Freyr - 01.12.1971, Blaðsíða 35

SVEFNPURKURNAR
Strákarnir á Keldum voru á ferðinni að
gömlum sið á gamlárskvöldi. Þeir börðu
að dyrum á bæjunum, og auðvitað var
þeim vel tekið og veitt glaðning sumstað-
ar, svo það getur vel verið að þeir hafi
verið orðnir góðglaðir þegar þeim datt í
hug að koma við í Bakkagerði.
Það var líka nokkuð til í því, að gamlar
væringjar höfðu áður verið milli þeirra og
fólksins þarna hinumegin við tjörnina. í
fyrra voru þeir þar á ferðinni með nýárs-
galsa og fengu hina verstu útreið. í það
sinn var það líka grátt gaman, sem þeir
höfðu í frammi, því að Bakkagerðisfólkið
var í mesta næði að borða kvöldmatinn
sinn —- sætan graut — þegar hurðinni var
skyndilega hrundið upp og inn þeyttist
heilmikill litunarpottur fylltur þurri ösku,
hann lenti á miðju borðinu, og innihald
hans þyrlaðist um alla stofuna.
Bakkagerðisfólkið varð hvumsa við í
fyrstu og gat eiginlega ekkert aðhafst fyr-
ir hósta og reiði, og í rykmekkinum fálm-
aði það fyrir sér unz það loks komst undir
bert loft, en vissulega ekki til þess að bjóða
piltungum inn til góðgerða, það var nú
öðru nær, því að hver og einn þreif svipu
eða annað barefli og setti á rás á eftir
strákunum, sem auðvitað höfðu tekið
sprettinn heimleiðis strax og litunarpott-
urinn var afgreiddur beint á borðið.
Bakkagerðispiltarnir voru fótfrárri en
hinir höfðu ætlað og niðri við tjörnina var
svo dregið af fráleik spellvirkjanna, að
ekki var annað að gera en að vaða út í
tjörnina og verjast þar. Auðvitað höfðu
þeir klæðst stígvélum áður en þeir fóru
að heiman, á gamlárskvöldi er bezt að
vera fær í flestan sjó, en Bakkagerðispilt-
ar voru á sokkunum eða í tréskóm og á-
F R E Y R
499