Dagblaðið Vísir - DV - 25.03.2006, Blaðsíða 33

Helgarblað DV
LAUGARDAGUR 25. MARS 2006 33
„Kannski er kyn-
þokki tengdur hæfi-
leikum yfirleitt."
Strákamir em auðvitað algjör
náttúmtalent þó að þeir hafi numið í
tónlistarskólum af og til í gegnum tíð-
ina. Kalli, sem mætir á undan í þetta
viðtal, segist trúlega eiga metið í að
hætta námi í miðju kafi. Upphaflega
lærði hann þó af pabba sínum sem
hafði það fýrir sið að spila hann í
svefn á kvöldin með Bídalögum.
„Hann hætti því þegar ég var far-
inn að leiðrétta hann," segir Kalli
hlæjandi. „Ég kunni orðið gripin bet-
ur en hann. En ég fór mjög ungur að
læra á hljóðfæri. Eg man ekki hvað ég
var gamall þegar ég byrjaði að læra á
klassískan gítar, man bara að ég var
að taka strætó einn með gítarinn sem
mér fannst rosalega þungur. Sem
betur fer þekkti ég gítargripin áður en
ég byrjaði að læra, annars hefði ég
hætt, því mér fannst ekkert gaman að
spila nótur sem ég gat alveg spilað án
þess að hafa nótur. Ég fór svo í Orgel-
skóla Yamaha og það var miklu meira
fyrir mig. Þar fékk ég að spila popp
sem var miklu skemmtilegra. Eftir
það fór ég í klassískt píanónám og
þaðan yfir í djasspíanó. Ég hef lært
hjá mörgum góðum tónlistarmönn-
um og komið víða við í teóríunni, lært
klassíska tónfræði og djasstónffæði,
tónheyrn og tónsmíðar, en aldrei
klárað neitt. Ég er sennilega sá sem
hefur hætt í flestum skólum," segir
Kalli og kímir.
Kórstarfið hjá Þorgerði
inspírasjón
Hann lauk þó stúdentsprófi frá
MH og sér að sjálfsögðu ekki eftir því.
„Aðallega þó vegna þess að þar
kynntist ég Þorgerði Ingólfs og var í
kómum. Það var svakalegt nám. Ég
væri sennilega ekki að útsetja jafn
mikið í dag ef ég hefði ekki verið í
kómum þvf þaðan spratt löngunin til
að útsetja. Fyrst vom þetta lítil kór-
verk en nú víla ég ekki fýrir mér að út-
setja fyrir stórar hljómsveitir. Tónlist-
arlífið í MH var yfirhöfuð frábært. Við
settum til dæmis upp Rocky Horror
þar sem var valinn maður í hverju
rúmi. Þetta var góður skóli sem ég bý
að þó ég muni ekkert hvað ég lærði í
sálfræði 103.“
Kalli var svo ekki nema rétt skrið-
inn úr MH þegar hann var beðinn að
koma norður á Akureyri til að spila í
Evím. Hann sló til og um haustið var
honum boðið að kenna við Tónlistar-
skóla Akureyiar.
„Það var ótrúlega skemmtilegt og
spennandi að vera hinum megin við
borðið," segir Kalli. „Ég kenndi þama
í tvö ár, fýrir utan að vera hjá Leikfé-
lagi Akureyrar, Freyvangsleikhúsinu
og spila með fullt af hljómsveitum.
En mig langaði suður aftur. Það var
fi'nt að vera á Akureyri en ég er svo
mikið borgarbam."
Hittust í hæfileikakeppni
Hann segir að ferillinn eftir að
hann kom aftur suður sé allur í hræri-
graut, en hann hefur þó alltaf verið á
kafi í tónlistinni. „Eg hef spilað í
mörgum hljómsveitum, samið og út-
sett og verið í sjónvarpsþáttum. Ég
var til dæmis í þættinum Stutt í
spuna og tók þar við af Pálma. Hann
tók svo við af mér í Fólki með Sirrý."
Fyrstu kynni þeira Kalla og Pálma
vom þó í hæfileikakeppni á Borginni
árið 1987 þar sem báðir tóku þátt.
„Ég man ekki hvomm gekk betur.
Annar okkar varð í þriðja sæti, senni-
lega var það Pálmi," segir Kalli hugs-
andi, en harðneitar að gefa komment
á hvor sé betri pi'anóleikari.
„Skilgreindu betri," segir hann
hlæjandi. „Snýst það um hver geti
spilað hraðar eða hærra? Nei, það er
ekki hægt að svara því."
Gaman þegar goðsagnirnar
mæta
Þeir sem horfa á Það var lagið hafa
væntanlega tekið eftir því að píanó-
leikaramir em alltaf í stuði, en þó
mismiklu. Kalli segir að þeir séu
aldrei með uppgerð en óneitanlega
sé þreyta farin að gera vart við sig
þegar þriðji þátturinn er tekinn upp
sama daginn.
„Hemmi hefur ekkert fýrir þessu,
en ég að minnsta kosti er meira með-
vitaður um að halda stuðinu þegar ég
er farinn að þreytast. Mér finnst yfir-
leitt óþægilegt að horfa á þættina í
sjónvarpinu en það kemur fýrir að
þetta er einhvers staðar í gangi og
næmgeðja píanóleikari eins og ég sé
vel hvar í röðinni þátturinn hefur ver-
ið. Ég ímynda mér að allir aðrir sjái
það líka. En yfirleitt er smð í þáttun-
um og svo fer þetta auðvitað eftir
keppendum. Ég segi ekki að það hafi
verið slakir þættir en sumir þættirnir
em sérlega góðir. Það er til dæmis
sérstaklega gaman þegar karlar eins
og Raggi Bjarna og Ómar mæta. Þeir
em eins og fimm ára böm og em að
stríða Hemma allan tímann. Þeir em
líka svo miklar goðsagnir að ég er
þakklátur að fá að umgangast þá og
kynnast þeim."
Þarf að draga hann frá
píanóinu
Kalli er í sambúð með Önnu M.
Sigurðardóttur sem er í tölvunar-
fræði og þýðingum. Saman eiga þau
Berglindi Rós, 14 ára, og Fróða, sem
er fimm ára. Berglind er einmitt að
fermast nú um helgina en Kalli segir
að engin tónlistardagskrá sé fýrirhug-
uð í veislunni. Aðsðpurður hvort ekki
sé pressa á hann í fjölskylduboðum
og parti'um að setjast við píanóið seg-
ist hann ekki upplifa það sem pressu.
„Ekki það að ég sé mikið í boðum
og partíum en mér líður hvergi bemr
en við píanóið. Það er frekar að það
þurfi að draga mig í burtu," segir
hann hlæjandi. „Mér finnst aldrei
kvöð að spila, sennilega er ég bara ör-
uggastur við hljóðfærið. Mér líður
líka stundum illa á tónleikum því þá
langar mig mest að vera uppi á sviði
að spila."
Kalli er mikill fjölskyldumaður þó
að vinnutíminn sé langt í frá fjöl-
skylduvænn en hann segir fjölskyldu-
meðlimi ótrúlega umburðarlynda og
það kunni hann vel að meta.
„Ég var einmitt að kaupa gjöf
handa konunni minni sem ég ætla að
gefa henni á eftir," segir hann og
brosir sínu blíðasta.
Ertu svona rómantískur?
„Já, ég held það bara. Ég kem ekki
með blóm heim á hveijum föstudegi
en ég er mikil tilfinningavera."
íhvaða merki ertu?
„Voginni."
Trúirðu á stjömumerkin?
„Kannski ekki beint en maður
notar þetta sem afsökun. Helsti veik-
leiki vogarinnar er hvað hún er óá-
kveðin, og ég hef þurft að temja mér í
gegnum tfðina að vera fljótur að taka
ákvarðanir og standa við þær. Ég held
það sé sprottið af því að ég er vog og
trúi því að ég sé óákveðinn og verði
að taka á því."
Söngurinn gerði útslagið
Nú mætir Pálmi galvaskur og er
með Amald, níu mánaða son sinn,
með sér. Dengurinn hlær og hjalar í
stólnum sínum meðan píanistarnir
heilsast og bera saman bækur sínar
um kaffið á staðnum. Svo er pantað.
Talið berst aftur að kynnum þeirra
tveggja og hæfileikakeppninni á
Borginni um árið og hvor sé betri
píanóleikari.
„Hvor okkar varð í þriðja sæti?"
spyr Kalli.
„Var það ekki ég?" segir Pálmi.
„Þá er Pálmi betri?" segir Kalli
hlæjandi.
Hvað gerðuð þið í þessari hæfí-
leikakeppni?
„Ég spilaði en Kalli spilaði og
söng."
„Já, söngurinn hefur gert útslagið
um að ég lenti ekki í verðlaunasæti,"
segir Kalli.
Á hlaupum milli staða en
hittast sjaldan
Strákarnir hafa þekkst í nokkur ár
og starfað saman í einu verkefni fýrir
utan Það var lagið, en þar sem þeir
spila á sama hljóðfæri eru þeir sjald-
an saman í verkefnum.
„Við vorum saman í prógrammi
‘98 sem Berglind Björk og Guðrún
Gunnars stóðu fýrir, þar sem við vor-
um að spila lög úr Disney-myndum.
„Mér finnst aldrei
kvöð að spila, senni-
lega er ég bara ör-
uggastur við hljóð-
færið. Mérliðurlíka
stundum illa ó tón-
leikum því þó langar
mig mest að vera
uppiásviði."
En yfirleitt liggja leiðir ekki saman.
Síðasta laugardagskvöld var svona
dæmigert," segir Kalli. „Þá var ég að
spila í Gullhömrum meðan Pálmi var
að spila í einhveiju skemmtiatriði í
Laugardalshöll. Þegar ég var búinn í
Gullhömrum fór ég í Höllina að spila
með Milljónamæringunum og þá fór
Pálmi í Gulhamrana að spila með
hljómsveit þar. Þetta gerist oft.“
Eins og að fara á vertíð
Þó að Það var lagið sé keppnis-
þáttur leggur stjórnandinn mikla
álterslu á að um leik sé að ræða og
raðar stigum stundum svolítið frjáls-
lega á liðin. Strákarnir taka þetta líka
hæfilega hátíðlega en finna stundum
fýrir keppnisskapinu.
„Það er sérstaklega ef maður er
búinn að tapa tveimur þáttum í röð,
þá finnur maður fyrir því," segir Kalli
og Pálmi er því alveg sammála.
„Svo er líka mismikil keppni í
keppendunum sjálfum," segir hann.
Þeir etu líka sammmála um að
þátttakan í sjónvarpsþáttunum hafi
verið óhemju skemmtileg þó að tarn-
imar hafi stundum verið töff.
„Þetta hentar mér ofsalega vel og
mér finnst þetta skemmtilegt músík-
lega," segir Pálmi. „Svo er þetta törn,
svona eins og að fara á sjó.“
„Nú kallarðu yfir þig reiði sjó-
mannastéttarinnar," segir Kalli hlæj-
andi, en samþykkir við nánari um-
hugsun að kannski sé samlíkingin
ekki fjarri lagi.
Bítlarnir enn í uppáhaldi
Pálmi segist aðspurður verða
sjálfmenntaður að mestu. „Ég lærði á
píanó ffá því ég var sex ára en hætti
þegar ég var tólf. Mig langaði að læra
eitthvað allt annað en það sem var f
boði og var strax farinn að spila eftir
eyranu. Ég spilaði My Life eftir Billy
Joel á jólatónleikunum þegar ég var
tólf ára og kennaranum fannst það
bara fi'nt. Hann sagði að ég skyldi
hvfla mig á klassíkinni söm ég og
gerði. Ég fór svo ekki í tónlistarnám
aftur fyrr en um tvítugt. Þarna á milli
var ég bara að grúska sjálfur. Besti
skólinn er að spila og vinna með
góðu fólki en ég var ekki nema
sautján þegar ég byrjaði að vinna við
þetta. Þá spilaði ég Pöbbnum á
Hverfisgötunni öll kvöld vikunnar.
Þar að auki hef ég starfað sem píanó-
leikari í öllum þess myndum, sem
undirleikari söngvara, í leikhúsi og
svo í Iiljómsveitum eins og Snigla-
bandinu og Kentár, sem var starfandi
blúslrljómsveit."
Pálmi segist hafa tekið ástfóstri við
ýmsar tónlistarstefnur í gegnum ti'ð-
ina en Bítlamir sem vom í uppáhaldi
þegar hann var lítill halda enn sínum
sessi.
„Ég heillaðist lflca af djassi og blús
en mér finnst reyndar skemmtilegra
að spila blús en hlusta á hann."
Elda fáa en himneska rétti
Sambýliskona Pálma er Sigrún
Sól Ólafsdóttir leikkona og saman
eiga þau Sigurhjört, sem er sjö ára,
og Arnald, níu mánaða.
Pálmi er eins og Kalli mikill fjöl-
skyldumaður og reynir að finna jafn-
vægi milli vinnutímans í tónlistinni
og fjölskyldusamverunnar.
„Það tekst nokkuð vel, maður er
auðvitað alltaf að vinna þegar annað
fólk er í fríi en við emm bæði í „fn'-
lans“-vinnu þannig að við höfum oft
góðan tíma inn á milli."
Pálmi, sem er sporðdreki, segist
vera þokkalega rómantískur og
reynir stundum að gleðja konuna
sína með góðum mat og kertaljósi
þegar hún kemur heim úr vinnunni.
„Hvort ég er dæmigerður sporð-
dreki? Ég veit það ekki en það getur
verið gaman að spá í þetta. Ég þekki
mann sem er fæddur sama dag og ég
og trúlega emm við nokkuð líkir."
Strákarnir segjast báðir vera fínir
kokkar og elda mat af listfengi.
„Það em mest kjúklingaréttir hjá
mér," segir Kalli.
„Ég kann ekki að elda marga rétti
en þeir fáu sem ég kann eru
himneskir," segir Pálmi brosandi.
Kynþokkafullir hvað?
Þeir þvertaka fyrir að njóta gríð-
arlegrar kvenhylli þó að blaðamaður
segi hreint út að fátt sé eins kyn-
þokkafullt og fallegur maður sem
spilar af fingmm fram á píanó.
„Það hef ég aldrei heyrt áður,"
segir Pálmi. „Mér finnst aðdáend-
urnir nú aðallega vera miðaldra
konur."
Eins og það se' eitthvað verra,
segir blaðamaður móðgaður.
„Nei, alls ekki," segir Kalli góðlát-
lega. „En kannski er kynþokki tengd-
ur hæfileikum yfirleitt. Mig vantar
samt alveg þetta poppstjörnugen.
Við emm líka svo oft í undirleiks-
hlutverkinu þannig að það er sama
hversu vel maður stendur sig,
söngvarinn fær alltaf mesta klapp-
ið.“
Eins og að vera í góðu partíi
Árið í ár er fullbókað hjá Kalla.
Hann er bæði að semja einn og með
öðmm og gera plötur með hinum og
þessum. „Svo verða stórtónleikar í
lok árs sem em reyndar enn dálítið
leyndarmál," segir hann.
Pálmi er að semja tónlist fyrir
leikhúsverkefni sem verður sett upp
í haust og plata með Sniglabandinu
er væntanlég innan tíðar. „Kalli
syngur einmitt eitt lag á þeirri
plötu," segir Pálmi.
Eruð þið að verða þokkaiega ríkir
a' þessu?
„Bara í hjartanu," segja þeir og
glotta hvor til annars. „En við emm
að gera nákvæmlega það sem við
vildum gera þegar við vomm litlir.
Við ætluðum alltaf að verða tónlist-
armenn og erum mjög sáttir."
Þeir vita enn ekkert um fram-
haldið á Það var lagið en væm báðir
til í að taka einn „túr" enn.
„Það er svo skemmtileg orka í
þessum þætti, þetta er eins og að
vera í góðu partíi enda er það mein-
ingin. Að fólk skuli kunna að meta
þetta og jafnvel syngja með heima í
stofu er svo bara hið besta mál,“ seg-
ir Kalli.
„Já, þetta er mjög skemmtilegt,"
segir Pálmi. „Það er þetta spuna-
element þar sem ekki er allt fyrir-
fram ákveðið. Maður þarf alltaf að
vera aðeins á tánum."
„Ég myndi samt vilja prófa einn
rólegan þátt þar sem meiri áhersla
væri á tónlistina en stuðið," segir
Kalli.
„Eimitt. Það er nefnilega svo
skemmtilegt við tónlist að hún nýtur
sín oft best þegar hún fær að anda
og þögnin að njóta sín," segir Pálmi.
Myndu koma naktir fram
Amaldur, sem hefur ljómað eins
og sól allan tímann og lagt sitthvað
til á englamáli, er nú aðeins farinn
að þreytast.
Pabbi hans lyktar af honum og
fær grun sinn staðfestan. Sá litli þarf
að fá nýja bleyju. Það er samt ekki
hægt að sleppa þremenningunum
nema fá svör við örfáum spurning-
um í viðbót.
Eins og til dæmis hvort það sé
eitthvað í tónlist sem þeir myndu
aldrei koma nálægt.
„Það er orðið þannig núna að ég
vel mér verkefni algjörlega eftir því
hvað mig langar, sem ég held að sé
gott fyrir mig. Það em alls konar
hlutir sem ég myndi ekki gera, ekki
af því ég telji mig yfir það hafinn
heldur af því ég þarf ekki á því að
halda," segir Kalli og Pálmi samsinn-
ir og segir hann tala fyrir munn
beggja.
En mynduð þið koma naktir
fram?
Þeir hugsa sig aðeins um og kom-
ast undrafljótt að niðurstöðu.
„Já, ef það þjónaði einhverjum
tilgangi," segja þeir og harðneita að
útskýra það frekar. edda&dv.is
„Það er svo
skemmtileg orka í
þessum þætti, þetta
er eins og að vera í
góðu partíi enda er
það líka meiningin."
Karl Olgeirsson LíÖur
hvergi betur en viÖ pianóið.