Freyr - 01.12.1971, Blaðsíða 12

SigurSur Sigurðsson skólastjóri.
farið, að hin smitandi umbótaþrá, samfara
geislandi vinnugleði, næði nokkrum tökum
á hrifnæmum unglingum. Þó flestir nem-
enda hans þá væru orðnir allþroskaðir að
árum, áttu fæstir þeirra nokkra skólagöngu
að baki. En ýmsir þeirra voru orðnir furðu
sjálfmenntaðir. En eins og venja er um
slíka menntun, sveigðist hún í ýmsar áttir
og því sundurleit. En slíkum mönnum er
oft hvort tveggja sameigið: Að vera hrif-
næmir og námfúsir. Og þó þessir félagar
væru á ýmsan hátt sundurleitir, áttu þeir
þessa þætti í ríkum mæli. Og á þessa
strengi í fari þeirra lék hann.
Sem kennari var Sigurður á ýmsan hátt
sérstæður. Hann kenndi mikið í fyrirlestr-
um, talaði hægt, átti ekki yfir fjölbreyti-
legum né litríkum frásagnarstíl að ráða,
en gagnmótuðum og svipföstum. En hann
var fundvís á hið hagnýta í því viðfangs-
efni, sem fyrir hendi var hverju sinni.
Hann var ekki fjöllesinn fræðimaður. En
hann vissi þeim mun betur það, sem hann
hafði lagt hugann að. Og eitt var sérstætt
við kennslu hans. Hann virtist alltaf vita,
ef svikizt var um að glíma við það, sem
fyrir lá hverju sinni. Og þegar þetta kom
í ljós, reyndist oft svo grunnt á skopskyni
hans, að bekkurinn hló, jafnvel skellihló,
en ekki var það alltaf sársaukalaust þeim,
er fyrir sat.
Höfuðkennslugreinar Sigurðar skóla-
stjóra voru: Efnafræði, jarðræktarfræði og
búnaðarsaga, sem var sameiginleg fyrri
veturinn minn. Við kennslu hennar tók
hann upp þann hátt, að hann lét hvern
nemanda taka eitthvert efni úr persónu-
sögu til meðferðar. Var dregið um þessa
þætti snemma í nóvember. Skyldi við-
fangsefninu skilað í fyrirlestrarformi á
þriðjudagskvöldum og bauð hann öllu
heimilisfólkinu á þessar kvöldvökur. Þótti
það enginn bætikostur. Þessar ræður voru
fluttar að kvöldverði loknum.
Þóra, kona Sigurðar skólastjóra, var Sig-
urðardóttir, frá Fornastöðum í Fnjóskadal.
Hún var mannkostakona, boðin og búin til
að leysa vandræði okkar skólapilta og oft
furðu fundvís á úrræði, þegar til hennar
var leitað. Er mér sérstaklega minnisstætt,
hve hjálp hennar reyndist drjúg í skiptum
síðara haustið, þegar búa skyldi heimili
okkar skólapilta undir veturinn. Það voru
ráð hennar og vinkonu hennar, Þóru Frið-
bjarnardóttur, hetjukvendi og fjölvirkrar,
sem þeim málum björguðu. Bjuggu þær
nöfnur allan mat okkar til geymslu. Hvíldi
sú geymsla öll á fornum matreiðsluháttum,
geymt í súr eða salti að gömlum sið og
tókst svo, að ekki varð á betra kosið. Þau
mál voru að öðru leyti í höndum reynslu-
lausra unglinga. Þeir voru að vísu boðnir
og búnir með hverja þá hjálparhönd, er
þeir máttu rétta fram og töldu ekkert erf-
iði of þegar þau mál voru til meðferðar.
* * *
Fyrri veturinn minn kenndi H. J. Hólm-
járn okkur steina- og jarðfræði svo og leik-
fimi. í eldri deild kenndi hann búfjár- og
fóðurfræði. Hann kenndi í forföllum föður
síns, Jósefs J. Björnssonar, sem þá var
fastur kennari við skólann. Jósef sat þenn-
an vetur í Reykjavík í milliþinganefnd í
launamálum embættismanna.
476
F R E Y R