Dagblaðið Vísir - DV - 18.02.2006, Side 55

Menning DV
LAUCARDAGUR 18. FEBRÚAR2006 55
Skagfirsk vornótt
Vlð Páll Magnússon blaðamaður vorum á ferð í Skagafirði i kringum 1980, m.a. til að taka víðtal við Dúdda á Skörðugili, sem var mikíll hestamaður og
skemmtilegur karl, en sagði við okkur: .Aldrei verð ég svo fullur að ég segi ykkur hvað ég á mörg hross.“ Hann hafði orð á því að graðfoli væri þar í girðingu
Deilur í Frikirkjursii
\Skipt um skrá og sr.
| Cunnar komst ekki inn.
DV-mynd GVA
Gunnar þykir sérlega nærgæt-
inn ljósmyndari og hann hefur
oftsinnis fengið að mynda þá sem
að öðrum kosti láta aldrei mynda
sig. Hann kann að tala viðfólk...
„tala fólk til" eins og kollegar
hans segja, og hann nýtur trausts
þeirra sem hann hefur fylgst með
í gegnum tíðina, stjórnmála-
manna og annarra. Það er engin
tilviljun að þegarÁrni Johnsen sat
bugaður úti í Vestmannaeyjum
árið 2001 var GunnarV. Andrés-
son sá eini sem hann treysti til
þess að mynda sig.
Mál manna er að fáir hafi eins

og við fórum út í vornóttina til að horfa á þetta myndarlega dýr gagnast tuttugu mera stóði í einni svipan. Daginn eftir var allt með friði og spekt innan girð-
ingar þegar grá meri kemur töltandi eftir veginum og hneggjar á folann. Hann hneggjar til baka og hún sýnir honum afturendann, en girðingin var á milli og
ekkert varð úr ástarleik. Fáeinum sekúndum eftir að ég smellti af, þá slaknaði á tólum folans og hann beit og sló allt sem hann náði til. Þessa mynd sýndi ég
síðar í Norræna húsinu og plakat var gert sem átti að vera söluvara. Fróm búðarmær í bókaverslun neitaði að taka plakaúð í sölu og rökstuddi þá ákvörðun
með þvf að hún vorkenndi merinni svo mikið. Hún sagði við mig: „Hugsaðu þér bara ef mann langaði að fá karl til við sig og hann væri lokaður inni í búri!“
Slökkviliðsmenn slökkva þorstann
Það var rétt eftir að bjórinn var lögleiddur árið 1989 að það kom upp
eldur í Kringlukránni. Ég fékk tilkynningu um að ég ætti að fara þangað að
. x mynda, en var of seinn. Þegar ég mætti á staðinn var búið að slökkva eld-
'1 fp inn og allt um garð gengið. Nú voru góð ráð dýr en ég kannaðist við vert-
inn og spurði hvort hann ædaði ekki að skenkja slökkviliðsmönnunum öl
_____ fyrir vel unnin störf. Hann hélt nú það og ég fékk þá til þess að skála á
i ramtf----mynd. Þeir fengu raunar bágt fyrir vegna þess að elduriim blossaði upp
aftur stuttu síðar og þegar myndin hafði birst hringdi bað slökkviliðsstjóri
x mig vinsamlegast um að vera ekki að stjóma sínu liði.
Steingrímur þarf iíka að skafa
Fréttin snerist um að stjómmálamenn notuðu flugvél Flugmálastjómar
sér til þæginda. Ég var sendur til þess að mynda það þegar þeir stigu út úr
vélinni nýkomnir úr ferð til Noregs. Þetta var einn frostkaldan dag í mars árið
1986 og meðan ég beið eftir vélinni sá ég hvar bfll Steingríms forsætisráö-
herra stóð við völlinn. Ég gerði eins og fyrir mig var lagt, síðan fylgdi ég Stein-
grími að bílnum og tók mynd af honum við þessa hversdagslegu iðju. Þá
sagði Steingrímur: „Æ, nú er ég orðinn svolítið leiður á þér!“ Engu að síður
tók hann þessa mynd ásamt fleirum upp í ævisögu sína og lét þar um mælt
að ég hefði tekið af honum margar spaugilegar myndir.

« ..
■' ' . . '

■II 111"''"*"
■ ■ "*•" « i>.. » h .
Sía"-
Hreindýraskytta blóðgar tarf
Seimilega var það í kringum 1980
að ég slóst í for með hreindýraveiði
mönnum á Jökuldalsheiði. Þessar
veiðar em vægast sagt blóði drifnar
þar sem tekið er innan úr dýrunum
á staðnum. Þrettán dýr voru felld í
þessari ferð og mér er minnisstætt
að veiðimenn voru á Blazer-jeppa
fleygðu skrokkunum upp á topp
grindina og þurftu að hafa rúðu
þurrkumar á fullu til þess að sjá út
vegna blóðsins. Ég hugsa að dýra
vemdunarsinnar hafi aldrei verið
hrifnir af þessari mynd.
I Hægri umferð tek-
I in upp 26. maí 1968.
Raunar er Gunnar þekktur fyr-
ir að vera alls staðar með nefið
þegar eitthvað er að gerast og
þess vegna er ekki skrítið að
Ómar Ragnarsson fréttamaður
hafi orðið hissa þegar hann brot-
lenti Frúnni á Esjunni fyrir all-
mörgum árum og ljósmyndari
Morgunbjaðsins tók þyrlu á stað-
inn, en Gunnar V. Andrésson var
hvergi að sjá. Ómar hefur sagt frá
því að hann hafi litið í kringum
sig og hugsað: „Hvar er GVA
núna?“ þegar hann sá í skallann á
Gunnari sem hafði þá hlaupið
upp Esjuna með myndavélina!
Þessi saga sýnir vel ástríðuna
sem stýrir Gunnari V. Andréssyni.
Ekkert fjall er of hátt og engin hlíð
er of brött ef hin rétta ljósmynd
bíður þess að vera tekin.
<*
Sem
blaðamaður
á „gamla
DV“ man
umsjónar-
maður þess-
arar síðu eft-
ir því að það
virtist sem
Gunnar hefði
verið við-
staddur alla
merkisat-
burði frá því að land byggðist.
Enginn varð heldur neitt verulega
undrandi þegar ófyrirleitinn
blaðamaður merkti mynd frá út-
rýmingarbúðum í Auschwitz
„DV-mynd: GVA" og óreyndur
umbrotsmaður áttaði sig ekki á
spauginu. Því lét hann myndina
fara í gegn og hún birtist í blað-
inu!
Er það ekki annars aðall þeirra
bestu meðal fréttaljósmyndara;
Að vera á staðnum, alveg sama
hvað? ■?
Spánar-j~tf
1989 Þaö get-
ur verið þreytandi aö
vera stjórnmáiamaður.