Símablaðið - 01.12.1963, Blaðsíða 27

Inga Jóhannesdóttir:
Rteðtt ílutt t't
Lttntlsfttntl i
12. *>kt. 1063
Framkvæmdastjórn F.Í.S., hefur beðið mig, sem einn
af fulltrúum í Kjararáði að koma hér til ykkar og skýra
gang kjaramálanna. Mér er það að sjálfsögðu ljúft og
skylt, þó ég telji mikinn vafa leika á, að ég geti frætt
að nokkru ráði um það, sem þið ekki þegar vitið.
Það er nú í fyrsta sinn, að opinberir starfsmenn fá rétt
til að semja við ríkisvaldið um kaup og kjör sín, og okk-
ur mun öllum ljóst, hve stórum áfanga í þeirri baráttu
okkar er náð, og fögnum við þessum rétti sameiginlega,
já öll sem einn maður. En okkur mun einnig vera
ljóst, að minnsta kosti öllum þeim, sem nokkuð hugsa
um þessi mál, að vandi fylgir vegsemd hverri, og að
með þessum rétti var mikill vandi lagður á herðar sam-
taka okkar, þar sem opinberir starfsmenn fengu nú rétt
til kjarasamninga við ríkisvaldið. A stjórnarfundi B.S.-
R.B., sem haldinn var 7. júní 1962, var kosið Kjararáð,
sem fer með umboð Bandalagsins til samningsgerðar.
Kjararáð hélt 1. fund sinn 13. júní, eða 6 dögum eftir
kosningu. Það reyndist miklum erfiðleikum bundið að
fá tillögur félaga bandalagsins um flokkun starfshópa
i launaflokka, enda má segja það mjög eðlilegt, þar sem
hásumar var og orlofstíminn stóð sem hæst. Þetta olli
að sjálfsögðu miklum töfum í starfi Kjararáðs.
Samhliða Kjararáði starfaði launamálanefnd og áttu
sæti í henni einn fulltrúi frá hverju félagi innan banda-
lagsins, launamálanefndin var því tengiliður Kjararáðs
við félögin. Kjararáð boðaði til funda með launamála-
nefnd þegar þurfa þótti.
Ekkert félag innan samtakanna fékk öllum
kröfum sínum framgengt við Kjararáð, ef svo hefði
reynzt, hefðu félögin eins getað komið kröfum sínum
beint að samningaborðinu, en starfssvið Kjararáðs var
meðal annars hin erfiða samræming hinna fjölmörgu
starfshópa, þar sem segja má, að opinbera starfsmenn
sé að finna í allflestum starfsgreinum þjóðfélagsins.
Tæknifræöingar í stað
verkfræöinga
Tvö undanfarin ár hefur
verið mikil verkfræðinga
þurð í símastofnuninni, svo
ætla hefði mátt að til vand-
ræða horfði. En einhvern-
veginn hefur ,,Eyjólfur“
slarkað þetta af, án þeirra,
þó sjaldan hafi verið meiri
né fjölbreyttari framkvæmd-
ir en nú. Að vísu eru menn
ekki á einu máli um það,
hve aðkallandi margar þess-
ar framkvæmdir eru, og öll
sú fjárfesting, sem þeim fylg-
ir, meðan þjóðin er að reyna
að ná fótfestu í viðskipta-
og fjármálalífi sínu.
Það hefur orðið opinber-
um starfsmönnum ljósara nú
við umræður og samninga
um kjaramál þeirra, að ó-
forsjálni og handahóf í slík-
um framkvæmdum er ekk-
ert einkamál stjórnenda.
Okkur hefur verið sagt,
að kjarabætur til símamanna
kostuðu ríkið svo og svo
marga milljónatugi. En
hversu mikið mætti fækka
þeim milljónum með endur-
skoðun á skipulagi og nýt-
ingu starfskraftanna er ó-
rannsakað, — og verður
máske ekki gert fyrr en sím-
notendur neita að láta velta
meirri og meiri útgjöldum
yfir á sig án þess að mögla
og án þess að krefjast upp-
lýsinga um innviði opinberra
stofnana.
Innan símans hefur oft
komið í ljós megn óánægja
yfir útþennslu hans, og
hungri eftir starfsgreinum
5 í MÁBLAÐ IÐ