harða baráttu undir forystu
Jóns Kárasonar, sem þá var formaður fé-
lagsins og annarra þeirra, sem sátu í stjórn
með honum á þeim tíma, að fá þetta fólk
viðurkennt sem opinbera starfsmenn. Sá
réttur fékkst úrskurðaður af fjármálaráðu-
neytinu með bréfi dags. 13. des. 1958, gegn
harðvítugri andstöðu póst- og símamála-
stjóra. Þetta var stór félagslegur sigur,
merkur áfangi í sögu félagsins. En nú kom
í ljós, þegar tillögur samninganefndar rík-
isstjórnarinnar láu fyrir, var ekki neitt
kveðið á um hvaða laun skyldu greidd því
fólki er starfaði á fyrsta flokks B. stöðv-
unum. Það var eins og það væri ekki til.
Félagið hafði gert ákveðnar tillögur um
laun og flokkun því til handa, en það var
ekki tekið til greina. Þess vegna fékk það
enga launahækkun fyrsta september s.l.
Það undi þessu að vonum illa og snéri sér
til stjórnar félagsins eins og sjálfsagt var.
Stjórn félagsins gekk á fund póst og síma-
málastjóra og spurðist fyrir um hverju það
sætti að þetta starfsfólk fengi ekki laun
sín ákveðin eins og aðrir starfsmenn stofn-
unarinnar. Bar hann ýmsu við meðal ann-
ars því, að tími hefði ekki unnizt til að af-
26
SÍMAH LAD I D