Freyr - 01.12.1971, Blaðsíða 13

Hólmjárn var fæddur 1. febr. 1890 á
Bjarnastöðum í Kolbeinsdal. Hann hafði
lokið búfræðiprófi frá Hólum 1909 og bún-
aðarháskólaprófi í Kaupmannahöfn 1914.
Hóf hann kennslu á Hólum þá um haustið.
Hann var yngstur kennaranna, jafnaldri
hinna elztu okkar. Hann var því mestur
félagi okkar, enginn eftirbátur í ærslum og
strákapörum, þegar sú hlið horfði við. En
hún sást aldrei, þegar kennarinn átti í
hlut. Hann var ljós og lifandi kennari,
ágætlega að sér í þeim greinum, sem hann
kenndi og hvort tveggja: reglufastur og að-
laðandi leiðtogi. Þótt allt væri í ærslum
og hávaða í frímínútum, þegar Hólmjárn
var með í spilinu, heyrðist aldrei ymur af
slíku, þegar setzt var í skólastofuna. Ég
hefi oft harmað, að ævistarf Hólmjárns
skyldi ekki vera kennsla, þegar ég velti
fyrir mér vinsældum þeim og virðingu, er
hann naut í okkar ærslagjarna skólafélagi.
Hann mun einmitt sjálfur hafa undirstrik-
að þessa ályktun í reynd, þegar hann ald-
inn að árum gerðist kennari í annað sinn,
í fullri reisn hins gagnmenntaða manns og
þó með gleði sína, furðu líka gleði hins
unga mnans, sem hugi okkar vann meira
en fjórum áratugum fyrr. Hólmjárn var
þá ókvæntur.
Hc Hs ❖
Þriðji kennarinn var Sigurður Sigurðsson
frá Fögruhlíð í Jökulsárhlíð, fæddur 14.
okt. 1871. Hann var gagnfræðingur frá
Möðruvöllum 1895, með kennarapróf frá
Blágárds Seminarium 1904. Sigurður var
gagnmerkur maður, ágætlega menntaður,
frábært prúðmenni og svo vandaður til
orðs og æðis, að á betra verður ekki kosið.
Hann lagði sig mjög fram um að kenna
okkur. En honum var ósýnt um að heimta
nám af nokkrum manni. Og við áttum ekki
nálægt því allir svo opinn hug sem skyldi
fyrir kennslugreinum hans, íslenzku,
reikningi, grasafræði og söng. Nokkurs
kann það að hafa gætt, að Sigurður skóla-
H. J. Hólmjárn kennari.
stjóri beindi oft skopi sínu að nafna sínum
og greinum hans, og kallaði hann að jafn-
aði „litla Sigga“. Varð það mjög fast í
munni okkar og dró þann dilk á eftir sér,
að kennslugreinar hans urðu hornrekur í
hugum sumra skólapilta. En þær áttu það
ekki skilið. Sigurður var ágætlega að sér
í þeim, talaði og ritaði óvenju stílhreint
og fagurt mál, enda hreinritaði hann margt
af ritsmíðum nafna síns, sem var ósýnt um
fagurt ritmál, enda hafði hann aldrei num-
ið íslenzku á skólabekk eins og áður er
bent til.
Sigurður var matarfélagi okkar skóla-
pilta fyrri vetur minn, og lagði sig fram
um að temja okkur háttvísi. Við bárum
meiri virðingu fyrir fágun hans í fram-
Sigurður Sigurðsson kennari.
477
F R E Y R