Dagblaðið Vísir - DV - 29.04.2006, Qupperneq 24

24 LAUGARDAGUR 29. APRÍL 2006
Helgarblað DV
Ekkl elns ólík og telja
má: „Það sem skiptir
senniiega mestu I hjóna-
bandi er væntumþykjan
og kærleikurinn.“

Þau þykja ólík hjón en þegar skyggnst er undir yfirborðið kemur í jjós
tengir þau. Enda hefðu þau annars varla verið vinir í þrjá áratugi, hvai
Margrét Jóhanna Pálmadóttir og Hafliði Arngrímsson laða fram það besta
Tónlistin ómar um húsið. Unaðslegur matarilmur berst frá
kjallaranum, þar sem er að finna eldhús og stóra borðstofu.
Matarborðið er hlaðið dýrindis, ítölskum réttum. Öll fjöl-
skyldan situr við borðið, enda kvöldmatartíminn heilög stund
í þeirra huga. Italskt andrúmsloft. ítölsk tónlist. fslenskt vor.
Húsráðendur heimsborgarar.
/ gær varö Margrét fimmtug.
Hún kaus að verja þeim degi noröur
á Húsavík meö kjarnafjölskyldunni:
„í orðabókum er að finna ýmsar
skilgreiningar á orðinu „fjölskylda",
en í mínum huga hefur þessu orði
fylgt einhvers konar tregi því að ég
upplifði snemma skilnað foreldra
minna. ÞesS vegna hef ég lagt mikla
rækt við að búa mér til mína fjöl-
skyldu," segir hún. „Ég hef aldrei
séð blóðforeldra mína hlið við hlið,
en samt kemur stundum upp þessi
þrá að halda upp á afmæli með for-
eldrum sínum. Móðir mín býr í
Arizona en pabbi á Húsavík. Þau
hafa ekki lært að tengjast mér og nú
finnst mér kominn tími til að pabbi
minn fái að halda upp á afmælið
mitt með mér. Hann var síðast hjá
mér á afmælisdegi mínum þegar ég
varð tveggja ára. Svo held ég afmæl-
istónleika á morgun, 30. apríl, í
Larigholtskirkju með „systrum"
mínum úr kórunum og Maríus son-
ur minn, sem starfar sem söngvari
og býr í Berlín kemur til landsins til
að syngja með okkur."
Úr ólíkum áttum
Bakgrunnur hjónanna er ólíkur.
Margrét er dóttir Ólafar Emmu
Kristjánsdóttur frá ísafirði og Páima
Héðinssonar frá Húsavík, en varsett
í fóstur tæplega þriggja ára hjá föð-
urbróður sínum, Maríusi Héðins-
syni og konu hans, Sigríði Soffíu
Pálsdóttur, sem ólu hana upp og
reyndust henni sem bestu foreldrar.
Hafliði var hins vegar aiinn upp á
prestsetri:
„Foreldrar mínir eru séra Arn-
grímur Jónsson, dr. theol og Guð-
rún Sigríður Hafliðadóttir, húsmóð-
ir og sjúkraliði, sem lést í haust.
Faðir minn var prestur í Odda á
Rangárvöllum í nítján ár og þar ólst
ég upp með tveimur systkinum,
Kristínu, myndlistarkonu og Snæ-
bimi, bókaútgefanda. Ég hef búið
að því alla ævi að hafa alist upp í
sveit. Pabbi var með búskap, bæði
hesta, kýr og kindur. Sem strákur
var ég með .honum í því vafstri. f
Odda eiga margar þúfur mikla sögu
og það var spennandi fyrir ungan
dreng að umgangast þær. Störf for-
eldra móta börn þeirra alltaf. Þar er
prestsstarf engin undantekning og
vitaniega einstakt lán að fá að vera
prestssonur."
Draumarnir minnka með
aldrinum.
Þau eru bæði miklir foreldrar og
elska að vera sem mest með böm-
unum sínum:
„Ég held stundum að ég elski
börnin mín einum of mikið," segir
Margrét. „Ég er háð þeim og það er
kannski ekki gott. Þau hafa leyft mér
að vera félagi þeirra í flestu sem þau
taka sér fyrir hendur, skammast sín
ekki fyrir að leiða mig úti á götu og
kyssa mig, fara með mér í ferðalög
og nenna að taka þátt í stórum fjöl-
skylduveislum."
„Ég held að það sé ekki hægt að
elska börnin sín of mikið," segir
Hafliði." En við verðum að kunna
að beita væntumþykjunni til að ala
þau upp sem sjálfstæðar og ábyrgar
persónur."
Kvennasönghús
Aftur að þér Margrét. Hvernig
upplifirðu að verða Gmmtug?
„Ég vona að ég taki þessum
tímamótum sem einhverju þroska-
þreþi, fari að hægja á mér og vanda
mig betur; vera þakklát, bæði fyrir
það sem á undan er gengið og það
sem ég er að ganga í gegnum. Taka
breytingum framtíðarinnar með
opnu og jákvæðu hugarfari. Ég ætla
að aðgreina drauma mína; halda í
þá sem ég veit að skiptir mig máli að
rætist, eins og ég er að gera með
kaupum á nýju húsnæði fyrir söng-
skólann minn, Domus Vox. Því mið-
ur finnst mér að draumar mínir
minnki og breytist með aldrinum.
Það er eins og maður haldi að
draumar hafi eitthvað með tíma að
gera. En maður þarf að framJcvæma
draum sinn í núinu þótt hann hafi
með framtíðina að gera. Annars frýs
hann. Ég er ekki búin með þennan
gamla draum, ég er að þrjóskast við
það að kórarnir mínir þurfi ekki að
vera upp á aðra komnir. Ég vil sjálf-
stætt kvennasönghús og það skiptir
máli að ég sýni úthald."
Englaharpa raddanna
Það þarf enga ítarlega ritgerð hér
um brautryðjendastarf Margrétar f
kvennakómm. Sjálf hóf hún að
starfa sem atvinnusöngkona 13 ára.
Hún stofnaði fyrst kórskóla fyrir
Gmmtán árum íKramhúsinu, síðan
Kvennakór Reykjavíkur árið 1993 og
frá henni eru komnir allir virtustu
kórar Reykjavíkurborgar, Vox Fem-
inae, Léttsveitin, Senjóríturnar,
Gospelsystur Reykjavíkur, að
ógleymdum Stúlknakór Reykjavíkur
sem nú skipa 130 stúlkur Gá 5 ára
aldrí: