Dagblaðið Vísir - DV - 29.04.2006, Síða 44

44 LAUGARDAGUR 29. APRÍL 2006
Helgarblað DV
Þórunn Kristín Emilsdóttir hefur
fariö ótroðnar slóöir í lífinu
enda fæddist hún með hæfi-
leika sem ekki er öllum gefnir.
Hún sér í heima sem flestum
eru ósýnilegir og segist hafa
kynnst Qölda fólks úr öðrum
víddum en flestir kunna að sjá
í. Þessa náðargáfu segir hún
hafa gert sér kleift að fylgjast
með látinni dóttur sinni og
komast í gegnum afar
erfið veikindi.
Þegar huldufólk og mennskar verur fella
saman hugi eiga þær líka mjög erfitt með
að sameinast eins og við þekkjum úr
sögnum. Ég fæ ekki alveg séð hvernig
það á að geta gengið upp en ástin er
óskiljanlegasta aflið í veröldinni.
Þórunn Kristfn Emilsdóttir miðill,
eða Þóra Stína eins og hún er kölluð,
hefur ekki farið troðnar slóðir í gegn-
um lífið. Það var henni ef tii vill held-
ur ekki ætlað því i vöggugjöf fékk hún
sérstæða hæfileika. Hún segist sjá inn
í víddir sem öðrum em huldar og hef-
ur meðal annars átt ánægjuleg sam-
skipti við íslenska álfafjölskyldu. Þau
kyxini hafa vakið athygli margra og
segir hún erlenda kvikmyndagerðar-
menn meðal þeirra. Sjáif er Þórunn
þó hlédræg og býr í sumarhúsi sínu í
Grímsnesi og hefur félagsskap af
álfum, huldufólki og öðrum
jarðarverum. Það kompaní kann hún
vel við, þau hafi reynst henni vel í
gegnum tíðina og meðal annars kom-
ið henni lifandi í gegnum þrjú
krabbamein.
Var afi þinn að banka?
„Var það afi þinn sem bankaði
héma á dymar áður en þú komst?"
spyr Þórunn þegar blaðamann ber að
garði og lækkar í sólarorkuknúnu út-
varpi. Blaðamaður dregur það í efa en
þykir vænt um að vera úr handan-
heimum hafi látið vita af komu hans
og bent Þórunni á að hella upp á kaffi.
Blaðamaður er mjög ókunnugur öllu
því sem gæti mögulega verið yfirskil-
vitlegt og getur því ekki annað en
byrjað á að spyrja Þómnni um tengsl
hennar við aðrar víddir.
„Ég hef „séð" frá því ég man eftir
mér og þá bæði þá látnu og ýmis kon-
ar jarðarverur. Samt sem áður gerði
ég mér varla grein fyrir þessu fyrr en
ég var að verða fertug," segir Þórunn
en þegar hún fór að heyra meira og
sjá meira leitaði hún til læknis til að fá
svör við því hvers vegna hún væri svo
ólík öðrum.
„Þegar maður er fæddur svona er
erfitt að gera sér grein fýrir þessum
hæfifeika en þegar ég áttaði mig al-
mennilega á því hvað ég var ólík flest-
um öðmm leitaði ég læknis, hver
myndi ekki gera það?“ segir Þórunn
og sýpur íbyggin á kaffinu sínu.
Lítil og hnýsin systir
Uppeldi Þómnnar var fremur ólíkt
annarra bama. „Ég var í fóstri í sjö ár
en fór tii mömmu aftur þegar ég var
tíu ára. Það var kannski svolítið sér-
kennilegt hvemig það atvikaðist,"
segir Þómnn og brosir. „Ég fór í raun
til þeirra og sagði þeim að þau mættu
eiga mig. A þeim tíma vom foreldrar
mínir að skifja og skömmu síðar
veiktist mamma af berklunum
þannig að þama bjó ég í mörg ár í
góðu yfirlæti. Ég var líka svo heppin
að fóstursystir mín var mér einkar
góð þótt ég hafi oft komið henni í
vandræði."
Hvemigkomstu henni ívanda?
„Fyrir mér var hún afar merkileg
manneskja og þegar hún var að byrja
fara út á kvöldin átti ég það til að fara
úr líkama mínum og fylgja henni eft-
ir. Á morgnana sagði ég svo ölfum
hátt og snjallt ffá því hverja hún hefði
hitt og öðm sem hún tók upp á og
uppskar ófáa marbletti fyrir," segir
Þórunn og hlær en tekur fram að sem
betur fer hafi enginn lagt trúnað á orð
litlu systur.
Fjölskyldan mín í álfheimum
„í fyrsta skipti sem ég kveikti virki-
lega á perunni um skyggnina var ég í
golfi með manninum mínum. Hann
sló út fyrir völlinn og ég sá tvö böm
taka boltann upp. Maðurinn minn
skildi hvorki upp né niður í því hvað
hefði orðið af honum en ég benti
honum á bömin sem stóðu álengdar.
Ég uppskar þó engin svör heldur
spurði hann mig bara hvaða krakka
hvað ég væri að tala um,“ segir Þór-
unn sem ákvað að segja ekki meira
eftir það.
Þórunn segist þó alltaf hafa verið
afar forvitin og það dró hana aftur á
fund barnanna sem hún sá við golf-
völlinn. „Þetta em voðalega góðir
krakkar og ég fékk að kynnast fjöl-
skyldu þeirra. Nú emm við orðin svo
náin aö ég kalla þau fjölskylduna
mína," segir Þórunn eins og kynni við
álfa séu sjálfsagður hlutur, sem þau
em þó í raun fyrir henni. „Þetta er
yndislegt fólk sem ég heimsæki yfir-
leitt svona tvisvar á ári. Ég hef fengið
miklar upplýsingar frá þeim um
þeirra heim og er hvergi nærri hætt að
spyrja."
Um hvaö ertu aö spyrja? „Ég vildi
auðvitað fá að vita hver þau væm og
hversu lengi þau hefðu búið hérna,
samband þeirra við annað fólk og
annað í þeim dúr sem maður spyr
fólk sem maður er að kynnast að. Ég
hef fengið góð svör en á samt mjög
erfitt með að skilja hvers vegna það er
ekki alltaf sama veður hjá þeim og hjá
okkur en ég veit að það tengist samt
eitthvað því að það em færri mánuðir
í árinu hjá þeim," segir Þómnn hrein-
skilnislega og bætir við að hún myndi
einnig gjama vilja komast að því upp
úr hveiju þau þvoi þvottinn sinni því
allt lín sé áberandi hreint í heimi álf-
anna.
„Það vakti einnig undmn hjá mér
þegar ég komst að því að þeir em ekki
allir skyggnir þannig að það er ekki
sjálfgefið að álfar sjái mennskar vemr.
Áfinn í fjölskyldunni hefur tif að
mynda reynt mikið að fá yngstu
telpuna í fjölskyldunni til að „sjá" en
það gengur illa, enda held ég að skott-
an sú hafi bara engan áhuga á því,"
segir Þómnn og brosir við tifhugsun-
ina um þessa vini sína.
Ástin er óskiljanlegasta afl
veraldarinnar
Kynni álfa og manna reyna þó á
heilsuna að sögn Þórunnar. „Ég kom
þarna einu sinni um vetur og þá var
drengurinn á heimilinu mjög veikur.
Gamli maðurinn afi hans sagði mér
þá að drengurinn hafi séð lamb sem
dottið hafði með Hvítánni og sat þar á
stalii og jarmaði sáran. Hann vildi vit-
anlega bjarga lambinu en það var
mjög erfitt því hann var á annarri
Ég átti svo eina dóttur
til viðbótar sem dó
skömmu eftir að hún
fæddist. Sem betur fer
hefég þó fengið að
fylgjast með henni þar
sem hún dvelur núna.
tíðni. Einhvem veginn gat hann þó
þétt tíðnisvið sitt, ef það er rétta orð-
ið, og lyft lambinu upp af stallinum
sem það var fast á. Þetta reyndi samt
svo mikið á piltinn að hann var veikur
í allavegana einn og hálfan mánuð á
eftir. Þegar huldufólk og mennskar
vemr fella saman hugi eiga þær líka
mjög erfitt með að sameinast eins og
við þekkjum úr sögum. Ég fæ ekki al-
veg séð hvernig það á að geta gengið
upp en ástin er óskiljanlegasta aflið í
veröldinni," segir Þómnn hugsi og
horfir ofan í svart kaffið í bollanum
sínum.
Skarpari eftir veikindi
Þórunn hefur barist við veikindi í
lífi sínu en hún segir þau aðeins hafa
gert sig skarpari. „Ég hef fengið mjög
góðar leiðbeiningar frá öðmm verum
um hvemig ég geti rifið mig upp aftur
úr veikindunum. Þetta hefur valdið
því að heimilislæknirinn minn, sem