Freyr - 01.02.1979, Qupperneq 13

Segja má, að íslenska minkaræktin sé að
hefja sig upp úr þeim öldudal, sem hún fór
fljótlega í, eftir að hún var leyfð 1969. Þau
minnkabú, sem eftir eru og tekist hafa á við
vandamálin, sem jafnan fylgja brautryðj-
endastarfinu, hafa sýnt það og sannað, að
minkaræktin á mikla framtíðarmöguleika,
sem atvinnugrein í landinu.
Það, sem gerir minkaræktina áhuga-
verðasta fyrir okkur íslendinga, er, að við
höfum mikið og gott hráefni frá frysti- og
sláturhúsum, sem nýtist vel til skinnafram-
leiðslu, og að veðurfarsáhrif spila hér ekki
inn í, ásamt því, að skinnin eru seld erlendis
á opinberum uppboðum, en ekki á innan-
landsmarkaði.
SIGURJÓN BLÁFELD JÓNSSON:
Stofnsetning og rekstur
minkabúa
Áhugi á þessari búgrein fer nú vaxandi,
bæði hjá mönnum til sjávar og sveita, og
íhuga nú nokkrir þeirra minkaræktina sem
framtíðarstarf. Minkaræktin skapar mikla
möguleika, þar sem hún hentar vel sem sér-
hæfð búgrein í nýtískulegum byggingum,
eða sem aukabúgrein þar, sem nýttar eru
eldri byggingar, sem breytt hefurverið með
tilliti til birtu og loftræstingar.
Þar sem hráefnið frá frysti- og sláturhús-
um er undirstaða skinnaframleiðslunnar,
liggur beinast fyrir, að minkahald sé skipu-
lagt og byggt upp út frá fóðureldhúsunum
eða fóðurstöðvunum, sem eru í nánd við
þau. Frá fóðureldhúsunum yrði svo tilbúnu
fóðri ekið út til minkabúanna, annan hvern
dag yfir vetrarmánuðina, desember-apríl, en
sex daga vikunnar aðra mánuði ársins. Þá
kemur mjög vel til greina, að minkabændur
skiptust á um að sækja fóðrið til stöðvarinn-
ar, þegarfóðurnotkunin er lítil. Reiknað hef-
ur verið út, að ekki sé hagkvæmt, að akstur
með fóður frá fóðurstöð og til baka fari yfir
100—120 km, þegar notaður er meðalstór
vörubíll.
Áður en athugaður er kostnaðar- og
rekstrargrundvöllur minkabúa er rétt að
kynna sér reglugerðarákvæði um stofnun
þeirra, en ræða svo um sérhæfð minkabú og
minkabú sem aukabúgrein.
Úrdráttur úr reglugerð um stofnun á loð-
dýrabúi.
Þegar óskað er eftir að stofna loðdýrabú, er
FREYR
69
4*